΄Θρήνοι Ιερεμίου : Κεφάλαιον Ε'

Πρωτότυπο Κείμενο

νήσθητι Κύριε ὅ,τι ἐγενήθη ἡμῖν· ἐπίβλεψον καὶ ἰδὲ τὸν ὀνειδισμὸν ἡμῶν.
2 Κληρονομία ἡμῶν μετεστράφη ἀλλοτρίοις, οἱ οἶκοι ἡμῶν ξένοις.
3 Ὀρφανοὶ ἐγενήθημεν, οὐχ ὑπάρχει πατήρ· μητέρες ἡμῶν ὡς αἱ χῆραι.
4 ῞Υδωρ ἡμῶν ἐν ἀργυρίῳ ἐπίομεν, ξύλα ἡμῶν ἐν ἀλλάγματι ἦλθεν ἐπὶ τὸν τράχηλον ἡμῶν.
5 Ἐδιώχθημεν, ἐκοπιάσαμεν, οὐκ ἀνεπαύθημεν.
6 Αἴγυπτος ἔδωκε χεῖρα, Ἀσσούρ εἰς πλησμονὴν αὐτῶν.
7 Οἱ πατέρες ἡμῶν ἥμαρτον, οὐχ ὑπάρχουσιν· ἡμεῖς τὰ ἀνομήματα αὐτῶν ὑπέσχομεν.
8 Δοῦλοι ἐκυρίευσον ἡμῶν, λυτρούμενος οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῶν.
9 Ἐν ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν εἰσοίσομεν ἄρτον ἡμῶν, ἀπὸ προσώπου ρομφαίας τῆς ἐρήμου.
10 Τὸ δέρμα ἡμῶν ὡς κλίβανος ἐπαλιώθη, συνεσπάσθησαν ἀπὸ προσώπου καταιγίδων λιμοῦ.
11 Γυναῖκας ἐν Σιὼν ἐταπείνωσαν, παρθένους ἐν πόλεσιν Ἰούδα.
12 Ἄρχοντες ἐν χερσὶν αὐτῶν ἐκρεμάσθησαν, πρεσβύτεροι οὐκ ἐδοξάσθησαν.
13 Ἐκλεκτοὶ κλαυθμὸν ἀνέλαβον, καὶ νεανίσκοι ἐν ξύλῳ ἠσθένησαν.
14 Καὶ πρεσβύται ἀπὸ πύλης κατέπαυσαν, ἐκλεκτοὶ ἐκ ψαλμῶν αὐτῶν κατέπαυσαν.
15 κατέλυσε χαρὰ καρδίας ἠμῶν, ἐστράφη εἰς πένθος ὁ χορὸς ἡμῶν,
16 ἔπεσεν ὁ στέφανος ἡμῶν τῆς κεφαλῆς· οὐαὶ δὴ ἡμῖν, ὅτι ἡμάρτομεν.
17 Περὶ τούτου ἐγενήθη ὀδυνηρὰ ἡ καρδία ἡμῶν, περὶ τούτου ἐσκότασαν οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν.
18 Ἐπ' ὅρος Σιών, ὅτι ἠφανίσθη, ἀλώπεκες διῆλθον ἐν αὐτῇ.
19 Σὺ δέ, Κύριε, εἰς τὸν αἰῶνα κατοικήσεις, ὁ θρόνος σου εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.
20 Ἱνατὶ εἰς νῖκος ἐπιλήσῃ ἡμῶν, καταλείψεις ἡμᾶς εἰς μακρότητα ἡμερῶν;
21 Ἐπίστρεψον ἡμᾶς, Κύριε, πρὸς σέ, καὶ ἐπιστραφησόμεθα· καὶ ἀνακαίνισον ἡμέρας ἡμῶν καθὼς ἔμπροσθεν.
22 Ὅτι ἀπωθούμενος ἀπώσω ἡμᾶς, ὠργίσθης ἐφ' ἡμᾶς, ἕως σφόδρα.

Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα

νθυμήσου, Κύριε, ὅλα αὐτά, τὰ ὁποῖα μᾶς συνέβησαν. Ἐπίβλεψε καὶ ἰδὲ τοὺς ἐξευτελισμοὺς καὶ τοὺς ἐμπαιγμούς μας.
2 Ἡ κληρονομία μας, ἡ γῆ τῶν πατέρων μας, ἔπεσεν εἰς τὰ χέρια ἀλλοεθνῶν. Τὰ σπίτια μας εἰς τοὺς ξένους.
3 Ἐγίναμεν ὀρφανοί. Δὲν ὑπάρχει πατέρας πλέον εἰς ἡμᾶς. Αἱ μητέρες μας ἔγιναν χῆραι.
4 Καὶ αὐτὸ τὸ νερό, ποὺ ἠθέλαμεν νὰ πίωμεν, τὸ ἀγοράζομεν ἀντὶ χρημάτων. Τὰ ξύλα τὰ ἐπρομηθευόμεθα μὲ χρηματικὸν ἀντάλλαγμα. Τὰ ἐφορτωνόμεθα εἰς τὸν τράχηλόν μας, διὰ νὰ τὰ μεταφέρωμεν.
5 Κατεδιώχθημεν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, ἐκοπιάσαμεν, δὲν εὑρήκαμεν στιγμὴν ἀναπαύσεως καὶ ἠρεμίας.
6 Ἡ Αἴγυπτος μᾶς ἔδωσε χεῖρα βοηθείας διὰ τὴν συντήρησίν μας. Οἱ Ἀσσύριοι τοὺς ἐχόρτασαν.
7 Οἱ πατέρες μας, οἱ ὁποῖοι ἡμάρτησαν, δὲν ὑπάρχουν πλέον. Ἡμεῖς δὲ πληρώνομεν τὰς ἁμαρτίας ἐκείνων.
8 Οἱ δοῦλοι μας ἔγιναν κύριοί μας. Κανεὶς δὲν ὑπάρχει, ὁ ὁποῖος νὰ ἠμπορέσῃ νὰ μᾶς σώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια αὐτῶν.
9 Μὲ κίνδυνον τῆς ζωῆς μας ἐξοικονομοῦμεν καὶ μεταφέρομεν τὸν ἄρτον μας. Ἀπειλούμεθα ἀπὸ τὴν ρομφαίαν τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐρήμου.
10 Τὸ δέρμα μας ἐμαύρισεν, ὅπως ὁ φοῦρνος ἀπὸ τὴν καπνιά. Ἐσυρικνώθησαν τὰ σώματά μας ἐξ αἰτίας τοῦ φοβεροτάτου λιμοῦ.
11 Οἱ ἐχθροὶ ἐκακοποίησαν καὶ ἐξηυτέλισαν γυναῖκας εἰς τὴν Σιών, καὶ παρθένους εἰς τὰς διαφόρους πόλεις τῆς Ἰουδαίας.
12 Οἱ ἄρχοντές μας ἐκρεμάσθησαν ἀπὸ τὰ χέρια καὶ ἐβασανίσθησαν· οἱ γέροντες μας δὲν ἐτιμήθησαν.
13 Ἐκλεκτοὶ πολῖται μας ἐξέσπασαν εἰς κλαυθμούς. Οἱ νέοι ἄνδρες ἐξησθένησαν ἀπὸ τὰ βαρειὰ φορτώματα τῶν ξύλων.
14 Οἱ γέροντες ἔπαυσαν πλέον νὰ συχνάζουν εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως. Οἱ ἐκλεκτοὶ ψάλται ἐσταμάτησαν τοὺς ὕμνους των.
15 Κατελύθη καὶ ἔσβησεν ἡ χαρὰ τῆς καρδίας μας. Οἱ χαρμόσυνοι χοροί μας μετεστράφησαν εἰς πένθος.
16 Ἔπεσεν ὁ στέφανος τῆς δόξης ἀπὸ τὴν κεφαλήν μας. Ἀλλοίμονον εἰς ἡμᾶς, διότι διεπράξαμεν ἁμαρτίας!
17 Ἕνεκα τούτου κατεπλημμύρισεν ἡ ὀδύνη τὴν καρδίαν μας· ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας οἱ ὀφθαλμοί μας ἐκαλύφθησαν ἀπὸ σκότος. Δὲν βλέπουν.
18 Ἐπάνω εἰς τὸ ὅρος Σιών, τὸ ὁποῖον ἠρημώθη, ἐπέρασαν ἀλώπεκες.
19 Σὺ ὅμως, Κύριε, μένεις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ὁ θρόνος σου ὑπάρχει ἀπὸ γενεὰς γενεῶν.
20 Διατὶ μᾶς ἐγκαταλείπεις εἰς τὴν κατάστασιν αὐτὴν τῆς ἥττης μας; Μᾶς ἀφῆκες ἐπὶ τόσον μακρὸν χρόνον;
21 Γύρισέ μας ἐν μετανοίᾳ πρὸς σέ, Κύριε, καὶ ἡμεῖς θὰ ἐπιστρέψωμεν. Ἀνανέωσε καὶ ξανακαινούργωσε τὰς ἡμέρας μας, ὅπως προηγουμένως.
22 Διότι μέχρι σήμερον μᾶς ἀπώθησές μὲ σφοδρότητα. Καὶ τοῦτο, διότι δικαίως ὠργίσθης πολὺ ἐναντίον μας.

Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα

νθυμήσου, Κύριε, ὅλα τὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα συνέβησαν εἰς ἡμᾶς. Ρίψε εὐσπλαγχνικὸν τὸ βλέμμα σου καὶ ἴδε τὴν καταφρόνησιν καὶ τοὺς ἐξευτελισμούς μας.
2 Ἡ κληρονομία μας, ἡ πατρίδα μας, ἐπέρασεν εἰς τὰ χέρια ἄλλων ἐθνῶν καὶ τὰ σπίτια μας εἰς τὰ χέρια ξένων.
3 Ἐγίναμε ὀρφανοί, δὲν ὑπάρχει δι’ ἡμᾶς πατέρας· οἱ μητέρες μας ἔγιναν ὅπως οἱ χῆρες.
4 Τὸ νερό μας, ποὺ ἠθελήσαμε νὰ πιοῦμε, τὸ ἀγοράζαμε μὲ χρήματα· καὶ τὰ καυσόξυλά μας τὰ ἐπρομηθευόμεθα μὲ χρηματικὸν ἀντάλλαγμα καὶ τὰ ἐφορτωνόμεθα εἰς τοὺς ὤμους μας, προκειμένου νὰ τὰ μεταφέρωμεν.
5 Κατεδιώχθημεν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας, ἐκοπιάσαμεν μέχρις ἑξαντλήσεως, δὲν μᾶς ἐπέτρεψαν νὰ ἀναπαυθῶμεν.
6 Ἡ Αἴγυπτος μᾶς ἐβοήθησε διὰ τὴν συντήρησίν μας· οἱ Ἀσσύριοι τοὺς <χόρτασαν <ὅσους εὑρίσκοντο εἰς τὴν ἐξορίαν>.
7 Οἱ πρόγονοί μας <οἱ ὁποῖοι> ἁμάρτησαν, ἀπέθαναν, δὲν ὑπάρχουν πλέον· ἠμεῖς δέ, οἱ ἀπόγονοί των, φέρομεν τὸ βάρος τῆς ἐνοχῆς των καὶ ὑποφέρομεν <τιμωρούμεθα> ἀντὶ ἐκείνων.
8 Οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλιᾶ τῆς Βαβυλῶνος, δηλαδὴ οἱ ἀξιωματοῦχοι του, ἔγιναν κύριοι καὶ κυβερνῆται μας· δὲν ὑπάρχει κανεὶς νὰ μᾶς λυτρώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια των.
9 Μὲ κίνδυνον τῆς ζωῆς μας ἐξοικονομοῦμεν τὴν τροφήν μας καὶ μεταφέρομεν τὰ γεννήματά μας κάτω ἀπὸ τὴν ἀπειλὴν τοῦ σπαθιοῦ τῶν ἐπιδρομέων τῆς ἐρήμου, οἱ ὁποῖοι ἐπιτίθενται ἐναντίον μας.
10 Τὸ δέρμα μας ἐμελάνιασε, ἐμαύρισε, ὅπως ὁ φοῦρνος ἀπὸ τὸν καπνόν· τὰ σώματά μας ἐζάρωσαν, ἐσούρωσαν, ἐστέγνωσαν καὶ ἐξηράνθησαν ἐξ αἰτίας τῆς φοβερῆς πείνας, ἡ ὁποία μᾶς ἐκτύπησεν ὡσὰν καταιγίδα.
11 Οἱ ἐχθροὶ ἐξηυτέλισαν καὶ ἀτίμασαν γυναῖκες εἰς τὴν Σιὼν καὶ παρθένους εἰς τὶς διαφορες πόλεις τῆς Ἰουδαίας.
12 Ἄρχοντες ἐκρεμάσθησαν ἀπὸ τὰ χέρια των, οἱ πρεσβύτεροι κατὰ τὴν ἡλικίαν δὲν ἔτυχαν σεβασμοῦ καὶ τιμῆς.
13 Πολῖται ἐπίσημοι καὶ ἐκλεκτοὶ ἐξέσπασαν εἰς θρήνους, καὶ νέοι ἄνδρες ἐξησθένησαν καὶ ἐκάμφθησαν κάτω ἀπὸ τὸ βάρος ὑπερβολικῶν φορτωμάτων ξύλων.
14 Οἱ γέροντες ἔπαυσαν πλέον νὰ συγκεντρώνωνται εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως διὰ νὰ συζητοῦν, νὰ συμβουλεύουν καὶ ἀποφασίζουν ἐπὶ δικαστικῶν ζητημάτων. Οἱ ἐκλεκτοί <νεαροί> ψάλται ἐσταμάτησαν πλέον τὶς ψαλμωδίες των.
15 Ἡ χαρὰ ἠφανίσθη, διελύθη ἀπὸ τὴν καρδιά μας· οἱ χαρούμενοι χοροί μας μετεβλήθησαν εἰς πένθος.
16 Ἔπεσε τὸ στεφάνι τῆς δόξης μας <τοῦ βασιλείου καὶ τῆς ἱερωσύνης> ἀπὸ τὸ κεφάλι μας. Ἀλλοίμονον εἰς ἠμᾶς, διότι ἁμαρτήσαμε!
17 Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, διὰ τὸν ὁποῖον ἐπλημμύρισεν ἀπὸ ὀδύνην καὶ πόνον ἡ καρδιά μας· αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, διὰ τὸν ὁποῖον ἐσκοτείνιασαν, ἐτυφλώθησαν τὰ μάτια μας.
18 Ἐπάνω εἰς τὸ ὄρος Σιών, ὅπου ὑπῆρχεν ὁ Ναὸς καὶ πλήθη ἱερέων καὶ πιστῶν, ἐπειδὴ τοῦτο ἐρημώθηκε πλέον, περιπλανῶνται ἐλεύθερα καὶ ἄφοβα ἀλεποῦδες.
19 Σὺ ὅμως, Κύριε, κατοικεῖς εἰς τὸν αἰῶνα· ὁ θρόνος σου διαμένει ἀσάλευτος αἰωνίως, ἀπὸ τῆς μιᾶς γενεᾶς εἰς τὴν ἄλλην γενεάν.
20 Διατὶ μᾶς λησμονεῖς ἐντελῶς εἰς τὴν κατάστασιν τῆς ἥττας καὶ τῆς ἀθλιότητός μας· διατὶ μᾶς ἐγκαταλείπεις ἐπὶ τόσον μακρὰν χρονικὸν διάστημα;
21 Ἐπανάφερέ μας, Κύριε, ἐν μετανοίᾳ πρὸς Σέ <ἤ: Ἀποκατάστησέ μας, Κύριε, εἰς τὴν προηγουμένην εὔνοιάν σου καὶ δῶσε μας πάλιν εἰρήνην καὶ χαράν>, καὶ ἡμεῖς θὰ ἐπιστρέψωμεν! <ἤ: Καὶ τοῦτο ἀρκεῖ διὰ νὰ ἐπιστρέψωμεν καὶ σωθῶμεν>. Ξεκαινούργωσέ μας, δῶσε μας τὴν παλαιὰν εὐρωστίαν καὶ τὸν παλαιὸν δυναμισμόν, ὅπως καὶ προηγουμένως.
22 Διότι Σὺ μᾶς ἀπώθησες ἐντελῶς καὶ μᾶς ἀπέρριψες μὲ σφοδρότητα· διότι δικαίως ἐξέσπασεν ἡ ὀργή σου ἐναντίον μας μὲ πολλὴν δύναμιν.

Πρωτότυπο Κείμενο	Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα	Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
νήσθητι Κύριε ὅ,τι ἐγενήθη ἡμῖν· ἐπίβλεψον καὶ ἰδὲ τὸν ὀνειδισμὸν ἡμῶν.	νθυμήσου, Κύριε, ὅλα αὐτά, τὰ ὁποῖα μᾶς συνέβησαν. Ἐπίβλεψε καὶ ἰδὲ τοὺς ἐξευτελισμοὺς καὶ τοὺς ἐμπαιγμούς μας.	νθυμήσου, Κύριε, ὅλα τὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα συνέβησαν εἰς ἡμᾶς. Ρίψε εὐσπλαγχνικὸν τὸ βλέμμα σου καὶ ἴδε τὴν καταφρόνησιν καὶ τοὺς ἐξευτελισμούς μας.
2 Κληρονομία ἡμῶν μετεστράφη ἀλλοτρίοις, οἱ οἶκοι ἡμῶν ξένοις.	2 Ἡ κληρονομία μας, ἡ γῆ τῶν πατέρων μας, ἔπεσεν εἰς τὰ χέρια ἀλλοεθνῶν. Τὰ σπίτια μας εἰς τοὺς ξένους.	2 Ἡ κληρονομία μας, ἡ πατρίδα μας, ἐπέρασεν εἰς τὰ χέρια ἄλλων ἐθνῶν καὶ τὰ σπίτια μας εἰς τὰ χέρια ξένων.
3 Ὀρφανοὶ ἐγενήθημεν, οὐχ ὑπάρχει πατήρ· μητέρες ἡμῶν ὡς αἱ χῆραι.	3 Ἐγίναμεν ὀρφανοί. Δὲν ὑπάρχει πατέρας πλέον εἰς ἡμᾶς. Αἱ μητέρες μας ἔγιναν χῆραι.	3 Ἐγίναμε ὀρφανοί, δὲν ὑπάρχει δι’ ἡμᾶς πατέρας· οἱ μητέρες μας ἔγιναν ὅπως οἱ χῆρες.
4 ῞Υδωρ ἡμῶν ἐν ἀργυρίῳ ἐπίομεν, ξύλα ἡμῶν ἐν ἀλλάγματι ἦλθεν ἐπὶ τὸν τράχηλον ἡμῶν.	4 Καὶ αὐτὸ τὸ νερό, ποὺ ἠθέλαμεν νὰ πίωμεν, τὸ ἀγοράζομεν ἀντὶ χρημάτων. Τὰ ξύλα τὰ ἐπρομηθευόμεθα μὲ χρηματικὸν ἀντάλλαγμα. Τὰ ἐφορτωνόμεθα εἰς τὸν τράχηλόν μας, διὰ νὰ τὰ μεταφέρωμεν.	4 Τὸ νερό μας, ποὺ ἠθελήσαμε νὰ πιοῦμε, τὸ ἀγοράζαμε μὲ χρήματα· καὶ τὰ καυσόξυλά μας τὰ ἐπρομηθευόμεθα μὲ χρηματικὸν ἀντάλλαγμα καὶ τὰ ἐφορτωνόμεθα εἰς τοὺς ὤμους μας, προκειμένου νὰ τὰ μεταφέρωμεν.
5 Ἐδιώχθημεν, ἐκοπιάσαμεν, οὐκ ἀνεπαύθημεν.	5 Κατεδιώχθημεν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, ἐκοπιάσαμεν, δὲν εὑρήκαμεν στιγμὴν ἀναπαύσεως καὶ ἠρεμίας.	5 Κατεδιώχθημεν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας, ἐκοπιάσαμεν μέχρις ἑξαντλήσεως, δὲν μᾶς ἐπέτρεψαν νὰ ἀναπαυθῶμεν.
6 Αἴγυπτος ἔδωκε χεῖρα, Ἀσσούρ εἰς πλησμονὴν αὐτῶν.	6 Ἡ Αἴγυπτος μᾶς ἔδωσε χεῖρα βοηθείας διὰ τὴν συντήρησίν μας. Οἱ Ἀσσύριοι τοὺς ἐχόρτασαν.	6 Ἡ Αἴγυπτος μᾶς ἐβοήθησε διὰ τὴν συντήρησίν μας· οἱ Ἀσσύριοι τοὺς <χόρτασαν <ὅσους εὑρίσκοντο εἰς τὴν ἐξορίαν>.
7 Οἱ πατέρες ἡμῶν ἥμαρτον, οὐχ ὑπάρχουσιν· ἡμεῖς τὰ ἀνομήματα αὐτῶν ὑπέσχομεν.	7 Οἱ πατέρες μας, οἱ ὁποῖοι ἡμάρτησαν, δὲν ὑπάρχουν πλέον. Ἡμεῖς δὲ πληρώνομεν τὰς ἁμαρτίας ἐκείνων.	7 Οἱ πρόγονοί μας <οἱ ὁποῖοι> ἁμάρτησαν, ἀπέθαναν, δὲν ὑπάρχουν πλέον· ἠμεῖς δέ, οἱ ἀπόγονοί των, φέρομεν τὸ βάρος τῆς ἐνοχῆς των καὶ ὑποφέρομεν <τιμωρούμεθα> ἀντὶ ἐκείνων.
8 Δοῦλοι ἐκυρίευσον ἡμῶν, λυτρούμενος οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῶν.	8 Οἱ δοῦλοι μας ἔγιναν κύριοί μας. Κανεὶς δὲν ὑπάρχει, ὁ ὁποῖος νὰ ἠμπορέσῃ νὰ μᾶς σώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια αὐτῶν.	8 Οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλιᾶ τῆς Βαβυλῶνος, δηλαδὴ οἱ ἀξιωματοῦχοι του, ἔγιναν κύριοι καὶ κυβερνῆται μας· δὲν ὑπάρχει κανεὶς νὰ μᾶς λυτρώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια των.
9 Ἐν ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν εἰσοίσομεν ἄρτον ἡμῶν, ἀπὸ προσώπου ρομφαίας τῆς ἐρήμου.	9 Μὲ κίνδυνον τῆς ζωῆς μας ἐξοικονομοῦμεν καὶ μεταφέρομεν τὸν ἄρτον μας. Ἀπειλούμεθα ἀπὸ τὴν ρομφαίαν τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐρήμου.	9 Μὲ κίνδυνον τῆς ζωῆς μας ἐξοικονομοῦμεν τὴν τροφήν μας καὶ μεταφέρομεν τὰ γεννήματά μας κάτω ἀπὸ τὴν ἀπειλὴν τοῦ σπαθιοῦ τῶν ἐπιδρομέων τῆς ἐρήμου, οἱ ὁποῖοι ἐπιτίθενται ἐναντίον μας.
10 Τὸ δέρμα ἡμῶν ὡς κλίβανος ἐπαλιώθη, συνεσπάσθησαν ἀπὸ προσώπου καταιγίδων λιμοῦ.	10 Τὸ δέρμα μας ἐμαύρισεν, ὅπως ὁ φοῦρνος ἀπὸ τὴν καπνιά. Ἐσυρικνώθησαν τὰ σώματά μας ἐξ αἰτίας τοῦ φοβεροτάτου λιμοῦ.	10 Τὸ δέρμα μας ἐμελάνιασε, ἐμαύρισε, ὅπως ὁ φοῦρνος ἀπὸ τὸν καπνόν· τὰ σώματά μας ἐζάρωσαν, ἐσούρωσαν, ἐστέγνωσαν καὶ ἐξηράνθησαν ἐξ αἰτίας τῆς φοβερῆς πείνας, ἡ ὁποία μᾶς ἐκτύπησεν ὡσὰν καταιγίδα.
11 Γυναῖκας ἐν Σιὼν ἐταπείνωσαν, παρθένους ἐν πόλεσιν Ἰούδα.	11 Οἱ ἐχθροὶ ἐκακοποίησαν καὶ ἐξηυτέλισαν γυναῖκας εἰς τὴν Σιών, καὶ παρθένους εἰς τὰς διαφόρους πόλεις τῆς Ἰουδαίας.	11 Οἱ ἐχθροὶ ἐξηυτέλισαν καὶ ἀτίμασαν γυναῖκες εἰς τὴν Σιὼν καὶ παρθένους εἰς τὶς διαφορες πόλεις τῆς Ἰουδαίας.
12 Ἄρχοντες ἐν χερσὶν αὐτῶν ἐκρεμάσθησαν, πρεσβύτεροι οὐκ ἐδοξάσθησαν.	12 Οἱ ἄρχοντές μας ἐκρεμάσθησαν ἀπὸ τὰ χέρια καὶ ἐβασανίσθησαν· οἱ γέροντες μας δὲν ἐτιμήθησαν.	12 Ἄρχοντες ἐκρεμάσθησαν ἀπὸ τὰ χέρια των, οἱ πρεσβύτεροι κατὰ τὴν ἡλικίαν δὲν ἔτυχαν σεβασμοῦ καὶ τιμῆς.
13 Ἐκλεκτοὶ κλαυθμὸν ἀνέλαβον, καὶ νεανίσκοι ἐν ξύλῳ ἠσθένησαν.	13 Ἐκλεκτοὶ πολῖται μας ἐξέσπασαν εἰς κλαυθμούς. Οἱ νέοι ἄνδρες ἐξησθένησαν ἀπὸ τὰ βαρειὰ φορτώματα τῶν ξύλων.	13 Πολῖται ἐπίσημοι καὶ ἐκλεκτοὶ ἐξέσπασαν εἰς θρήνους, καὶ νέοι ἄνδρες ἐξησθένησαν καὶ ἐκάμφθησαν κάτω ἀπὸ τὸ βάρος ὑπερβολικῶν φορτωμάτων ξύλων.
14 Καὶ πρεσβύται ἀπὸ πύλης κατέπαυσαν, ἐκλεκτοὶ ἐκ ψαλμῶν αὐτῶν κατέπαυσαν.	14 Οἱ γέροντες ἔπαυσαν πλέον νὰ συχνάζουν εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως. Οἱ ἐκλεκτοὶ ψάλται ἐσταμάτησαν τοὺς ὕμνους των.	14 Οἱ γέροντες ἔπαυσαν πλέον νὰ συγκεντρώνωνται εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως διὰ νὰ συζητοῦν, νὰ συμβουλεύουν καὶ ἀποφασίζουν ἐπὶ δικαστικῶν ζητημάτων. Οἱ ἐκλεκτοί <νεαροί> ψάλται ἐσταμάτησαν πλέον τὶς ψαλμωδίες των.
15 κατέλυσε χαρὰ καρδίας ἠμῶν, ἐστράφη εἰς πένθος ὁ χορὸς ἡμῶν,	15 Κατελύθη καὶ ἔσβησεν ἡ χαρὰ τῆς καρδίας μας. Οἱ χαρμόσυνοι χοροί μας μετεστράφησαν εἰς πένθος.	15 Ἡ χαρὰ ἠφανίσθη, διελύθη ἀπὸ τὴν καρδιά μας· οἱ χαρούμενοι χοροί μας μετεβλήθησαν εἰς πένθος.
16 ἔπεσεν ὁ στέφανος ἡμῶν τῆς κεφαλῆς· οὐαὶ δὴ ἡμῖν, ὅτι ἡμάρτομεν.	16 Ἔπεσεν ὁ στέφανος τῆς δόξης ἀπὸ τὴν κεφαλήν μας. Ἀλλοίμονον εἰς ἡμᾶς, διότι διεπράξαμεν ἁμαρτίας!	16 Ἔπεσε τὸ στεφάνι τῆς δόξης μας <τοῦ βασιλείου καὶ τῆς ἱερωσύνης> ἀπὸ τὸ κεφάλι μας. Ἀλλοίμονον εἰς ἠμᾶς, διότι ἁμαρτήσαμε!
17 Περὶ τούτου ἐγενήθη ὀδυνηρὰ ἡ καρδία ἡμῶν, περὶ τούτου ἐσκότασαν οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν.	17 Ἕνεκα τούτου κατεπλημμύρισεν ἡ ὀδύνη τὴν καρδίαν μας· ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας οἱ ὀφθαλμοί μας ἐκαλύφθησαν ἀπὸ σκότος. Δὲν βλέπουν.	17 Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, διὰ τὸν ὁποῖον ἐπλημμύρισεν ἀπὸ ὀδύνην καὶ πόνον ἡ καρδιά μας· αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, διὰ τὸν ὁποῖον ἐσκοτείνιασαν, ἐτυφλώθησαν τὰ μάτια μας.
18 Ἐπ' ὅρος Σιών, ὅτι ἠφανίσθη, ἀλώπεκες διῆλθον ἐν αὐτῇ.	18 Ἐπάνω εἰς τὸ ὅρος Σιών, τὸ ὁποῖον ἠρημώθη, ἐπέρασαν ἀλώπεκες.	18 Ἐπάνω εἰς τὸ ὄρος Σιών, ὅπου ὑπῆρχεν ὁ Ναὸς καὶ πλήθη ἱερέων καὶ πιστῶν, ἐπειδὴ τοῦτο ἐρημώθηκε πλέον, περιπλανῶνται ἐλεύθερα καὶ ἄφοβα ἀλεποῦδες.
19 Σὺ δέ, Κύριε, εἰς τὸν αἰῶνα κατοικήσεις, ὁ θρόνος σου εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.	19 Σὺ ὅμως, Κύριε, μένεις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ὁ θρόνος σου ὑπάρχει ἀπὸ γενεὰς γενεῶν.	19 Σὺ ὅμως, Κύριε, κατοικεῖς εἰς τὸν αἰῶνα· ὁ θρόνος σου διαμένει ἀσάλευτος αἰωνίως, ἀπὸ τῆς μιᾶς γενεᾶς εἰς τὴν ἄλλην γενεάν.
20 Ἱνατὶ εἰς νῖκος ἐπιλήσῃ ἡμῶν, καταλείψεις ἡμᾶς εἰς μακρότητα ἡμερῶν;	20 Διατὶ μᾶς ἐγκαταλείπεις εἰς τὴν κατάστασιν αὐτὴν τῆς ἥττης μας; Μᾶς ἀφῆκες ἐπὶ τόσον μακρὸν χρόνον;	20 Διατὶ μᾶς λησμονεῖς ἐντελῶς εἰς τὴν κατάστασιν τῆς ἥττας καὶ τῆς ἀθλιότητός μας· διατὶ μᾶς ἐγκαταλείπεις ἐπὶ τόσον μακρὰν χρονικὸν διάστημα;
21 Ἐπίστρεψον ἡμᾶς, Κύριε, πρὸς σέ, καὶ ἐπιστραφησόμεθα· καὶ ἀνακαίνισον ἡμέρας ἡμῶν καθὼς ἔμπροσθεν.	21 Γύρισέ μας ἐν μετανοίᾳ πρὸς σέ, Κύριε, καὶ ἡμεῖς θὰ ἐπιστρέψωμεν. Ἀνανέωσε καὶ ξανακαινούργωσε τὰς ἡμέρας μας, ὅπως προηγουμένως.	21 Ἐπανάφερέ μας, Κύριε, ἐν μετανοίᾳ πρὸς Σέ <ἤ: Ἀποκατάστησέ μας, Κύριε, εἰς τὴν προηγουμένην εὔνοιάν σου καὶ δῶσε μας πάλιν εἰρήνην καὶ χαράν>, καὶ ἡμεῖς θὰ ἐπιστρέψωμεν! <ἤ: Καὶ τοῦτο ἀρκεῖ διὰ νὰ ἐπιστρέψωμεν καὶ σωθῶμεν>. Ξεκαινούργωσέ μας, δῶσε μας τὴν παλαιὰν εὐρωστίαν καὶ τὸν παλαιὸν δυναμισμόν, ὅπως καὶ προηγουμένως.
22 Ὅτι ἀπωθούμενος ἀπώσω ἡμᾶς, ὠργίσθης ἐφ' ἡμᾶς, ἕως σφόδρα.	22 Διότι μέχρι σήμερον μᾶς ἀπώθησές μὲ σφοδρότητα. Καὶ τοῦτο, διότι δικαίως ὠργίσθης πολὺ ἐναντίον μας.	22 Διότι Σὺ μᾶς ἀπώθησες ἐντελῶς καὶ μᾶς ἀπέρριψες μὲ σφοδρότητα· διότι δικαίως ἐξέσπασεν ἡ ὀργή σου ἐναντίον μας μὲ πολλὴν δύναμιν.