Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ἀνέστη Δαυὶδ καὶ ἀπῆλθε,
καὶ Ἰωνάθαν εἰσῆλθεν εἰς
τὴν πόλιν. |
πειτα
ἀπὸ αὐτά, ὁ Δαυὶδ ἐσηκώθη
καὶ ἀνεχώρησεν, ὁ δὲ Ἰωνάθαν
ἐπανῆλθεν εἰς τὴν πόλιν.
|
ετὰ
ταῦτα ἐσηκώθη ὁ Δαβὶδ καὶ
ἀνεχώρησεν ἀπὸ ἐκεῖ, ὁ
δὲ Ἰωνάθαν ἐμβῆκε εἰς
τὴν πόλιν. |
2
Καὶ ἔρχεται Δαυὶδ εἰς Νομβὰ
πρὸς Ἀβιμέλεχ τὸν ἱερέα.
Καὶ ἐξέστη Ἀβιμέλεχ τῇ
ἀπαντήσει αὐτοῦ καὶ εἶπεν
αὐτῷ· τί ὅτι σὺ μόνος
καὶ οὐδεὶς μετά σοῦ;
|
2
Ὁ Δαυὶδ ἦλθεν εἰς πόλιν Νομβὰ
πρὸς τὸν ἀρχιερέα τὸν Ἀβιμέλεχ.
Ὁ Ἀβιμέλεχ ἐξεπλάγη πολύ,
ὅταν εἶδε τὸν Δαυὶδ καὶ τοῦ
εἶπε· <διατὶ εἶσαι μόνος σου
καὶ διατὶ κανεὶς ἄλλος δὲν ὑπάρχει
μαζῆ σου;> |
2
Καὶ ἦλθεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὴν
Νομβά, ποὺ εὑρίσκετο πλησίον τῆς Ἱερουσαλήμ,
καὶ ἐπῆγε εἰς τὸν ἀρχιερέα
Ἀβιμέλεχ. Μόλις δὲ τὸν ἀντίκρυσεν
ὁ Ἀβιμέλεχ, ἐξεπλάγη καὶ τοῦ
εἶπε: <Πῶς εἶσαι μόνος σου καὶ
δὲν ἔχεις κανένα μαζί σου;>
|
3
Καὶ εἶπε Δαυὶδ τῷ ἱερεῖ·
ὁ βασιλεὺς ἐντέταλταί μοι ρῆμα
σήμερον καὶ εἶπέ μοι· μηδεὶς
γνώτω τὸ ρῆμα, περὶ οὗ ἐγὼ
ἀποστέλλω σε καὶ ὑπὲρ οὗ
ἐγὼ ἐντέταλμαί σοι· καὶ
τοῖς παιδαρίοις διαμεμαρτύρημαι ἐν
τῷ τόπῳ τῷ λεγομένῳ Θεοῦ
πίστις, Φελλανὶ Ἀλεμωνί· καὶ
νῦν εἰ εἰσὶν ὑπὸ τὴν
χεῖρά σου πέντε ἄρτοι, δὸς εἰς
χεῖρά μου τὸ εὑρεθέν.
|
3
Ἀπήντησεν ὁ Δαυὶδ εἰς τὸν
Ἀρχιερέα· <ὁ βασιλεὺς μοῦ
ἀνέθεσε σήμερον κάποιον ἔργον
καὶ μοῦ εἶπε· Πρόσεξε, κανεὶς
νὰ μὴ μάθῃ τὴν ἀποστολήν,
διὰ τὴν ὁποίαν ἐγὼ σὲ
στέλνω καὶ διὰ τὴν ὁποίαν
σοῦ ἔχω δώσει ἐντολάς. Διὰ
τοῦτο ἐγὼ ἐντόνως συνέστησα
εἰς τοὺς νεαροὺς ποὺ μὲ ἀκολουθοῦν
νὰ μὲ περιμείνουν εἰς τὸν τόπον
ποὺ λέγεται <Θεοῦ πίστις>, Φελλανὶ
Ἀλεμωνί. Καὶ τώρα σὲ παρακαλῶ,
ἐὰν σοῦ εὑρίσκωνται πέντε
ἄρτοι νὰ μοῦ τοὺς δώσῃς,
ἢ ὅσοι σοῦ εὑρίσκονται>.
|
3
Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Δαβὶδ εἰς
τὸν ἀρχιερέα: <Μοῦ ἀνέθεσε
σήμερα ὁ βασιλεὺς κάποιαν ἀποστολὴν
καὶ μοῦ εἶπε: <Νὰ μὴ μάθῃ
κανεὶς τὴν ὑπόθεσιν, διὰ τὴν
ὁποῖαν σὲ ἀποστέλλω καὶ διὰ
τὴν ὁποίαν σὲ διέταξα>. Δι' αὐτὸ
ἀκριβῶς ἔχω συμφωνήσει καὶ μὲ
τοὺς νεαροὺς βοηθούς μου νὰ μὲ περιμένουν
εἰς τὴν θέσιν, ποὺ λέγεται <Θεοῦ
πίστις>, κάπου ἐκεῖ κοντά (Φελλανὶ
Ἀλεμωνί). Τώρα λοιπόν, ἂν ἔχῃς πέντε
ψωμιά, δός μου ὅσα ἠμπορεῖς ἢ
ὅσα ἔχεις. |
4
Καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἱερεὺς
τῷ Δαυίδ, καὶ εἶπεν· οὐκ
εἰσὶν ἄρτοι βέβηλοι ὑπὸ
τὴν χεῖρά μου, ὅτι ἀλλ' ἢ
ἄρτοι ἅγιοί εἰσιν· εἰ πεφυλαγμένα
τὰ παιδάριά ἐστιν ἀπὸ
γυναικός, καὶ φάγεται.
|
4
Ὁ ἀρχιερεὺς ἀπήντησεν εἰς
τὸν Δαυὶδ καὶ τοῦ εἶπε·
<δὲν ἔχω εἰς τὴν διάθεσίν
μου ἄρτους κοινοὺς καὶ συνήθεις, ἀλλὰ
μόνον ὑπάρχουν οἱ ἅγιοι ἄρτοι
τῆς προθέσεως, οἱ προωρισμένοι διὰ
τοὺς ἱερεῖς. Ἐὰν οἱ νεαροὶ
ἀκόλουθοί σου ἔχουν φυλαχθῇ
ἀπὸ γυναῖκα, ἠμποροῦν νὰ
τοὺς φάγουν>. |
4
Καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἀρχιερεὺς
εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ τοῦ εἶπε:
<Δὲν ἔχω ἐδῶ ψωμιὰ συνηθισμένα,
ποὺ ἠμπορεῖ νὰ τὰ φάγῃ
ὁποιοσδήποτε. Ἔχω μόνον ἄρτους ἀφιερωμένους
εἰς τὸν ἅγιον Θεόν, τοὺς ἄρτους
τῆς προθέσεως, ποὺ ὅμως τοὺς τρώγουν
μόνον οἱ ἱερεῖς. Ἄν οἱ νεαροὶ
βοηθοί σου ἔχουν φυλαχθῇ ἀπὸ σχέσεις
μὲ γυναῖκα, ἠμποροῦν να φάγουν ἀπὸ
αὐτούς>. |
5
Καὶ ἀπεκρίθη Δαυὶδ τῷ ἱερεῖ
καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀλλὰ
ἀπὸ γυναικὸς ἀπεσχήμεθα ἐχθὲς
καὶ τρίτην ἡμέραν· ἐν τῷ
ἐξελθεῖν με εἰς ὁδὸν γέγονε
πάντα τὰ παιδία ἠγνισμένα, καὶ
αὐτὴ ἡ βέβηλος, διότι ἁγιασθήσεται
σήμερον διὰ τὰ σκεύη μου.
|
5
Ὁ Δαυὶδ ἀπήντησεν εἰς τὸν
ἀρχιερέα καὶ τοῦ εἶπεν·
<ἀπὸ γυναῖκα ἔχομεν φυλαχθῆ
ἐδῶ καὶ τρεῖς ἡμέρες.
Ὁταν δὲ ἀνεχωρήσαμεν ἀπὸ
τὴν πόλιν, οἱ μὲν νεαροὶ ἀκόλουθοί
μου ἐκαθαρίσθησαν ἀπὸ κάθε νομικὴν
ἀκαθαρσίαν. Ὁ δρόμος ὅμως καὶ
ὁ σκοπός, διὰ τὸν ὁποῖον
πορευόμεθα δὲν εἶναι ἅγιος, ἀλλὰ
κοσμικός. Τὰ σακκίδιά μας ὅμως
θὰ εἶναι καθαρά, ὥστε νὰ δεχθοῦν
τοὺς καθιερωμένους ἄρτους, τοὺς ὁποίους
σήμερον θὰ πάρωμεν>.
|
5
Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν
ἀρχιερέα καὶ τοῦ εἶπε: <Δὲν
ὑπάρχει τέτοιο θέμα, διότι ἀπὸ γυναῖκα
ἀπέχομεν ἀπὸ χθὲς καὶ προχθές.
Ἀφ’ ὅτου ἐξεκινήσαμεν διὰ τὴν
ἀποστολήν μας, ὅλοι οἱ νεαροὶ
βοηθοί μου ἐκαθαρίσθησαν, ὅπως ὁρίζει
ὁ Νόμος τοῦ Κυρίου. Ἡ ἀποστολή
μας βεβαίως δὲν εἶναι ἀπολύτως καθαρά, διότι
δὲν εἶναι ἱερὸς ὁ σκοπός
μας, ἀλλ’ ὅμως τὰ σακκίδιά μας εἶναι
καθαρὰ νομικῶς καὶ ἠμποροῦν
νὰ δεχθοῦν τοὺς ἱεροὺς ἄρτους.
Ἔτσι ἐπίσης θὰ ἁγιασθοῦμε καὶ
ἐμεῖς καὶ ἡ πολεμικὴ ἐπιχείρησίς
μας>. |
6
Καὶ ἔδωκεν αὐτῷ Ἀβιμέλεχ
ὁ ἱερεὺς τοὺς ἄρτους τῆς
προθέσεως, ὅτι οὐκ ἦν ἐκεῖ
ἄρτος, ἀλλ' ἢ ἄρτοι τοῦ προσώπου
οἱ ἀφῃρημένοι ἐκ προσώπου
Κυρίου τοῦ παρατεθῆναι ἄρτον θερμὸν
ἧ ἡμέρᾳ ἔλαβεν αὐτούς.
|
6
Ὁ ἀρχιερεύς, ὁ Ἀβιμέλεχ,
ἔπειτα ἀπὸ τὴν διαβεβαίωσιν
αὐτὴν τοῦ Δαυίδ, ἔδωκεν εἰς
αὐτὸν τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως,
διότι δὲν ὑπῆρχον ἐκεῖ
ἄλλοι ἄρτοι, εἰμὴ μόνον οἱ
ἄρτοι οἱ ὁποῖοι εἶχον τεθῇ
πρὸ τοῦ Κυρίου· οἱ ἄρτοι,
οἱ ὁποῖοι θὰ ἀφῃροῦντο
ἀπὸ ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου, διὰ
νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ ἄλλους
θερμοὺς καὶ προσφάτους ἄρτους, ὅπως
γίνεται κάθε ἑβδομάδα.
|
6
Κατόπιν αὐτὸ ὁ ἀρχιερεὺς Ἀβιμέλεχ
ἔδωσεν εἰς τὸν Δαβὶδ τοὺς ἄρτους
τῆς προθέσεως, διότι δὲν ὑπῆρχεν ἐκεῖ
ἄλλο ψωμί, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς
ἄρτους, ποὺ εἶχαν τοποθετηθῆ ἐνώπιον
τοῦ Κυρίου. Οἱ ἄρτοι αὐτοὶ μάλιστα
εἶχαν μόλις ἀφαιρεθῆ ἀπὸ τὴν
Τράπεζαν τῆς Προθέσεως διὰ νὰ ἀντικατασταθοῦν
τὴν ἰδίαν στιγμὴν ἀπὸ φρέσκους,
ζεστούς, ὅπως ἐγίνετο ἐβδομαδιαίως
κατὰ τὴν ὡρισμένην ἡμέραν τῆς
ἀνανεώσεώς των. |
7
Καὶ ἐκεῖ ἦν ἓν τῶν παιδαρίων
τοῦ Σαοὺλ ἐν τῇ ἡμέρᾳ
ἐκείνῃ συνεχόμενος νεεσσαρὰν
ἐνώπιον Κυρίου, καὶ ὅνομα αὐτῷ
Δωὴκ ὁ Σύρος νέμων τὰς ἡμιόνους
Σαούλ. |
7
Ἐκεῖ, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου,
εὑρίσκετο καὶ ἔνας δοῦλος τοῦ
Σαοὺλ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
ἔγκλειστος εἰς τὸν ναὸν τοῦ
Κυρίου. Ὁ δοῦλος αὐτὸς ὠνομάζετο
Δωὴκ ὁ Σύρος. Ἔβοσκε δὲ τὰς
ἡμιόνους τοῦ Σαούλ.
|
7
Κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὅμως
εὑρίσκετο ἐκεῖ, κλεισμένος εἰς τὸν
οἶκον τοῦ Κυρίου, διὰ λόγους νομικῆς
καθαρότητος ἢ διὰ νὰ ἐκπληρώσῃ
κάποιο τάμα του, καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς
νεαροὺς δούλους τοῦ Σαούλ, ποὺ ὠνομάζετο
Δωὴκ ὁ Σύρος καὶ ὁ ὁποῖος
ἔβοσκε τοὺς ἡμιόνους τοῦ Σαούλ.
|
8
Καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Ἀβιμέλεχ·
ἰδὲ εἰ ἐστιν ἐνταῦθα ὑπὸ
τὴν χεῖρά σου δόρυ ἢ ρομφαία,
ὅτι τὴν ρομφαίαν μου καὶ τὰ
σκεύη οὐκ εἴληφα ἐν τῇ χειρί
μου, ὅτι ἦν τὸ ρῆμα τοῦ βασιλέως
κατὰ σπουδήν. |
8
Ὁ Δαυὶδ ἠρώτησε τὸν Ἀβιμέλεχ,
μήπως εἶναι ἐδῶ μαζῆ σου κανένα
δόρυ ἢ καμμία ρομφαία, διότι
τὴν ἰδικήν μου ρομφαίαν καὶ
τὰ ἄλλα ὅπλα μου δὲν τὰ ἐπῆρα
μαζῆ μου, ἐπειδὴ ἦτο βιαστικὴ
καὶ δὲν ἐπεδέχετο ἀναβολὴν
ἡ ἐντολὴ τοῦ βασιλέως>.
|
8
Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν
Ἀβιμέλεχ: <Κοίταξε μήπως ἔχεις κάπου
κανένα δόρυ ἢ καμμίαν ρομφαίαν, διότι δὲν ἔχω
πάρει μαζί μου τὴν ρομφαίαν μου καὶ τὰ ὑπόλοιπα
ὅπλα μου, ἐπειδὴ ἡ διαταγὴ τοῦ
βασιλέως μου ἐδόθη κατεπειγόντως>.
|
9
Καὶ εἶπεν ὁ ἱερεύς· ἰδοὺ
ἡ ρομφαία Γολιὰθ τοῦ ἀλλοφύλου,
ὃν ἐπάταξας ἐν τῇ κοιλάδι
Ἠλά, καὶ αὐτὴ ἐνειλημμένη
ἦν ἐν ἱματίῳ· εἰ
ταύτην λήψῃ, σεαυτῷ λαβέ, ὅτι
οὐκ ἔστιν ἑτέρα πάρεξ ταύτης
ἐνταῦθα. Καὶ εἶπε Δαυίδ·
ἰδοὺ οὐκ ἔστιν ὥσπερ αὐτή,
δός μοι αὐτήν.
|
9
Ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν εἰς τὸν
Δαυίδ· <ἰδού, ἡ ρομφαία
τοῦ Γολιὰθ τοῦ ἀλλοφύλου, τὸν
ὁποῖον σὺ ἐκτύπησες εἰς
τὴν κοιλάδα Ἠλά, ὑπάρχει
ἐδῶ καὶ εἶναι τυλιγμένη εἰς
τὸ ἱμάτιον. Ἐὰν θέλῃς
νὰ πάρῃς αὐτήν, πάρε την
διὰ τὸν ἑαυτόν σου. Ἄλλη ἐκτὸς
αὐτῆς δὲν ὑπάρχει>. Καὶ
εἶπεν ὁ Δαυίδ· <καὶ ἂν
ὑπῆρχε καμμία ἄλλη, δὲν θὰ
ἦτο περισσότερον κατάλληλος ἀπὸ
αὐτὴν δι' ἐμέ. Δός μού
την. |
9
Καὶ εἶπεν ὁ ἀρχιερεύς: <Νά, ἐδῶ
εἶναι ἡ ρομφαία τοῦ Φιλισταίου Γολιάθ,
ποὺ τὸν ἐσκότωσες εἰς τὴν
κοιλάδα Ἠλά. Ἡ ρομφαία αὐτὴ
ἔμενεν ἀπὸ τότε τυλιγμένη εἰς ἕνα
ἱμάτιον. Ἐὰν θέλῃς νὰ τὴν
πάρης, πάρε την καὶ κράτησέ την ἰδικήν σου.
Δὲν ὑπάρχει ἐδῶ κάποια ἄλλη
ἐκτὸς ἀπὸ αὐτήν>. Καὶ
εἶπεν ὁ Δαβίδ: <Νομίζω ὅτι σὰν
αὐτὴν δὲν ὑπάρχει καμμία ἄλλη.
Δός μου την>. |
10
Καὶ ἔδωκεν αὐτὴν αὐτῷ·
καὶ ἀνέστη Δαυὶδ καὶ ἔφυγεν
ἐν τῇ ἡμέρα ἐκείνῃ
ἐκ προσώπου Σαούλ. Καὶ ἦλθε
Δαυὶδ πρὸς Ἀγχοῦς βασιλέα Γέθ.
|
10
Ὁ ἀρχιερεὺς τοῦ τὴν ἔδωκεν.
Ὁ Δαυὶδ ἐσηκώθη καὶ ἔφυγε
κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
μακρὰν ἀπὸ τὸν Σαούλ. Ἦλθε
δὲ πρὸς τὸν Ἀγχοῦς βασιλέα
τῆς Γέθ. |
10α
Καὶ ἔδωσεν ὁ Ἀβιμέλεχ εἰς
τὸν Δαβὶδ τὴν ρομφαίαν τοῦ Γολιάθ.
Ἐσηκώθη δὲ ἀμέσως ὁ Δαβὶδ
καὶ ἀνεχώρησε κατὰ τὴν ἡμέραν
ἐκείνην μακρυὰ ἀπὸ τὴν ἐπικράτειαν
τοῦ Σαούλ.
10β
Καὶ ἦλθεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν
Ἀγχοῦς, τὸν βασιλέα τῆς πόλεως τῶν
Φιλισταίων Γέθ. |
11
Καὶ εἶπον οἱ παῖδες Ἀγχοῦς
πρὸς αὐτόν· οὐχὶ οὗτος
Δαυὶδ ὁ βασιλεὺς τῆς γῆς; Οὐχὶ
τούτῳ ἐξῆρχον αἱ χορεύουσαι
λέγουσαι· ἐπάταξε Σαοὺλ ἐν
χιλιάσιν αὐτοῦ καὶ Δαυὶδ ἐν
μυριάσιν αὐτοῦ;
|
11
Οἱ δοῦλοι τοῦ Ἀγχοῦς εἶπαν
πρὸς αὐτόν· <αὐτὸς δὲν
εἶναι ὁ Δαυὶδ ὁ βασιλεὺς τῆς
χώρας τῶν Ἰσραηλιτῶν; Πρὸς χάριν
αὐτοῦ καὶ διὰ τὴν δόξαν
αὐτοῦ αἱ προεξάρχουσαι τοῦ χοροῦ
δὲν ἔψαλλαν καὶ δὲν ἔλεγαν·
Ὁ Σαοὺλ ἐφόνευσε χιλιάδας ἐχθρῶν
ὁ Δαυὶδ ὅμως ἐφόνευσε μυριάδας;>
|
11
Μόλις ὅμως τὸν εἶδαν οἱ δοῦλοι
τοῦ Ἀγχοῦς, εἶπαν εἰς τὸν
βασιλέα των: <Αὐτὸς δὲν εἶναι ὁ
Δαβίδ, ὁ βασιλεὺς τῆς χώρας τῶν Ἰσραηλιτῶν;
Αὐτὸν δὲν ἐγκωμίαζαν τότε οἱ
γυναῖκες, ποὺ πρωτοστατοῦσαν εἰς τὸν
χορόν, ὅταν ἔλεγαν διὰ τὴν νίκην του
ἐπὶ τοῦ Γολιάθ: <Ὁ Σαοὺλ
ἐνίκησε χιλιάδας καὶ ὁ Δαβὶδ ἐνίκησε
μυριάδας>;> |
12
Καὶ ἔθετο Δαυὶδ τὰ ρήματα ἐν
τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ καὶ ἐφοβήθη
σφόδρα ἀπὸ προσώπου Ἀγχοῦς
βασιλέως Γέθ. |
12
Ὁ Δαυὶδ ἤκουσε καὶ ἐπρόσεξε
τὰ λόγια αὐτὰ καὶ ἐφοβήθη
πολὺ τὸν Ἀγχοῦς τὸν βασιλέα,
μήπως τυχὸν καὶ τὸν ἐκδικηθῇ.
|
12
Καὶ ἄκουσε καὶ ἐπρόσεξε τὰ λόγια
αὐτὰ ὁ Δαβὶδ καὶ ἐφοβήθη
πολύ, μήπως πάθη κακὸν ἀπὸ τὸν Ἀγχοῦς,
τὸν βασιλέα τῆς Γέθ. |
13
Καὶ ἠλλοίωσε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ
ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ προσεποιήσατο
ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ
καὶ ἐτυμπάνιζεν ἐπὶ ταῖς
θύραις τῆς πόλεως καὶ παρεφέρετο
ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ καὶ
ἔπιπτεν ἐπὶ τὰς θύρας τῆς
πύλης, καὶ τὰ σίελα αὐτοῦ
κατέρρει ἐπὶ τὸν πώγωνα αὐτοῦ·
|
13
Δι' αὐτὸ ἄλλαξε τὸ πρόσωπόν
του ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ
προσεποιήθη κατὰ τὴν ἡμέραν
ἐκείνην τὸν παράφρονα. Ἐκτυποῦσε
τὰς θύρας τῶν οἰκιῶν τῆς
πόλεως, ἐκινοῦσε κατὰ ἔξαλλον
τρόπον τὰ χέρια του, ἔπεφτε ἐμπρὸς
εἰς τὰς θύρας τῶν πυλώνων τῆς
πόλεως, καθ' ὃν χρόνον ὁ σίελός
του ἔτρεχεν εἰς τὸ γένειόν του,
ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ τοὺς
τρελλούς. |
13
Διὰ τοῦτο ἄλλαξε τὴν ἐμφάνισιν
καὶ συμπεριφοράν του ἐμπρὸς εἰς
τὸν βασιλέα καὶ ἐφέρετο σὰν τρελλὸς
κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην. Ἐκτυποῦσε
δὲ τὰς πύλας τῆς πόλεως, ὅπως κτυποῦν
τὰ πολεμικὰ τύμπανα. Ἐκινοῦσε ἐπίσης
παραδόξως τὰ χέρια του καὶ ἔπεφτε εἰς
τὰς θύρας τῆς εἰσόδου τοῦ ἀνακτόρου
τοῦ Ἀγχοῦς. Τὰ δὲ σάλια του
ἔτρεχαν εἰς τὰ γένεια του.
|
14
καὶ εἶπεν Ἀγχοῦς πρὸς τοὺς
παῖδας αὐτοῦ· ἰδοὺ ἴδετε
ἄνδρα ἐπίληπτον, ἱνατὶ εἰσηγάγατε
αὐτὸν πρός με;
|
14
Ὁ Ἀγχοῦς εἶπε πρὸς τοὺς
δούλους του· <ἰδού, γιὰ κυττάξετε,
ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι τρελλός.
Διατὶ τὸν ἐφέρατε πρὸς ἐμέ;
|
14
Καὶ εἶπεν ὁ Ἀγχοῦς εἰς
τοὺς δούλους του: <Ὁρίστε, ἰδέστε
ἕνα ἐπιληπτικὸν καὶ τρελλὸν
ἄνδρα. Διατὶ ὅμως μοῦ τὸν ἐφέρατε
ἐδῶ μέσα ἐμπρός μου; |
15
Μὴ ἐλαττοῦμαι ἐπιλήπτων ἐγώ,
ὅτι ἐισαγηόχατε αὐτὸν ἐπιληπτεύεσθαι
πρός με; Οὗτος οὐκ εἰσελεύσεται
εἰς οἰκίαν. |
15
Μήπως ἐγὼ ἔχω ἔλλειψιν ἀπὸ
ἐπιληπτικοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐφέρατε
αὐτὸν νὰ κάμνῃ ἐξάλλους
πράξεις, ὅπως οἱ ἐπιληπτικοί;
Μὴ τὸν ἀφήσετε νὰ εἰσέλθῃ
εἰς καμμίαν οἰκίαν>. |
15
Μήπως ἔχω ἔλλειψιν ἀπὸ ἐπιληπτικοὺς
καὶ τρελλοὺς καὶ μοῦ τὸν ἐφέρατε,
διὰ νὰ ἰδῶ τὰς ἀνοησίας
ἑνὸς τρελλοῦ; Δὲν ἐπιτρέπω νὰ
ἔμβῃ αὐτὸς εἰς τὸ σπίτι
κανενὸς Φιλισταίου>. |