΄Θρήνοι Ιερεμίου : Κεφάλαιον Β'

Πρωτότυπο Κείμενο

ῶς ἐγνόφωσεν ἐν ὀργῇ αὐτοῦ Κύριος τὴν θυγατέρα Σιών; Κατέρριψεν ἐξ οὐρανοῦ εἰς γῆν δόξασμα Ἰσραήλ, καὶ οὐκ ἐμνήσθη ὑποποδίου ποδῶν αὐτοῦ ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς αὐτοῦ.
2 Κατεπόντισε Κύριος οὐ φεισάμενος πάντα τὰ ὡραῖα Ἰακώβ, καθεῖλεν ἐν θυμῷ αὐτοῦ τὰ ὀχυρώματα τῆς θυγατρὸς Ἰούδα, ἐκόλλησεν εἰς τὴν γῆν, ἐβεβήλωσε βασιλέα αὐτῆς καὶ ἄρχοντας αὐτῆς.
3 Συνέκλασεν ἐν ὀργῇ θυμοῦ αὐτὸ πᾶν κέρας Ἰσραήλ, ἀπέστρεψεν ὀπίσω δεξιὰν αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ καὶ ἀνῆψεν ἐν Ἰακώβ ὡς πῦρ φλόγα, καὶ κατέφαγε πάντα τὰ κύκλῳ.
4 Ἐνέτεινε τόξον αὐτοῦ ὡς ἐχθρός, ἐστερέωσε δεξιὰν αὐτοῦ ὡς ὑπεναντίος καὶ ἀπέκτεινε πάντα τὰ ἐπιθυμήματα τῶν ὀφθαλμῶν μου ἐν σκηνῇ θυγατρὸς Σιών, ἐξέχεεν ὡς πῦρ τὸν θυμὸν αὐτοῦ.
5 Ἐγενήθη Κύριος ὡς ἐχθρός, κατεπόντισεν Ἰσραήλ, κατεπόντισε πάσας τὰς βάρεις αὐτῆς, διέφθειρε τὰ ὀχυρώματα αὐτοῦ καὶ ἐπλήθυνε τῇ θυγατρὶ Ἰούδα ταπεινουμένην καὶ τεταπεινωμένην.
6 Καὶ διεπέτασεν ὡς ἄμπελον τὸ σκήνωμα αὐτοῦ, διέφθειρεν ἑορτὴν αὐτοῦ· ἐπελάθετο Κύριος ἃ ἐποίησε ἐν Σιὼν ἑορτῆς καὶ σαββάτου καὶ παρώξυνεν ἐμβριμήματι ὀργῆς τοῦ βασιλέα καὶ ἱερέα καὶ ἄρχοντα.
7 Ἀπώσατο Κύριος θυσιαστήριον αὐτοῦ, ἀπετίναξεν ἁγίασμα αὐτοῦ, συνέτριψεν ἐν χειρὶ ἐχθροῦ τεῖχος βαρέων αὐτῆς· φωνὴν ἔδωκαν ἐν οἴκῳ Κυρίου ὡς ἐν ἡμέρᾳ ἑορτῆς.
8 Καὶ ἐπέστρεψε Κύριος τοῦ διαφθεῖραι τεῖχος θυγατρὸς Σιών· ἐξέτεινε μέτρον, οὐκ ἀπέστρεψε χεῖρα αὐτοῦ ἀπὸ καταπατήματος, καὶ ἐπένθησε τὸ προτείχισμα, καὶ τεῖχος ὁμοθυμαδὸν ἠσθένησεν.
9 Ἐνεπάγησαν εἰς γῆν πύλαι αὐτῆς, ἀπώλεσε καὶ συνέτριψε μοχλοὺς αὐτῆς· βασιλέα αὐτῆς καὶ ἄρχοντα αὐτῆς ἐν τοῖς ἔθνεσιν· οὐκ ἔστι νόμος, καί γε προφῆται αὐτῆς οὐκ εἶδον ὅρασιν παρὰ Κυρίου.
10 Ἐκάθισαν εἰς τὴν γῆν, ἐσιώπησαν πρεσβύτεροι θυγατρὸς Σιών, ἀνεβίβασαν χοῦν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτῶν, περιεζώσαντο σάκκους, κατήγαγον εἰς γῆν ἀρχηγοὺς παρθένους ἐν Ἱερουσαλήμ.
11 Ἐξέλιπον ἐν δάκρυσιν οἱ ὀφθαλμοί μου, ἐταράχθη ἡ καρδία μου, ἐξεχύθη εἰς τὴν γῆν ἡ δόξα μου ἐπὶ τὸ σύντριμμα τῆς θυγατρὸς τοῦ λαοῦ μου ἐν τῷ ἐκλείπειν νήπιον καὶ θηλάζοντα ἐν πλατείαις πόλεως.
12 Ταῖς μητράσιν αὐτῶν εἶπαν· ποῦ σῖτος καὶ οἶνος; Ἐν τῷ ἐκλύεσθαι αὐτοὺς ὡς τραυματίας ἐν πλατείαις πόλεως, ἐν τῷ ἐκχεῖσθαι ψυχὰς αὐτῶν εἰς κόλπον μητέρων αὐτῶν.
13 Τί μαρτυρήσω σοι ἢ τί ὁμοιώσω σοι, θυγάτερ Ἱερουσαλήμ; Τίς σώσει σε καὶ παρακαλέσει σε, παρθένος θύγατερ Σιών; Ὅτι ἐμεγαλύνθη ποτήριον συντριβῇς σου· τίς ἰάσεταί σε;
14 Προφῆταί σου εἴδοσάν σοι μάταια καὶ ἀφροσύνην καὶ οὐκ ἀπεκάλυψαν ἐπὶ τὴν ἀδικίαν σου τοῦ ἐπιστρέψαι αἰχμαλωσίαν σου, καὶ εἴδοσάν σοι λήμματα μάταια καὶ ἐξώσματα.
15 Ἐκράτησαν ἐπὶ σὲ χεῖρας πάντες οἱ παραπορευόμενοι ὁδόν, ἐσύρισαν καὶ ἐκίνησαν τὴν κεφαλὴν αὐτῶν ἐπὶ τὴν θυγατέρα Ἱερουσαλήμ· αὕτη ἡ πόλις, ἐροῦσι, στέφανος εὐφροσύνης πάσης τῆς γῆς.
16 Διήνοιξαν ἐπὶ σὲ στόμα αὐτῶν πάντες οἱ ἐχθροί σου, ἐσύρισαν καὶ ἔβρυξαν ὀδόντας, καὶ εἶπαν· κατεπίομεν αὐτήν, πλὴν αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν προσεδοκῶμεν, εὕρομεν αὐτὴν εἴδομεν.
17 Ἐποίησε Κύριος ἃ ἐνεθυμήθη, συνετέλεσε ρήματα αὐτοῦ, ἃ ἐνετείλατο ἐξ ἡμερῶν ἀρχαίων, καθεῖλε καὶ οὐκ ἐφείσατο, καὶ ηὔφρανεν ἐπὶ σὲ ἐχθρόν, ὕψωσε κέρας θλίβοντός σε.
18 Ἐβόησε καρδία αὐτῶν πρὸς Κύριον· τείχη Σιών, καταγάγετε ὡς χειμάρρους δάκρυα ἡμέρας καὶ νυκτός· μὴ δῷς ἔκνηψιν σεαυτῇ, μὴ σιωπήσαιτο, θυγάτερ, ὁ ὀφθαλμός σου.
19 Ἀνάστα, ἀγαλλίασαι ἐν νυκτὶ εἰς ἀρχὰς φυλακῆς σου, ἔκχεον ὡς ὕδωρ καρδίαν σου ἀπέναντι προσώπου Κυρίου, ἆρον πρὸς αὐτὸν χεῖράς σου περὶ ψυχῆς νηπίων σου τῶν ἐκλυομένων λιμῷ ἐπ' ἀρχῆς πασῶν ἐξόδων.
20 Ἰδέ, Κύριε, καὶ ἐπίβλεψον τίνι ἐπεφύλλισας οὕτως· εἰ φάγονται γυναῖκες καρπὸν κοιλίας αὐτῶν; Ἐπιφυλλίδα ἐποίησε μάγειρος· φονευθήσονται νήπια θηλάζοντα μαστούς; Ἀποκτενεῖς ἐν ἁγιάσματι Κυρίου ἱερέα καὶ προφήτην;
21 Ἐκοιμήθησαν εἰς τὴν ἔξοδον παιδάριον καὶ πρεσβύτης· παρθένοι μου καὶ νεανίσκοι μου ἐπορεύθησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ· ἐν ρομφαίᾳ καὶ ἐν λιμῷ ἀπέκτεινας, ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς σου ἐμαγείρευσας, οὐκ ἐφείσω.
22 Ἐκάλεσεν ἡμέραν ἑορτῆς παροικίας μου κυκλόθεν, καὶ οὐκ ἐγένοντο ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς Κυρίου ἀνασῳζόμενος καὶ καταλελειμμένος, ὡς ἐπεκράτησα καὶ ἐπλήθυνα ἐχθροῦ μου πάντας.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

ῶς ἐν τῇ δικαίᾳ του ὀργῇ ὁ Κύριος ἐβύθισεν εἰς τὸ σκότος τὴν θυγατέρα του Σιών; Ἔρριψε καὶ ἐκρήμνισε τὴν δόξαν τοῦ Ἰσραὴλ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν κάτω εἰς τὸ χῶμα! Κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ὀργῆς του δὲν ἐνεθυμήθη τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν, τὸν ὁποῖον ἄλλοτε εἶχεν ὀνομάσει ὑποπόδιον τῶν ποδῶν του.
2 Ὁ Κύριος κατεπόντισε, χωρὶς εὐσπλαγχνίαν καὶ οἶκτον, ὅλα τὰ ὡραῖα τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἰακώβ. Ἐπάνω εἰς τὸν δίκαιον θυμόν του ἐκρήμνισε τὰ ὀχυρώματα τῆς Σιών, τὰ ἔρριψε καὶ τὰ ἐκόλλησεν εἰς τὴν γῆν. Βεβήλους καὶ μολυσμένους κατέστησε τὸν βασιλέα της καὶ τοὺς ἄρχοντάς της.
3 Ἐπάνω εἰς τὴν ἔκρηξιν τῆς δικαίας του ὀργῆς κατέκοψε καὶ συνέτριψεν ὁ Κύριος ὅλην τὴν δύναμιν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Ἀπέσυρεν εἰς τὰ ὀπίσω ἄπρακτον καὶ ἀνενέργητον τὴν παντοδύναμον δεξιάν του ἐνώπιον τοῦ ἐχθροῦ, ποὺ ἐπήρχετο κατὰ τοῦ Ἰσραήλ. Ἤναψε μεγάλην φλόγα καταστροφῆς εἰς τὸν Ἰακώβ, ἡ ὁποία καὶ κατέφαγεν ὅλην τὴν περιοχήν.
4 Ἐτέντωσεν ὁ Κύριος τὸ τόξον του ἐναντίον τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὡς ἐὰν ἦτο ἐχθρός του. Κατηύθυνε σταθερὰ τὴν δεξιάν του ἐναντίον αὐτοῦ ὡσὰν εἰς ἀντίθετόν του. Ἐθανάτωσεν ὅλα τὰ ἀγαπητά μου πρόσωπα εἰς τὴν κατοικίαν τῆς θυγατρὸς Σιών. Ἐξέχυσε τὺν θυμόν του ὡς καταστρεπτικὸν πῦρ.
5 Ὡσὰν ἐχθρὸς ἔγινεν ὁ Κύριος· κατεπόντισεν εἰς ἀπύθμενον βάθος τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν. Κατέστρεψε τὰ πολύτιμα ἀνάκτορά του, ἐκρήμνισε καὶ ἐξηφάνισε τὰ ὀχυρά του τείχη, ἐπολλαπλασίασε τὰς συμφορὰς ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία ἐταπεινώθη καὶ ταπεινώνεται συνεχῶς.
6 Ὡσὰν φραγμὸν ἐγκαταλελειμμένης ἀμπέλου ἐκρήμνισεν ὁ Κύριος τὸ σκήνωμά του. Κατήργησε κάθε ἑορτήν του εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ἐλησμόνησεν ὁ Κύριος, ὅσα θαυμαστὰ ἄλλοτε εἶχε κάμει εἰς τὴν Σιών, τὰς ἐορτασίμους ἡμέρας καὶ τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου. Ἀπέρριψεν εἰς τὸν βρασμὸν τῆς ὀργῆς του βασιλεῖς, ἱερεῖς καὶ ἄρχοντας.
7 Ἀηδίασε καὶ ἀπώθησεν ὁ Κύριος τὸ θυσιαστήριόν του. Ἀπετίναξε τὸν ἄγιον ναόν του, συνέτριψε μὲ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν του τὸ τεῖχος μαζῆ μὲ τὰς ἐπάλξεις αὐτοῦ. Κραυγαὶ ἠκούσθησαν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου, ὅπως κατὰ τὰς ἡμέρας τῶν ἑορτῶν, ὄχι ὅμως ἑόρτιοι.
8 Ὁ Κύριος ἐπῆλθε, διὰ νὰ καταστρέψει τὰ τείχη τῆς θυγατρὸς Σιών. Ἅπλωσε τὸ μέτρον του καὶ δὲν ἀπέσυρε τὸ χέρι του ἀπὸ τὸ ἔργον τῆς καταστροφῆς, μέχρις ὅτου τὸ ὠλοκλήρωσεν. Ἔτσι τὸ ἐξωτερικὸν τεῖχος κατεστραμμένον φαίνεται σὰν νὰ πενθῇ, καὶ τὸ ἐσωτερικὸν τεῖχος συγχρόνως ἔχει ἐξασθενήσει καὶ καταπέσει.
9 Αἱ πύλαι ἀπὸ τὰ τείχη ἔπεσαν καὶ ἐχώθησαν εἰς τὴν γῆν. Ὁ Κύριος κατέστρεψε καὶ συνέτριψε τοὺς μοχλοὺς τῶν πυλῶν τῆς πόλεως. Αἰχμαλώτους εἰς τὰ διάφορα ἔθνη ὠδήγησε τὸν βασιλέα της καὶ τοὺς ἄρχοντάς της. Δὲν ὑπάρχει πλέον ὁ νόμος Κυρίου εἰς τὴν Ἰουδαίαν καὶ οἱ προφῆται της δὲν βλέπουν ὁράματα στελλόμενα ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου.
10 Ἐκάθισαν κάτω εἰς τὸ χῶμα οἱ αἰχμαλωτισθέντες· σιωπηλοὶ ἀπὸ τὸ βάρος τοῦ πόνου ἔμειναν οἱ γεροντότεροι τῆς κόρης μου, τῆς Σιών. Ἔρριψαν χῶμα ἐπάνω εἰς τὴν κεφαλήν των, ἐζώσθησαν τρίχινους σάκκους πένθους. Καὶ αὐταὶ αἱ διακρινόμεναι διὰ τὴν εὐγενῆ καταγωγὴν καὶ τὸν πλοῦτον των παρθένοι ἔπεσαν καὶ ἐκυλίσθησαν εἰς τὸ ἔδαφος τῆς Ἱερουσαλήμ.
11 Ἔσβησαν τὰ μάτια μου ἀπὸ τὰ πολλὰ δάκρυα, ἐταράχθη ἡ καρδία μου, ἐκυλίσθη εἰς τὺ χῶμα ἡ δόξα μου, ἐξ αἰτίας τῆς συντριβῇς τῆς θυγατρὸς τοῦ λαοῦ μου, ὅταν καὶ τὰ νήπια ἀκόμη καὶ τὰ θηλάζοντα ἔσβηναν καὶ ξεψυχοῦσαν ἀπὸ τὴν πεῖναν εἰς τὰς πλατείας τῆς πόλεως.
12 Ἐφώναζαν τὰ νήπια πρὸς τὰς μητέρας των, <ψωμί>, <νερό>, ὅταν παρέλυον εἰς τὰς πλατείας ἀπὸ τὴν πεῖναν, ὡσὰν τραυματίαι βαρέως πληγωμένοι· ὅταν ἔσβηναν καὶ ἐξεψυχοῦσαν, εἰς τὴν ἀγκάλην τῶν μητέρων των.
13 Μὲ τί νὰ σὲ παραβάλλω; Πρὸς τί νὰ σὲ παρομοιώσω, θυγάτηρ Ἱερουσαλήμ; Ποιὸς εἶναι εἰς θέσιν νὰ σὲ σώσῃ καὶ νὰ σὲ παρηγορήσῃ, παρθένος θυγάτηρ Σιών; Διότι τὸ ποτήριον τῆς καταστροφῆς σου εἶναι βαθὺ καὶ πλατύ. Ποιὸς τάχα εἶναι εἰς θέσιν νὰ σὲ θεραπεύσῃ;
14 Οἱ ψευδοπροφῆται σου εἶδαν καὶ εἶπαν εἰς σὲ ἀνυπόστατα καὶ ἀσύνετα. Δὲν σοῦ ἐφανέρωσαν τὰς ἁμαρτίας σου, ὥστε νὰ μετανοήσῃς καὶ νὰ προληφθῇ ἡ αἰχμαλωσία σου! Εἶδαν καὶ ἀνεκοίνωσαν εἰς σὲ ἀπατηλὰς ὁράσεις, ψευδεῖς καὶ παραπλανητικάς.
15 Ὅλοι ὅσοι διήρχοντο κοντά σου ἐχειροκροτοῦσαν μὲ χαιρεκακίαν. Ἔβγαλαν σύριγμα εἰρωνικὸν ἀπὸ τὰ χείλη των, ἐκινοῦσαν χλευαστικῶς τὴν κεφαλήν των εἰς βάρος τῆς θυγατρὸς Ἱερουσαλήμ. <Αὐτὴ εἶναι ἡ πόλις, ἔλεγαν, ἡ ὁποία ἦτο ἄλλοτε ὁ στέφανος καὶ ἡ χαρὰ ὅλης τῆς οἰκουμένης>!
16 Ὅλοι οἱ ἐχθροί σου ἤνοιξαν διάπλατα τὸ στόμα των ἐναντίον σου. Ἐσφύριζαν εἰρωνικῶς εἰς βάρος σου, ἔτριζαν τὰ δόντια των καὶ εἶπαν· <τὴν κατεπίομεν! Αὐτὴ ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἡμέρα, τὴν ὁποίαν ἐπεριμέναμεν, τὴν εὑρήκαμεν καὶ τὴν εἴδαμεν>!
17 Ὁ Κύριος ἐπραγιματοποίησεν ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶχε σκεφθῇ καὶ ἀποφασίσει. Ἐξεπλήρωσε τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ἀπὸ ἀρχαιότατα χρόνια εἶχε προαναγγείλει. Ἐκρήμνισε τὸν λαόν του καὶ δὲν τὸν ἐσπλαγχνίσθη. Ἔκαμε τὸν ἐχθρόν σου νὰ χαρῇ διὰ τὸ κατάντημά σου. Ὕψωσε τὴν δύναμιν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι σὲ καταδυναστεύουν.
18 Ἡ καρδία τῶν θλιβομένων κράζει πρὸς τὸν Κύριον: Καὶ σεῖς, κρημνισμένα τείχη τῆς Σιών, χάσατε ἡμέραν καὶ νύκτα ἄφθονα δάκρυα ὡσὰν χειμάρρους. Μὴ ἠρεμήσῃς καὶ ἀνανήψῃς, θυγάτηρ μου Ἱερουσαλήμ. Ὁ ὀφθαλμός σου ἂς μὴ παύσῃ νὰ χύνῃ δάκρυα.
19 Σήκω, κράξε, κατὰ τὴν νύκτα, εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς νυκτὸς χῦσε τὴν καρδίαν σου, ὅπως χύνεται τὸ νερό, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ὕψωσε πρὸς αὐτὸν ἰκετευτικὰ τὰ χέρια σου, διὰ τὴν ζωὴν τῶν νηπίων σου, τὰ ὁποῖα παραλύουν καὶ πεθαίνουν ἀπὸ τὸν λιμὸν εἰς τὰς γωνίας ὅλων τῶν ὁδῶν.
20 Ρῖψε ἕνα βλέμμα, Κύριε, καὶ ἰδὲ ποῖον ἐξεφύλλισες καὶ ἐρήμωσες μὲ τέτοιαν σκληρότητα. Ἔφθασαν, λοιπόν, αἱ γυναῖκες μέχρι τοῦ σημείου νὰ φάγουν τὸν καρπὸν τῆς κοιλίας των; Κρεοπῶλαι καὶ μάγειροι ἐτρύγησαν τὴν πόλιν.Ἐσφάγησαν νήπια, ἐνῷ ἀκόμη ἐθήλαζαν μαστούς.   Ἐθανατώθησαν ἱερεῖς καὶ προφῆται εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου!
21 Μικρὰ παιδιὰ καὶ γέροντες ἐκοιμήθησαν τὸν αἰώνιον ὕπνον εἰς τοὺς δρόμους τῆς πόλεως. Αἱ παρθένοι μου καὶ οἱ νέοι ἄνδρες ὠδηγήθησαν βιαίως εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν. Μὲ τὴν ἐχθρικὴν ρομφαίαν καὶ μὲ τὴν πεῖναν τοὺς ἐθανάτωσες. Κατὰ τὴν μέραν τῆς ὀργῆς σου ὡς ζῶα πρὸς σφαγὴν τοὺς παρέδωσες εἰς τοὺς δημίους. Δὲν τοὺς ἐλυπήθης.
22 Ὅπως εἰς ἡμέραν ἑορτῆς ἐκαλοῦσες ὁλόγυρα τοὺς προσκυνητάς, ἐτσι προσεκάλεσες τώρα τὴν φρίκην καὶ τὸν τρόμον. Κατὰ τὴν τρομερὰν ἡμέραν τῆς ὀργῆς τοῦ Κυρίου κανεὶς δὲν διεσώθη, κανεὶς δὲν ἀπέμενε. Αὐτοὺς τοὺς ὁποίους ἐκράττησα εἰς τὴν ἀγκάλην μου καὶ τοὺς ἐλίκνισα, αὐτοὺς ποὺ ἀνέθρεψα καὶ ἐπλήθυνα, τοὺς κατέκοψεν ὁ ἐχθρός μου.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

ῶς ἐβύθισεν εἰς σκοτεινὸν καὶ ἀνεμῶδες σύνεφον κατὰ τὴν δικαίαν ὀργήν του ὁ Κύριος τὴν θυγατέρα του Σιών; Κατεκρήμνισεν ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ εἰς τὴν γῆν τὴν δόξαν, τὸ κάλλος καὶ τὸ σέμνωμα τοῦ Ἰσραήλ, καὶ δὲν ἐνεθυμήθη κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς δικαίας ὀργῆς του τὸν Ναὸν τῆς Σιών <ἢ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε νὰ ἔχῃ γνῶσιν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ>, τὸν τόπον, ἐπάνω εἰς τὸν ὁποῖον πατοῦν ὡσὰν εἰς ἄλλο στήριγμα οἱ πόδες του, διότι αὐτὸς εἶναι τόπος ἱερὸς καὶ ἅγιος!
2 Ὁ Κύριος ἔρριψεν εἰς τὸ βάθος, κατεβύθισε χωρὶς εὐσπλαγχνίαν καὶ ἔλεος ὅλα τὰ ἔνδοξα προνόμια, ὅλην τὴν νομικὴν λατρείαν τοῦ Ἰακώβ· ἐπάνω εἰς τὸν δίκαιον θυμόν του κατεκρήμνισεν ὅλα τὰ ὀχυρὰ φρούρια καὶ τείχη τῆς θυγατρὸς τοῦ Ἰούδα, τὰ ἰσοπέδωσε, τὰ ἐκόλλησε κυριολεκτικῶς εἰς τὴν γῆν· κατέστησε βεβήλους καὶ ἀκαθάρτους τὸν βασιλιᾶ της <ἐπέτρεψε νὰ βεβηλωθῇ τὸ στέμμα, τὸ ὁποῖον ἐφοροῦσε ὡς χρισμένος καὶ ἁγιασμένος ἀπὸ τὸν Θεόν> καὶ τοὺς ἄρχοντάς της.
3 Ἐπάνω εἰς τὴν δικαίαν ἐκρηξιν τῆς σφοδρᾶς ἀγανακτήσεώς του ἐτσάκισε μὲ βίαιον τρόπον ὅλην τὴν δύναμιν <ἤ, κατ’ ἄλλους: Ὅλες τὶς φυλές> τοῦ Ἰσραήλ, ἀπέσυρε τὴν προστατευτικὴν καὶ παντοκρατορικὴν δεξιάν του κατὰ τὴν ὥραν τῆς ἐπιθέσεως τῶν ἐχθρῶν καὶ ἐπέτρεψεν εἰς αὐτοὺς τὴν νίκην· ἄναψε δὲ φωτιὰ εἰς τὸν Ἰακώβ, ἡ ὁποία ὡς μεγάλη φλόγα κατέστρεψε καὶ κατέφαγεν ὅλα ὅσα εὑρίσκοντο γύρω ἀπὸ αὐτήν.
4 Ὁ Κύριος <ἀπεστράφη ἐντελῶς τὸν λαόν του> ἐτέντωσε τὸ τόξον του ὡς ἐχθρὸς κατὰ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, κατηύθυνε σταθερὰ τὴν δεξιάν του ἐναντίον των ὡς πολέμιος καὶ ἐφόνευσεν ὅλα τὰ πολύτιμα καὶ πολὺ ἀγαπημένα μου πρόσωπα <τοὺς υἱούς, τὶς θυγατέρες καὶ ὅ,τι ἄλλο ἀγαπητὸν καὶ προσφιλές> εἰς τὸν οἶκον τῆς θυγατέρας Σιών <τὸν Ναόν> καὶ ἐξέχυσε τὸν δίκαιον θυμόν του ὡς φωτιά.
5 Λόγῳ τῆς ἁμαρτωλῆς διαγωγῆς των ὁ Κύριος τοὺς ἐφέρθη ὡς ἐχθρός, ἔρριψεν εἰς τὸ βάθος τὸν Ἰσραήλ, κατεβύθισε τὰ πολτελῆ ἀνάκτορα, τὶς ἀκροπόλεις καὶ τὰ φρούριά του, ἐπολλαπλασίασε τὶς συμφορὲς κατὰ τῆς θυγατέρας τοῦ Ἰούδα, τῆς Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία ἐδοκίμασε συνεχεῖς ταπεινώσεις· ἐταπεινώθη καὶ συνεχῶς ταπεινώνεται.
6 Ἄπλωσε, ἔρριψε καὶ ἐσκόρπισεν ὡς ἄμπελον ἀφύλακτον καὶ κατέστρεψε τὴν κατοικίαν του, τὴν πόλιν του, καὶ κατήργησε κάθε ἑορτήν του <εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ>. Ὁ Κύριος ἐλησμόνησεν ὅσα καθώρισε νὰ ἐορτάζωνται σύμφωνα μὲ τὸν Νόμον εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, δηλαδὴ τὶς ἐορτάσιμες ἡμέρες καὶ τὴν κατ’ ἐξοχὴν τιμωμένην ἡμέραν τοῦ Σαββάτου. Ἐπάνω δὲ εἰς τὸν βρασμὸν τῆς ὑπερβολικῆς ὀργῆς του ἀπέρριψε μὲ περιφρόνησιν καὶ ἀγανάκτησιν βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς καὶ ἄρχοντας.
7 Ὁ Κύριος ἀπεδοκίμασε καὶ ἀπέρριψε τὸ θυσιαστήριον του, ἔρριψε μὲ ἀπότομον τίναγμα τὸν ἅγιον Ναόν του, συνέτριψε μὲ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν Βαβυλωνίων τὸ τεῖχος μαζὶ μὲ τὶς ἐπάλξεις καὶ τὰ φρούρια. Ἐχθρικοὶ ἀλαλαγμοὶ θριάμβων ἀκούσθηκαν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου, ὅπως ἠκούοντο κατά τὶς ἡμέρες τῶν ἑορτῶν φωνὲς ἐνθουσιώδεις καὶ πανηγυρικές!
8 Καὶ ὁ Κύριος ἐστράφη μὲ σταθερὰν ἀπόφασιν νὰ καταστρέψῃ τὰ τείχη τῆς θυγατέρας Σιών, τῆς Ἱερουσαλήμ. Ἐτέντωσε τὸ σχοινὶ τοῦ μέτρου, ἐξέδωκε δηλαδὴ τὴν δικαίαν καὶ ἀκριβὴ ψῆφον του διὰ τὴν καταστροφήν, καὶ δὲν ἀπέσυρε τὸ τιμωρητικὸν χέρι του, μέχρις ὅτου κατεδάφισε καὶ κατέστρεψε πλήρως ὅ,τι εἶχε νά καταστρέψῃ. Τοιουτοτρόπως τὸ κατεστραμμένον ἐξωτερικὸν τεῖχος φαίνεται ὡσὰν νὰ πενθῇ, ταυτοχρόνως δὲ τὸ ἐσωτερικὸν τεῖχος ἀδυνάτισε καὶ κατέπεσεν.
9 Οἱ πύλες τῶν τειχῶν τῆς Ἱερουσαλὴμ ἔπεσαν, ἐσφηνώθησαν καὶ ἐχώθησαν μέσα εἰς τὸ ἔδαφος· ὁ Κύριος κατέστρεψε καὶ συνέτριψε τοὺς μοχλούς της, μὲ τοὺς ὁποίους διετηροῦντο κλειστὲς καὶ ἀπαραβίαστες οἱ πύλες τῆς πόλεως. Τὸν βασιλιᾶ τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τοὺς ἄρχοντάς της τοὺς ἀπέστειλεν αἰχμαλώτους μεταξὺ τῶν εἰδωλολατρικῶν ἐθνῶν. Δὲν ὑπάρχει εἰς τὸ ἑξῆς Νόμος, καὶ ἐπὶ πλέον οἱ ψευδοπροφῆται της δὲν βλέπουν ὁράματα ποὺ στέλλονται ἀπὸ τὸν Κύριον· <ἤ, κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Καὶ ἐπὶ πλέον οἱ γνήσιοι Προφῆται της δὲν δέχονται παρήγορα ἀποκαλυπτικὰ ὁράματα καὶ ὀπτασίες ποὺ στέλλονται ἀπὸ τὸν Κύριον>.
10 Ταπεινωμένοι ἐκάθησαν κατὰ γῆς ὅσοι αἰχμαλωτίσθηκαν ἐσιώπησαν, κυριευμένοι ἀπὸ θλῖψιν, καὶ δὲν καθοδηγοῦν πλέον μὲ τὸν λόγον των οἱ πρεσβύτεροι τῆς θυγατέρας μου Σιών, τῆς Ἱερουσαλήμ. Λόγῳ τοῦ πένθους των ἔρριψαν χῶμα <στάχτη> ἐπάνω εἰς τὴν κεφαλήν των καὶ ἐφόρεσαν τρίχινον πένθιμον ἔνδυμα. Ἐπίσης οἱ εὐγενεῖς καὶ πλούσιες νεαρὲς κόρες τῶν ἀρχόντων καὶ τῶν ἐπισήμων ἐταπεινώθησαν καὶ ἐκυλίσθησαν εἰς τὸ ἔδαφος τῆς Ἱερουσαλήμ.
11 Ἔσβησαν τὰ μάτια μου ἀπὸ τὰ πολλὰ δάκρυα· ἡ καρδιά μου συγκλονίζεται, κτυπᾷ γρήγορα καὶ βίαια· ἡ ψυχή μου ἐχύθη, ἐσκορπίσθη κατὰ γῆς, ἕνεκα τῆς συντριβῆς καὶ καταστροφῆς τῆς θυγατέρας τοῦ λαοῦ μου· μάλιστα δέ, διότι καὶ αὐτὰ τὰ νήπια καὶ τὰ θηλάζοντα βρέφη ἐξεψυχοῦσαν λόγῳ τῆς πείνας εἰς τὶς πλατεῖες τῆς πόλεως.
12 Τὰ πεινασμένα νήπια ἐφώναζαν εἰς τις μητέρες των· <ποῦ ὑπάρχει ψωμὶ καὶ νερό;>, Καθὼς ἔπεφταν λιπόθυμα εἰς τὶς πλατεῖες τῆς πόλεως, ὅπως οἱ τραυματίαι, καὶ καθὼς ἐξεψυχοῦσαν εἰς τὴν ἀγκάλην τῶν μητέρων των.
13 Μὲ τί νὰ σὲ συγκρίνω ἢ μὲ τί νὰ σὲ παρομοιάσω, θυγατέρα μου Ἱερουσαλήμ; Ποῖος ἠμπορεῖ νὰ σὲ σώσῃ καὶ νὰ σὲ παρηγορήσῃ, παρθένε θυγατέρα μου Σιών; Διότι τὸ ποτήριον τῆς καταστροφῆς σου εἶναι μεγάλο καὶ βαθύ! Ποῖος ἠμπορεῖ νὰ σὲ θεραπεύσῃ;
14 Οἱ ψευδοπροφῆται καὶ οἱ ψευδοδιδάσκαλοί σου εἶδαν περὶ σοῦ ψευδεῖς δράσεις καὶ σοῦ ἐδίδαξαν πράγματα ἀπατηλὰ καὶ ἀσύνετα· καὶ δὲν σοῦ ἐφανέρωσαν τὴν ἐνοχήν σου, ὥστε νὰ μετανοήσῃς καὶ νὰ ἀποφευχθῇ ἡ αἰχμαλωσία τῶν κατοίκων σου. Σοῦ ἀνεκοίνωσαν ἀποκαλύψεις καὶ ὁράματα μάταια, ἀπατηλὰ καὶ παραπλανητικά, μὲ τὰ ὁποῖα σὲ ἀπωθοῦσαν ἀπὸ τοῦ νὰ συναισθανθῇς τὴν ἐνοχήν σου καὶ νὰ μετανοήσῃς.
15 Ἐχειροκρότησαν μὲ χαιρεκακίαν ἐναντίον σου ὅλοι οἱ ὁδοιπόροι ποὺ διήρχοντο ἀπὸ κοντά σου· ἐσφύριξαν εἰρωνικὰ καὶ ἐκούνησαν περιπαικτικὰ τὴν κεφαλήν των εἰς βάρος τῆς θυγατέρας Ἰερουσαλήμ· εἶπαν χλευαστικά: <Αὐτὴ εἶναι ἡ πόλις, ἡ ὁποία ὑπῆρξεν ἄλλοτε ὁ στέφανος καὶ ἡ εὐφροσύνη ὅλης τῆς γῆς>!
16 Ἄνοιξαν διάπλατα τὸ στόμα των ἐναντίον σου ὅλοι οἱ ἐχθροί σου· ἐσφύριξαν εἰρωνικὰ εἰς βάρος σου, ἔτριξαν ἀπειλητικὰ τὰ δόντια των καὶ εἶπαν: <Τὴν ἐκατάπιαμε! Ἰδού, αὐτὴ εἶναι ἡ ἡμέρα, τὴν ὁποίαν ἐπεριμέναμε· τελικῶς τὴν εὐρήκαμε, τὴν εἴδαμε!>
17 Ὁ Κύριος ἔκρινε δικαίως καὶ ἔφερεν εἰς πέρας ὅσα εἶχε σκεφθῇ καὶ σχεδιάσει, ἐξεπλήρωσε τὰ ἀπειλητικὰ λόγια του, τὰ ὁποῖα εἶχε προαναγγείλει ἀπὸ τὰ ἀρχαιότατα χρόνια· ἐκρήμνισε <τὴν Ἱερουσαλήμ, ἐτιμώρησε τὸν λαόν> καὶ δὲν ἔδειξεν εὐσπλαγχνίαν καὶ ἀκόμη ἔκαμε τὸν ἐχθρόν σου νὰ χαρῇ διὰ τὴν καταστροφήν σου· ἐνίσχυσε δὲ καὶ ὕψωσε τὴν δύναμιν ἐκείνων οἱ ὁποῖοι σὲ καταπιέζουν καὶ σὲ καταθλίβουν.
18 Ἡ καρδία ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐπέζησαν τῆς καταστροφῆς φωνάζει δυνατὰ πρὸς τὸν Κύριον: Καὶ σεῖς, κατεστραμμένα τείχη τῆς Σιών, χύσατε ἄφθονα δάκρυα ὡσὰν ὁρμητικοὺς χειμάρρους, ἡμέραν καὶ νύκτα. Μὴ ἀφήσῃς τὸν ἑαυτόν σου νὰ ἀνανήψῃ καὶ νὰ ἠρεμήσῃ· ἂς μὴ σταματήσῃ, θυγατέρα μου Ἱερουσαλήμ, ὁ ὀφθαλμός σου ἀπὸ τοῦ νὰ χύνῃ συνεχῶς δάκρυα.
19 Σήκω ἐπάνω! Ἄφησε κραυγὴν πόνου, ἡ ὁποία ὅμως δὲν παύει νὰ ἔχῃ εἰς τὸ βάθος ἀγαλλίασιν, κράξε εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς νυκτὸς καὶ καθ' ὅλην τὴν διάρκειάν της· ἄνοιξε τὴν καρδιά σου, ἔκχυσέ την, ὅπως χύνεται τὸ νερό, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· ὕψωσε δεητικὰ τὰ χέρια σου πρὸς Αὐτὸν διὰ τὴν ζωὴν τῶν νηπίων σου, τὰ ὁποῖα λιποθυμοῦν καὶ ἀποθνήσκουν ἀπὸ τὴν πεῖναν εἰς τὶς γωνιὲς ὅλων τῶν δρόμων.
20 <Ἰδέ, Κύριε, καὶ ρῖψε προσεκτικὸν τὸ βλέμμα σου καὶ πρόσεξε ποῖον ἐτρύγησες μὲ τόσην λεπτομέρειαν καὶ σκληρότητα! Ἔπρεπε λοιπόν οἱ γυναῖκες νὰ φθάσουν μέχρι τοῦ σημείου νὰ φάγουν τὰ νήπιά των, τὸν καρπὸν τῆς κοιλίας των; Οἱ κρεοπῶλαι καὶ οἱ μάγειροι ἐτρύγησαν τὰ νήπια· ἔπρεπε νὰ σφάξουν <καὶ νὰ ψήσουν τὰ νήπια, ἐνῷ αὐτὰ ἐθήλαζαν ακόμη τοὺς μητρικοὺς μαστούς; Ἔπρεπε νὰ φονεύσῃς, χρησιμοποιῶν ὡς ὄργανα τοὺς ἐχθρούς, μέσα εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου ἱερεῖς καὶ προφήτας;
21 Ἐξαπλωμένα εἶναι εἰς ὅλους τοὺς δρόμους τὰ πτώματα μικρῶν παιδιῶν καὶ πρεσβυτῶν, οἱ ὁποῖοι κοιμοῦνται τὸν αἰώνιον ὕπνον. Οἱ παρθένες μου καὶ οἱ νέοι μου μετέβησαν, συρόμενοι βιαίως, εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν. Μὲ πλατὺ καὶ ἀμφίστομον ἐχθρικὸν σπαθὶ καὶ μὲ πεῖναν τοὺς ἐφόνευσες, κατὰ δὲ τὴν ἡμέραν τῆς δικαίας ὀργῆς σου τοὺς κατακρεούργησες, ἀφοῦ τοὺς παρέδωκες εἰς τὰ χέρια τῶν δημίων - ἐχθρῶν! Δὲν τοὺς ἐλυπήθης!
22 Ἐκάλεσες <ἢ ἐκάλεσεν ὁ Κύριος> ὅλους αὐτούς <εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ> εἰς τὸν ὄλεθρον καὶ τὴν σφαγήν, ὅπως ἐκαλοῦσες ἄλλοτε ἀπὸ ὅλα τὰ γύρω μέρη τοὺς προσκυνητὰς εἰς ἡμέραν ἑορτῆς εἰς τὸν Ναόν· ἔτσι, ὥστε κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς δικαίας ὀργῆς τοῦ Κυρίου οὐδεὶς διεσώθη καὶ κανεὶς δὲν ἐπέζησεν. Ὅλους τοὺς ἐχθρούς μου, τοὺς ὁποίους <ἐγὼ ὁ Κύριος> εἶχα ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν μου, τοὺς ἐνίσχυσα καὶ τοὺς ἐπλήθυνα ἐναντίον των <κατὰ τὸ ἑβραϊκὸν κείμενον: Ἐκείνους τοὺς ὁποίους ἐξέθρεψα καὶ ἀνέδειξα ὁ ἐχθρός μου τοὺς ἐξωλόθρευσεν>.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
ῶς ἐγνόφωσεν ἐν ὀργῇ αὐτοῦ Κύριος τὴν θυγατέρα Σιών; Κατέρριψεν ἐξ οὐρανοῦ εἰς γῆν δόξασμα Ἰσραήλ, καὶ οὐκ ἐμνήσθη ὑποποδίου ποδῶν αὐτοῦ ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς αὐτοῦ.	ῶς ἐν τῇ δικαίᾳ του ὀργῇ ὁ Κύριος ἐβύθισεν εἰς τὸ σκότος τὴν θυγατέρα του Σιών; Ἔρριψε καὶ ἐκρήμνισε τὴν δόξαν τοῦ Ἰσραὴλ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν κάτω εἰς τὸ χῶμα! Κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ὀργῆς του δὲν ἐνεθυμήθη τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν, τὸν ὁποῖον ἄλλοτε εἶχεν ὀνομάσει ὑποπόδιον τῶν ποδῶν του.	ῶς ἐβύθισεν εἰς σκοτεινὸν καὶ ἀνεμῶδες σύνεφον κατὰ τὴν δικαίαν ὀργήν του ὁ Κύριος τὴν θυγατέρα του Σιών; Κατεκρήμνισεν ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ εἰς τὴν γῆν τὴν δόξαν, τὸ κάλλος καὶ τὸ σέμνωμα τοῦ Ἰσραήλ, καὶ δὲν ἐνεθυμήθη κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς δικαίας ὀργῆς του τὸν Ναὸν τῆς Σιών <ἢ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε νὰ ἔχῃ γνῶσιν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ>, τὸν τόπον, ἐπάνω εἰς τὸν ὁποῖον πατοῦν ὡσὰν εἰς ἄλλο στήριγμα οἱ πόδες του, διότι αὐτὸς εἶναι τόπος ἱερὸς καὶ ἅγιος!
2 Κατεπόντισε Κύριος οὐ φεισάμενος πάντα τὰ ὡραῖα Ἰακώβ, καθεῖλεν ἐν θυμῷ αὐτοῦ τὰ ὀχυρώματα τῆς θυγατρὸς Ἰούδα, ἐκόλλησεν εἰς τὴν γῆν, ἐβεβήλωσε βασιλέα αὐτῆς καὶ ἄρχοντας αὐτῆς.	2 Ὁ Κύριος κατεπόντισε, χωρὶς εὐσπλαγχνίαν καὶ οἶκτον, ὅλα τὰ ὡραῖα τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἰακώβ. Ἐπάνω εἰς τὸν δίκαιον θυμόν του ἐκρήμνισε τὰ ὀχυρώματα τῆς Σιών, τὰ ἔρριψε καὶ τὰ ἐκόλλησεν εἰς τὴν γῆν. Βεβήλους καὶ μολυσμένους κατέστησε τὸν βασιλέα της καὶ τοὺς ἄρχοντάς της.	2 Ὁ Κύριος ἔρριψεν εἰς τὸ βάθος, κατεβύθισε χωρὶς εὐσπλαγχνίαν καὶ ἔλεος ὅλα τὰ ἔνδοξα προνόμια, ὅλην τὴν νομικὴν λατρείαν τοῦ Ἰακώβ· ἐπάνω εἰς τὸν δίκαιον θυμόν του κατεκρήμνισεν ὅλα τὰ ὀχυρὰ φρούρια καὶ τείχη τῆς θυγατρὸς τοῦ Ἰούδα, τὰ ἰσοπέδωσε, τὰ ἐκόλλησε κυριολεκτικῶς εἰς τὴν γῆν· κατέστησε βεβήλους καὶ ἀκαθάρτους τὸν βασιλιᾶ της <ἐπέτρεψε νὰ βεβηλωθῇ τὸ στέμμα, τὸ ὁποῖον ἐφοροῦσε ὡς χρισμένος καὶ ἁγιασμένος ἀπὸ τὸν Θεόν> καὶ τοὺς ἄρχοντάς της.
3 Συνέκλασεν ἐν ὀργῇ θυμοῦ αὐτὸ πᾶν κέρας Ἰσραήλ, ἀπέστρεψεν ὀπίσω δεξιὰν αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ καὶ ἀνῆψεν ἐν Ἰακώβ ὡς πῦρ φλόγα, καὶ κατέφαγε πάντα τὰ κύκλῳ.	3 Ἐπάνω εἰς τὴν ἔκρηξιν τῆς δικαίας του ὀργῆς κατέκοψε καὶ συνέτριψεν ὁ Κύριος ὅλην τὴν δύναμιν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Ἀπέσυρεν εἰς τὰ ὀπίσω ἄπρακτον καὶ ἀνενέργητον τὴν παντοδύναμον δεξιάν του ἐνώπιον τοῦ ἐχθροῦ, ποὺ ἐπήρχετο κατὰ τοῦ Ἰσραήλ. Ἤναψε μεγάλην φλόγα καταστροφῆς εἰς τὸν Ἰακώβ, ἡ ὁποία καὶ κατέφαγεν ὅλην τὴν περιοχήν.	3 Ἐπάνω εἰς τὴν δικαίαν ἐκρηξιν τῆς σφοδρᾶς ἀγανακτήσεώς του ἐτσάκισε μὲ βίαιον τρόπον ὅλην τὴν δύναμιν <ἤ, κατ’ ἄλλους: Ὅλες τὶς φυλές> τοῦ Ἰσραήλ, ἀπέσυρε τὴν προστατευτικὴν καὶ παντοκρατορικὴν δεξιάν του κατὰ τὴν ὥραν τῆς ἐπιθέσεως τῶν ἐχθρῶν καὶ ἐπέτρεψεν εἰς αὐτοὺς τὴν νίκην· ἄναψε δὲ φωτιὰ εἰς τὸν Ἰακώβ, ἡ ὁποία ὡς μεγάλη φλόγα κατέστρεψε καὶ κατέφαγεν ὅλα ὅσα εὑρίσκοντο γύρω ἀπὸ αὐτήν.
4 Ἐνέτεινε τόξον αὐτοῦ ὡς ἐχθρός, ἐστερέωσε δεξιὰν αὐτοῦ ὡς ὑπεναντίος καὶ ἀπέκτεινε πάντα τὰ ἐπιθυμήματα τῶν ὀφθαλμῶν μου ἐν σκηνῇ θυγατρὸς Σιών, ἐξέχεεν ὡς πῦρ τὸν θυμὸν αὐτοῦ.	4 Ἐτέντωσεν ὁ Κύριος τὸ τόξον του ἐναντίον τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ὡς ἐὰν ἦτο ἐχθρός του. Κατηύθυνε σταθερὰ τὴν δεξιάν του ἐναντίον αὐτοῦ ὡσὰν εἰς ἀντίθετόν του. Ἐθανάτωσεν ὅλα τὰ ἀγαπητά μου πρόσωπα εἰς τὴν κατοικίαν τῆς θυγατρὸς Σιών. Ἐξέχυσε τὺν θυμόν του ὡς καταστρεπτικὸν πῦρ.	4 Ὁ Κύριος <ἀπεστράφη ἐντελῶς τὸν λαόν του> ἐτέντωσε τὸ τόξον του ὡς ἐχθρὸς κατὰ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, κατηύθυνε σταθερὰ τὴν δεξιάν του ἐναντίον των ὡς πολέμιος καὶ ἐφόνευσεν ὅλα τὰ πολύτιμα καὶ πολὺ ἀγαπημένα μου πρόσωπα <τοὺς υἱούς, τὶς θυγατέρες καὶ ὅ,τι ἄλλο ἀγαπητὸν καὶ προσφιλές> εἰς τὸν οἶκον τῆς θυγατέρας Σιών <τὸν Ναόν> καὶ ἐξέχυσε τὸν δίκαιον θυμόν του ὡς φωτιά.
5 Ἐγενήθη Κύριος ὡς ἐχθρός, κατεπόντισεν Ἰσραήλ, κατεπόντισε πάσας τὰς βάρεις αὐτῆς, διέφθειρε τὰ ὀχυρώματα αὐτοῦ καὶ ἐπλήθυνε τῇ θυγατρὶ Ἰούδα ταπεινουμένην καὶ τεταπεινωμένην.	5 Ὡσὰν ἐχθρὸς ἔγινεν ὁ Κύριος· κατεπόντισεν εἰς ἀπύθμενον βάθος τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν. Κατέστρεψε τὰ πολύτιμα ἀνάκτορά του, ἐκρήμνισε καὶ ἐξηφάνισε τὰ ὀχυρά του τείχη, ἐπολλαπλασίασε τὰς συμφορὰς ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία ἐταπεινώθη καὶ ταπεινώνεται συνεχῶς.	5 Λόγῳ τῆς ἁμαρτωλῆς διαγωγῆς των ὁ Κύριος τοὺς ἐφέρθη ὡς ἐχθρός, ἔρριψεν εἰς τὸ βάθος τὸν Ἰσραήλ, κατεβύθισε τὰ πολτελῆ ἀνάκτορα, τὶς ἀκροπόλεις καὶ τὰ φρούριά του, ἐπολλαπλασίασε τὶς συμφορὲς κατὰ τῆς θυγατέρας τοῦ Ἰούδα, τῆς Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία ἐδοκίμασε συνεχεῖς ταπεινώσεις· ἐταπεινώθη καὶ συνεχῶς ταπεινώνεται.
6 Καὶ διεπέτασεν ὡς ἄμπελον τὸ σκήνωμα αὐτοῦ, διέφθειρεν ἑορτὴν αὐτοῦ· ἐπελάθετο Κύριος ἃ ἐποίησε ἐν Σιὼν ἑορτῆς καὶ σαββάτου καὶ παρώξυνεν ἐμβριμήματι ὀργῆς τοῦ βασιλέα καὶ ἱερέα καὶ ἄρχοντα.	6 Ὡσὰν φραγμὸν ἐγκαταλελειμμένης ἀμπέλου ἐκρήμνισεν ὁ Κύριος τὸ σκήνωμά του. Κατήργησε κάθε ἑορτήν του εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ἐλησμόνησεν ὁ Κύριος, ὅσα θαυμαστὰ ἄλλοτε εἶχε κάμει εἰς τὴν Σιών, τὰς ἐορτασίμους ἡμέρας καὶ τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου. Ἀπέρριψεν εἰς τὸν βρασμὸν τῆς ὀργῆς του βασιλεῖς, ἱερεῖς καὶ ἄρχοντας.	6 Ἄπλωσε, ἔρριψε καὶ ἐσκόρπισεν ὡς ἄμπελον ἀφύλακτον καὶ κατέστρεψε τὴν κατοικίαν του, τὴν πόλιν του, καὶ κατήργησε κάθε ἑορτήν του <εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ>. Ὁ Κύριος ἐλησμόνησεν ὅσα καθώρισε νὰ ἐορτάζωνται σύμφωνα μὲ τὸν Νόμον εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, δηλαδὴ τὶς ἐορτάσιμες ἡμέρες καὶ τὴν κατ’ ἐξοχὴν τιμωμένην ἡμέραν τοῦ Σαββάτου. Ἐπάνω δὲ εἰς τὸν βρασμὸν τῆς ὑπερβολικῆς ὀργῆς του ἀπέρριψε μὲ περιφρόνησιν καὶ ἀγανάκτησιν βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς καὶ ἄρχοντας.
7 Ἀπώσατο Κύριος θυσιαστήριον αὐτοῦ, ἀπετίναξεν ἁγίασμα αὐτοῦ, συνέτριψεν ἐν χειρὶ ἐχθροῦ τεῖχος βαρέων αὐτῆς· φωνὴν ἔδωκαν ἐν οἴκῳ Κυρίου ὡς ἐν ἡμέρᾳ ἑορτῆς.	7 Ἀηδίασε καὶ ἀπώθησεν ὁ Κύριος τὸ θυσιαστήριόν του. Ἀπετίναξε τὸν ἄγιον ναόν του, συνέτριψε μὲ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν του τὸ τεῖχος μαζῆ μὲ τὰς ἐπάλξεις αὐτοῦ. Κραυγαὶ ἠκούσθησαν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου, ὅπως κατὰ τὰς ἡμέρας τῶν ἑορτῶν, ὄχι ὅμως ἑόρτιοι.	7 Ὁ Κύριος ἀπεδοκίμασε καὶ ἀπέρριψε τὸ θυσιαστήριον του, ἔρριψε μὲ ἀπότομον τίναγμα τὸν ἅγιον Ναόν του, συνέτριψε μὲ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν Βαβυλωνίων τὸ τεῖχος μαζὶ μὲ τὶς ἐπάλξεις καὶ τὰ φρούρια. Ἐχθρικοὶ ἀλαλαγμοὶ θριάμβων ἀκούσθηκαν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου, ὅπως ἠκούοντο κατά τὶς ἡμέρες τῶν ἑορτῶν φωνὲς ἐνθουσιώδεις καὶ πανηγυρικές!
8 Καὶ ἐπέστρεψε Κύριος τοῦ διαφθεῖραι τεῖχος θυγατρὸς Σιών· ἐξέτεινε μέτρον, οὐκ ἀπέστρεψε χεῖρα αὐτοῦ ἀπὸ καταπατήματος, καὶ ἐπένθησε τὸ προτείχισμα, καὶ τεῖχος ὁμοθυμαδὸν ἠσθένησεν.	8 Ὁ Κύριος ἐπῆλθε, διὰ νὰ καταστρέψει τὰ τείχη τῆς θυγατρὸς Σιών. Ἅπλωσε τὸ μέτρον του καὶ δὲν ἀπέσυρε τὸ χέρι του ἀπὸ τὸ ἔργον τῆς καταστροφῆς, μέχρις ὅτου τὸ ὠλοκλήρωσεν. Ἔτσι τὸ ἐξωτερικὸν τεῖχος κατεστραμμένον φαίνεται σὰν νὰ πενθῇ, καὶ τὸ ἐσωτερικὸν τεῖχος συγχρόνως ἔχει ἐξασθενήσει καὶ καταπέσει.	8 Καὶ ὁ Κύριος ἐστράφη μὲ σταθερὰν ἀπόφασιν νὰ καταστρέψῃ τὰ τείχη τῆς θυγατέρας Σιών, τῆς Ἱερουσαλήμ. Ἐτέντωσε τὸ σχοινὶ τοῦ μέτρου, ἐξέδωκε δηλαδὴ τὴν δικαίαν καὶ ἀκριβὴ ψῆφον του διὰ τὴν καταστροφήν, καὶ δὲν ἀπέσυρε τὸ τιμωρητικὸν χέρι του, μέχρις ὅτου κατεδάφισε καὶ κατέστρεψε πλήρως ὅ,τι εἶχε νά καταστρέψῃ. Τοιουτοτρόπως τὸ κατεστραμμένον ἐξωτερικὸν τεῖχος φαίνεται ὡσὰν νὰ πενθῇ, ταυτοχρόνως δὲ τὸ ἐσωτερικὸν τεῖχος ἀδυνάτισε καὶ κατέπεσεν.
9 Ἐνεπάγησαν εἰς γῆν πύλαι αὐτῆς, ἀπώλεσε καὶ συνέτριψε μοχλοὺς αὐτῆς· βασιλέα αὐτῆς καὶ ἄρχοντα αὐτῆς ἐν τοῖς ἔθνεσιν· οὐκ ἔστι νόμος, καί γε προφῆται αὐτῆς οὐκ εἶδον ὅρασιν παρὰ Κυρίου.	9 Αἱ πύλαι ἀπὸ τὰ τείχη ἔπεσαν καὶ ἐχώθησαν εἰς τὴν γῆν. Ὁ Κύριος κατέστρεψε καὶ συνέτριψε τοὺς μοχλοὺς τῶν πυλῶν τῆς πόλεως. Αἰχμαλώτους εἰς τὰ διάφορα ἔθνη ὠδήγησε τὸν βασιλέα της καὶ τοὺς ἄρχοντάς της. Δὲν ὑπάρχει πλέον ὁ νόμος Κυρίου εἰς τὴν Ἰουδαίαν καὶ οἱ προφῆται της δὲν βλέπουν ὁράματα στελλόμενα ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου.	9 Οἱ πύλες τῶν τειχῶν τῆς Ἱερουσαλὴμ ἔπεσαν, ἐσφηνώθησαν καὶ ἐχώθησαν μέσα εἰς τὸ ἔδαφος· ὁ Κύριος κατέστρεψε καὶ συνέτριψε τοὺς μοχλούς της, μὲ τοὺς ὁποίους διετηροῦντο κλειστὲς καὶ ἀπαραβίαστες οἱ πύλες τῆς πόλεως. Τὸν βασιλιᾶ τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τοὺς ἄρχοντάς της τοὺς ἀπέστειλεν αἰχμαλώτους μεταξὺ τῶν εἰδωλολατρικῶν ἐθνῶν. Δὲν ὑπάρχει εἰς τὸ ἑξῆς Νόμος, καὶ ἐπὶ πλέον οἱ ψευδοπροφῆται της δὲν βλέπουν ὁράματα ποὺ στέλλονται ἀπὸ τὸν Κύριον· <ἤ, κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Καὶ ἐπὶ πλέον οἱ γνήσιοι Προφῆται της δὲν δέχονται παρήγορα ἀποκαλυπτικὰ ὁράματα καὶ ὀπτασίες ποὺ στέλλονται ἀπὸ τὸν Κύριον>.
10 Ἐκάθισαν εἰς τὴν γῆν, ἐσιώπησαν πρεσβύτεροι θυγατρὸς Σιών, ἀνεβίβασαν χοῦν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτῶν, περιεζώσαντο σάκκους, κατήγαγον εἰς γῆν ἀρχηγοὺς παρθένους ἐν Ἱερουσαλήμ.	10 Ἐκάθισαν κάτω εἰς τὸ χῶμα οἱ αἰχμαλωτισθέντες· σιωπηλοὶ ἀπὸ τὸ βάρος τοῦ πόνου ἔμειναν οἱ γεροντότεροι τῆς κόρης μου, τῆς Σιών. Ἔρριψαν χῶμα ἐπάνω εἰς τὴν κεφαλήν των, ἐζώσθησαν τρίχινους σάκκους πένθους. Καὶ αὐταὶ αἱ διακρινόμεναι διὰ τὴν εὐγενῆ καταγωγὴν καὶ τὸν πλοῦτον των παρθένοι ἔπεσαν καὶ ἐκυλίσθησαν εἰς τὸ ἔδαφος τῆς Ἱερουσαλήμ.	10 Ταπεινωμένοι ἐκάθησαν κατὰ γῆς ὅσοι αἰχμαλωτίσθηκαν ἐσιώπησαν, κυριευμένοι ἀπὸ θλῖψιν, καὶ δὲν καθοδηγοῦν πλέον μὲ τὸν λόγον των οἱ πρεσβύτεροι τῆς θυγατέρας μου Σιών, τῆς Ἱερουσαλήμ. Λόγῳ τοῦ πένθους των ἔρριψαν χῶμα <στάχτη> ἐπάνω εἰς τὴν κεφαλήν των καὶ ἐφόρεσαν τρίχινον πένθιμον ἔνδυμα. Ἐπίσης οἱ εὐγενεῖς καὶ πλούσιες νεαρὲς κόρες τῶν ἀρχόντων καὶ τῶν ἐπισήμων ἐταπεινώθησαν καὶ ἐκυλίσθησαν εἰς τὸ ἔδαφος τῆς Ἱερουσαλήμ.
11 Ἐξέλιπον ἐν δάκρυσιν οἱ ὀφθαλμοί μου, ἐταράχθη ἡ καρδία μου, ἐξεχύθη εἰς τὴν γῆν ἡ δόξα μου ἐπὶ τὸ σύντριμμα τῆς θυγατρὸς τοῦ λαοῦ μου ἐν τῷ ἐκλείπειν νήπιον καὶ θηλάζοντα ἐν πλατείαις πόλεως.	11 Ἔσβησαν τὰ μάτια μου ἀπὸ τὰ πολλὰ δάκρυα, ἐταράχθη ἡ καρδία μου, ἐκυλίσθη εἰς τὺ χῶμα ἡ δόξα μου, ἐξ αἰτίας τῆς συντριβῇς τῆς θυγατρὸς τοῦ λαοῦ μου, ὅταν καὶ τὰ νήπια ἀκόμη καὶ τὰ θηλάζοντα ἔσβηναν καὶ ξεψυχοῦσαν ἀπὸ τὴν πεῖναν εἰς τὰς πλατείας τῆς πόλεως.	11 Ἔσβησαν τὰ μάτια μου ἀπὸ τὰ πολλὰ δάκρυα· ἡ καρδιά μου συγκλονίζεται, κτυπᾷ γρήγορα καὶ βίαια· ἡ ψυχή μου ἐχύθη, ἐσκορπίσθη κατὰ γῆς, ἕνεκα τῆς συντριβῆς καὶ καταστροφῆς τῆς θυγατέρας τοῦ λαοῦ μου· μάλιστα δέ, διότι καὶ αὐτὰ τὰ νήπια καὶ τὰ θηλάζοντα βρέφη ἐξεψυχοῦσαν λόγῳ τῆς πείνας εἰς τὶς πλατεῖες τῆς πόλεως.
12 Ταῖς μητράσιν αὐτῶν εἶπαν· ποῦ σῖτος καὶ οἶνος; Ἐν τῷ ἐκλύεσθαι αὐτοὺς ὡς τραυματίας ἐν πλατείαις πόλεως, ἐν τῷ ἐκχεῖσθαι ψυχὰς αὐτῶν εἰς κόλπον μητέρων αὐτῶν.	12 Ἐφώναζαν τὰ νήπια πρὸς τὰς μητέρας των, <ψωμί>, <νερό>, ὅταν παρέλυον εἰς τὰς πλατείας ἀπὸ τὴν πεῖναν, ὡσὰν τραυματίαι βαρέως πληγωμένοι· ὅταν ἔσβηναν καὶ ἐξεψυχοῦσαν, εἰς τὴν ἀγκάλην τῶν μητέρων των.	12 Τὰ πεινασμένα νήπια ἐφώναζαν εἰς τις μητέρες των· <ποῦ ὑπάρχει ψωμὶ καὶ νερό;>, Καθὼς ἔπεφταν λιπόθυμα εἰς τὶς πλατεῖες τῆς πόλεως, ὅπως οἱ τραυματίαι, καὶ καθὼς ἐξεψυχοῦσαν εἰς τὴν ἀγκάλην τῶν μητέρων των.
13 Τί μαρτυρήσω σοι ἢ τί ὁμοιώσω σοι, θυγάτερ Ἱερουσαλήμ; Τίς σώσει σε καὶ παρακαλέσει σε, παρθένος θύγατερ Σιών; Ὅτι ἐμεγαλύνθη ποτήριον συντριβῇς σου· τίς ἰάσεταί σε;	13 Μὲ τί νὰ σὲ παραβάλλω; Πρὸς τί νὰ σὲ παρομοιώσω, θυγάτηρ Ἱερουσαλήμ; Ποιὸς εἶναι εἰς θέσιν νὰ σὲ σώσῃ καὶ νὰ σὲ παρηγορήσῃ, παρθένος θυγάτηρ Σιών; Διότι τὸ ποτήριον τῆς καταστροφῆς σου εἶναι βαθὺ καὶ πλατύ. Ποιὸς τάχα εἶναι εἰς θέσιν νὰ σὲ θεραπεύσῃ;	13 Μὲ τί νὰ σὲ συγκρίνω ἢ μὲ τί νὰ σὲ παρομοιάσω, θυγατέρα μου Ἱερουσαλήμ; Ποῖος ἠμπορεῖ νὰ σὲ σώσῃ καὶ νὰ σὲ παρηγορήσῃ, παρθένε θυγατέρα μου Σιών; Διότι τὸ ποτήριον τῆς καταστροφῆς σου εἶναι μεγάλο καὶ βαθύ! Ποῖος ἠμπορεῖ νὰ σὲ θεραπεύσῃ;
14 Προφῆταί σου εἴδοσάν σοι μάταια καὶ ἀφροσύνην καὶ οὐκ ἀπεκάλυψαν ἐπὶ τὴν ἀδικίαν σου τοῦ ἐπιστρέψαι αἰχμαλωσίαν σου, καὶ εἴδοσάν σοι λήμματα μάταια καὶ ἐξώσματα.	14 Οἱ ψευδοπροφῆται σου εἶδαν καὶ εἶπαν εἰς σὲ ἀνυπόστατα καὶ ἀσύνετα. Δὲν σοῦ ἐφανέρωσαν τὰς ἁμαρτίας σου, ὥστε νὰ μετανοήσῃς καὶ νὰ προληφθῇ ἡ αἰχμαλωσία σου! Εἶδαν καὶ ἀνεκοίνωσαν εἰς σὲ ἀπατηλὰς ὁράσεις, ψευδεῖς καὶ παραπλανητικάς.	14 Οἱ ψευδοπροφῆται καὶ οἱ ψευδοδιδάσκαλοί σου εἶδαν περὶ σοῦ ψευδεῖς δράσεις καὶ σοῦ ἐδίδαξαν πράγματα ἀπατηλὰ καὶ ἀσύνετα· καὶ δὲν σοῦ ἐφανέρωσαν τὴν ἐνοχήν σου, ὥστε νὰ μετανοήσῃς καὶ νὰ ἀποφευχθῇ ἡ αἰχμαλωσία τῶν κατοίκων σου. Σοῦ ἀνεκοίνωσαν ἀποκαλύψεις καὶ ὁράματα μάταια, ἀπατηλὰ καὶ παραπλανητικά, μὲ τὰ ὁποῖα σὲ ἀπωθοῦσαν ἀπὸ τοῦ νὰ συναισθανθῇς τὴν ἐνοχήν σου καὶ νὰ μετανοήσῃς.
15 Ἐκράτησαν ἐπὶ σὲ χεῖρας πάντες οἱ παραπορευόμενοι ὁδόν, ἐσύρισαν καὶ ἐκίνησαν τὴν κεφαλὴν αὐτῶν ἐπὶ τὴν θυγατέρα Ἱερουσαλήμ· αὕτη ἡ πόλις, ἐροῦσι, στέφανος εὐφροσύνης πάσης τῆς γῆς.	15 Ὅλοι ὅσοι διήρχοντο κοντά σου ἐχειροκροτοῦσαν μὲ χαιρεκακίαν. Ἔβγαλαν σύριγμα εἰρωνικὸν ἀπὸ τὰ χείλη των, ἐκινοῦσαν χλευαστικῶς τὴν κεφαλήν των εἰς βάρος τῆς θυγατρὸς Ἱερουσαλήμ. <Αὐτὴ εἶναι ἡ πόλις, ἔλεγαν, ἡ ὁποία ἦτο ἄλλοτε ὁ στέφανος καὶ ἡ χαρὰ ὅλης τῆς οἰκουμένης>!	15 Ἐχειροκρότησαν μὲ χαιρεκακίαν ἐναντίον σου ὅλοι οἱ ὁδοιπόροι ποὺ διήρχοντο ἀπὸ κοντά σου· ἐσφύριξαν εἰρωνικὰ καὶ ἐκούνησαν περιπαικτικὰ τὴν κεφαλήν των εἰς βάρος τῆς θυγατέρας Ἰερουσαλήμ· εἶπαν χλευαστικά: <Αὐτὴ εἶναι ἡ πόλις, ἡ ὁποία ὑπῆρξεν ἄλλοτε ὁ στέφανος καὶ ἡ εὐφροσύνη ὅλης τῆς γῆς>!
16 Διήνοιξαν ἐπὶ σὲ στόμα αὐτῶν πάντες οἱ ἐχθροί σου, ἐσύρισαν καὶ ἔβρυξαν ὀδόντας, καὶ εἶπαν· κατεπίομεν αὐτήν, πλὴν αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν προσεδοκῶμεν, εὕρομεν αὐτὴν εἴδομεν.	16 Ὅλοι οἱ ἐχθροί σου ἤνοιξαν διάπλατα τὸ στόμα των ἐναντίον σου. Ἐσφύριζαν εἰρωνικῶς εἰς βάρος σου, ἔτριζαν τὰ δόντια των καὶ εἶπαν· <τὴν κατεπίομεν! Αὐτὴ ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἡμέρα, τὴν ὁποίαν ἐπεριμέναμεν, τὴν εὑρήκαμεν καὶ τὴν εἴδαμεν>!	16 Ἄνοιξαν διάπλατα τὸ στόμα των ἐναντίον σου ὅλοι οἱ ἐχθροί σου· ἐσφύριξαν εἰρωνικὰ εἰς βάρος σου, ἔτριξαν ἀπειλητικὰ τὰ δόντια των καὶ εἶπαν: <Τὴν ἐκατάπιαμε! Ἰδού, αὐτὴ εἶναι ἡ ἡμέρα, τὴν ὁποίαν ἐπεριμέναμε· τελικῶς τὴν εὐρήκαμε, τὴν εἴδαμε!>
17 Ἐποίησε Κύριος ἃ ἐνεθυμήθη, συνετέλεσε ρήματα αὐτοῦ, ἃ ἐνετείλατο ἐξ ἡμερῶν ἀρχαίων, καθεῖλε καὶ οὐκ ἐφείσατο, καὶ ηὔφρανεν ἐπὶ σὲ ἐχθρόν, ὕψωσε κέρας θλίβοντός σε.	17 Ὁ Κύριος ἐπραγιματοποίησεν ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶχε σκεφθῇ καὶ ἀποφασίσει. Ἐξεπλήρωσε τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ἀπὸ ἀρχαιότατα χρόνια εἶχε προαναγγείλει. Ἐκρήμνισε τὸν λαόν του καὶ δὲν τὸν ἐσπλαγχνίσθη. Ἔκαμε τὸν ἐχθρόν σου νὰ χαρῇ διὰ τὸ κατάντημά σου. Ὕψωσε τὴν δύναμιν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι σὲ καταδυναστεύουν.	17 Ὁ Κύριος ἔκρινε δικαίως καὶ ἔφερεν εἰς πέρας ὅσα εἶχε σκεφθῇ καὶ σχεδιάσει, ἐξεπλήρωσε τὰ ἀπειλητικὰ λόγια του, τὰ ὁποῖα εἶχε προαναγγείλει ἀπὸ τὰ ἀρχαιότατα χρόνια· ἐκρήμνισε <τὴν Ἱερουσαλήμ, ἐτιμώρησε τὸν λαόν> καὶ δὲν ἔδειξεν εὐσπλαγχνίαν καὶ ἀκόμη ἔκαμε τὸν ἐχθρόν σου νὰ χαρῇ διὰ τὴν καταστροφήν σου· ἐνίσχυσε δὲ καὶ ὕψωσε τὴν δύναμιν ἐκείνων οἱ ὁποῖοι σὲ καταπιέζουν καὶ σὲ καταθλίβουν.
18 Ἐβόησε καρδία αὐτῶν πρὸς Κύριον· τείχη Σιών, καταγάγετε ὡς χειμάρρους δάκρυα ἡμέρας καὶ νυκτός· μὴ δῷς ἔκνηψιν σεαυτῇ, μὴ σιωπήσαιτο, θυγάτερ, ὁ ὀφθαλμός σου.	18 Ἡ καρδία τῶν θλιβομένων κράζει πρὸς τὸν Κύριον: Καὶ σεῖς, κρημνισμένα τείχη τῆς Σιών, χάσατε ἡμέραν καὶ νύκτα ἄφθονα δάκρυα ὡσὰν χειμάρρους. Μὴ ἠρεμήσῃς καὶ ἀνανήψῃς, θυγάτηρ μου Ἱερουσαλήμ. Ὁ ὀφθαλμός σου ἂς μὴ παύσῃ νὰ χύνῃ δάκρυα.	18 Ἡ καρδία ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐπέζησαν τῆς καταστροφῆς φωνάζει δυνατὰ πρὸς τὸν Κύριον: Καὶ σεῖς, κατεστραμμένα τείχη τῆς Σιών, χύσατε ἄφθονα δάκρυα ὡσὰν ὁρμητικοὺς χειμάρρους, ἡμέραν καὶ νύκτα. Μὴ ἀφήσῃς τὸν ἑαυτόν σου νὰ ἀνανήψῃ καὶ νὰ ἠρεμήσῃ· ἂς μὴ σταματήσῃ, θυγατέρα μου Ἱερουσαλήμ, ὁ ὀφθαλμός σου ἀπὸ τοῦ νὰ χύνῃ συνεχῶς δάκρυα.
19 Ἀνάστα, ἀγαλλίασαι ἐν νυκτὶ εἰς ἀρχὰς φυλακῆς σου, ἔκχεον ὡς ὕδωρ καρδίαν σου ἀπέναντι προσώπου Κυρίου, ἆρον πρὸς αὐτὸν χεῖράς σου περὶ ψυχῆς νηπίων σου τῶν ἐκλυομένων λιμῷ ἐπ' ἀρχῆς πασῶν ἐξόδων.	19 Σήκω, κράξε, κατὰ τὴν νύκτα, εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς νυκτὸς χῦσε τὴν καρδίαν σου, ὅπως χύνεται τὸ νερό, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ὕψωσε πρὸς αὐτὸν ἰκετευτικὰ τὰ χέρια σου, διὰ τὴν ζωὴν τῶν νηπίων σου, τὰ ὁποῖα παραλύουν καὶ πεθαίνουν ἀπὸ τὸν λιμὸν εἰς τὰς γωνίας ὅλων τῶν ὁδῶν.	19 Σήκω ἐπάνω! Ἄφησε κραυγὴν πόνου, ἡ ὁποία ὅμως δὲν παύει νὰ ἔχῃ εἰς τὸ βάθος ἀγαλλίασιν, κράξε εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς νυκτὸς καὶ καθ' ὅλην τὴν διάρκειάν της· ἄνοιξε τὴν καρδιά σου, ἔκχυσέ την, ὅπως χύνεται τὸ νερό, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· ὕψωσε δεητικὰ τὰ χέρια σου πρὸς Αὐτὸν διὰ τὴν ζωὴν τῶν νηπίων σου, τὰ ὁποῖα λιποθυμοῦν καὶ ἀποθνήσκουν ἀπὸ τὴν πεῖναν εἰς τὶς γωνιὲς ὅλων τῶν δρόμων.
20 Ἰδέ, Κύριε, καὶ ἐπίβλεψον τίνι ἐπεφύλλισας οὕτως· εἰ φάγονται γυναῖκες καρπὸν κοιλίας αὐτῶν; Ἐπιφυλλίδα ἐποίησε μάγειρος· φονευθήσονται νήπια θηλάζοντα μαστούς; Ἀποκτενεῖς ἐν ἁγιάσματι Κυρίου ἱερέα καὶ προφήτην;	20 Ρῖψε ἕνα βλέμμα, Κύριε, καὶ ἰδὲ ποῖον ἐξεφύλλισες καὶ ἐρήμωσες μὲ τέτοιαν σκληρότητα. Ἔφθασαν, λοιπόν, αἱ γυναῖκες μέχρι τοῦ σημείου νὰ φάγουν τὸν καρπὸν τῆς κοιλίας των; Κρεοπῶλαι καὶ μάγειροι ἐτρύγησαν τὴν πόλιν.Ἐσφάγησαν νήπια, ἐνῷ ἀκόμη ἐθήλαζαν μαστούς. Ἐθανατώθησαν ἱερεῖς καὶ προφῆται εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου!	20 <Ἰδέ, Κύριε, καὶ ρῖψε προσεκτικὸν τὸ βλέμμα σου καὶ πρόσεξε ποῖον ἐτρύγησες μὲ τόσην λεπτομέρειαν καὶ σκληρότητα! Ἔπρεπε λοιπόν οἱ γυναῖκες νὰ φθάσουν μέχρι τοῦ σημείου νὰ φάγουν τὰ νήπιά των, τὸν καρπὸν τῆς κοιλίας των; Οἱ κρεοπῶλαι καὶ οἱ μάγειροι ἐτρύγησαν τὰ νήπια· ἔπρεπε νὰ σφάξουν <καὶ νὰ ψήσουν τὰ νήπια, ἐνῷ αὐτὰ ἐθήλαζαν ακόμη τοὺς μητρικοὺς μαστούς; Ἔπρεπε νὰ φονεύσῃς, χρησιμοποιῶν ὡς ὄργανα τοὺς ἐχθρούς, μέσα εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου ἱερεῖς καὶ προφήτας;
21 Ἐκοιμήθησαν εἰς τὴν ἔξοδον παιδάριον καὶ πρεσβύτης· παρθένοι μου καὶ νεανίσκοι μου ἐπορεύθησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ· ἐν ρομφαίᾳ καὶ ἐν λιμῷ ἀπέκτεινας, ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς σου ἐμαγείρευσας, οὐκ ἐφείσω.	21 Μικρὰ παιδιὰ καὶ γέροντες ἐκοιμήθησαν τὸν αἰώνιον ὕπνον εἰς τοὺς δρόμους τῆς πόλεως. Αἱ παρθένοι μου καὶ οἱ νέοι ἄνδρες ὠδηγήθησαν βιαίως εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν. Μὲ τὴν ἐχθρικὴν ρομφαίαν καὶ μὲ τὴν πεῖναν τοὺς ἐθανάτωσες. Κατὰ τὴν μέραν τῆς ὀργῆς σου ὡς ζῶα πρὸς σφαγὴν τοὺς παρέδωσες εἰς τοὺς δημίους. Δὲν τοὺς ἐλυπήθης.	21 Ἐξαπλωμένα εἶναι εἰς ὅλους τοὺς δρόμους τὰ πτώματα μικρῶν παιδιῶν καὶ πρεσβυτῶν, οἱ ὁποῖοι κοιμοῦνται τὸν αἰώνιον ὕπνον. Οἱ παρθένες μου καὶ οἱ νέοι μου μετέβησαν, συρόμενοι βιαίως, εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν. Μὲ πλατὺ καὶ ἀμφίστομον ἐχθρικὸν σπαθὶ καὶ μὲ πεῖναν τοὺς ἐφόνευσες, κατὰ δὲ τὴν ἡμέραν τῆς δικαίας ὀργῆς σου τοὺς κατακρεούργησες, ἀφοῦ τοὺς παρέδωκες εἰς τὰ χέρια τῶν δημίων - ἐχθρῶν! Δὲν τοὺς ἐλυπήθης!
22 Ἐκάλεσεν ἡμέραν ἑορτῆς παροικίας μου κυκλόθεν, καὶ οὐκ ἐγένοντο ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς Κυρίου ἀνασῳζόμενος καὶ καταλελειμμένος, ὡς ἐπεκράτησα καὶ ἐπλήθυνα ἐχθροῦ μου πάντας.	22 Ὅπως εἰς ἡμέραν ἑορτῆς ἐκαλοῦσες ὁλόγυρα τοὺς προσκυνητάς, ἐτσι προσεκάλεσες τώρα τὴν φρίκην καὶ τὸν τρόμον. Κατὰ τὴν τρομερὰν ἡμέραν τῆς ὀργῆς τοῦ Κυρίου κανεὶς δὲν διεσώθη, κανεὶς δὲν ἀπέμενε. Αὐτοὺς τοὺς ὁποίους ἐκράττησα εἰς τὴν ἀγκάλην μου καὶ τοὺς ἐλίκνισα, αὐτοὺς ποὺ ἀνέθρεψα καὶ ἐπλήθυνα, τοὺς κατέκοψεν ὁ ἐχθρός μου.	22 Ἐκάλεσες <ἢ ἐκάλεσεν ὁ Κύριος> ὅλους αὐτούς <εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ> εἰς τὸν ὄλεθρον καὶ τὴν σφαγήν, ὅπως ἐκαλοῦσες ἄλλοτε ἀπὸ ὅλα τὰ γύρω μέρη τοὺς προσκυνητὰς εἰς ἡμέραν ἑορτῆς εἰς τὸν Ναόν· ἔτσι, ὥστε κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς δικαίας ὀργῆς τοῦ Κυρίου οὐδεὶς διεσώθη καὶ κανεὶς δὲν ἐπέζησεν. Ὅλους τοὺς ἐχθρούς μου, τοὺς ὁποίους <ἐγὼ ὁ Κύριος> εἶχα ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν μου, τοὺς ἐνίσχυσα καὶ τοὺς ἐπλήθυνα ἐναντίον των <κατὰ τὸ ἑβραϊκὸν κείμενον: Ἐκείνους τοὺς ὁποίους ἐξέθρεψα καὶ ἀνέδειξα ὁ ἐχθρός μου τοὺς ἐξωλόθρευσεν>.