Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ῇ
ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ᾄσονται
τὸ ᾆσμα τοῦτο ἐπὶ γῆς
Ἰούδα· ἰδοὺ πόλις ἰσχυρά,
καὶ σωτήριον ἡμῶν θήσει τεῖχος
καὶ περίτειχος. |
ατὰ
τὴν ἡμέραν ἐκείνην οἱ
λυτρωμένοι θὰ ψάλλουν τοῦτο τὸ
ἐπινίκειον ᾆσμα εἰς τὴν χώραν
τῆς Ἰουδαίας: Ἰδού, πόλις
ἰσχυρά, ὦ Ἱερουσαλήμ. Σωτήριον
τεῖχος θὰ θέσῃ γύρω ἀπὸ
αὐτήν. Καὶ ἄλλο τεῖχος γύρω
ἀπὸ τὸ πρῶτον.
|
ατὰ
τὴν ἡμέραν ἐκείνην θὰ ψάλουν τοῦτο
τὸ ἐπινίκιον ᾆσμα ἐπὶ τῆς
ἐπουρανίου Ἰουδαίας. Ἰδοὺ πόλις
ἰσχυρὰ καὶ μὴ κυριευομένη ποτέ· καὶ
σωτήριον θὰ θέσῃ τεῖχος περὶ αὐτὴν
καὶ δεύτερον πέριξ ταύτης τεῖχος.
|
2
Ἀνοίξατε πύλας, εἰσελθέτω λαὸς
φυλάσσων δικαιοσύνην καὶ φυλάσσων
ἀλήθειαν, |
2
Ἀνοίξατε τὰς πύλας τῆς πόλεως,
διὰ νὰ εἰσέλθῃ ὁ λαὸς
εἰς αὐτήν· ὁ λαός, ὁ
ὁποῖος φυλάσσει δικαιοσύνην, τηρεῖ
καὶ σέβεται τὴν ἀληθειαν,
|
2
Ἀνοίξατε τὰς πύλας τῆς πόλεως ταύτης τῆς
ἰσχυρᾶς· ἂς εἰσέλθῃ εἰς
αὐτὴν λαός, ἀδιακρίτως ἐθνικότητος,
ὁ ὁποῖος φυλάσσει δικαιοσύνην καὶ
πᾶσαν ἀρετὴν καὶ ἀγαπᾷ
τὴν ἀλήθειαν· |
3
ἀντιλαμβανόμενος ἀληθείας καὶ
φυλάσσων εἰρήνην, ὅτι ἐπὶ
σοὶ ἐλπίδι |
3
κρατεῖ σταθερὰ τὴν ἀλήθειαν,
ἀγαπᾷ καὶ φυλάσσει τὴν εἰρήνην,
διότι εἰς σὲ τὸν Θεὸν τῆς
εἰρήνης |
3
λαὸς ποὺ κρατεῖ στερεὰ τὴν ἀλήθειαν
καὶ φυλάττει εἰρήνην πρὸς ἑαυτὸν
καὶ πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὸν
Θεόν. Ἂς εἰσέλθῃ ὁ λαὸς αὐτός,
διότι ἀκλονήτως |
4
ἤλπισαν, Κύριε, ἕως τοῦ αἰῶνος,
ὁ Θεὸς ὁ μέγας, ὁ αἰώνιος,
|
4
ἔχει στηρίξει τὰς ἐλπίδας του,
Κύριε, πάντοτε. Εἰς σέ, ὦ μεγάλε
καὶ αἰώνιε Θεέ.
|
4
ἤλπισαν, Κύριε, μέχρι τῆς τελευταίας των πνοῆς
εἰς Σέ, ὦ Θεὲ μεγάλε καὶ αἰώνιε.
|
5
ὃς ταπεινώσας κατήγαγες τοὺς ἐνοικοῦντας
ἐν ὑψηλοῖς· πόλεις ὀχυρὰς
καταβαλεῖς καὶ κατάξεις ἕως ἐδάφους,
|
5
Εἰς σέ, ὁ ὁποῖος ἐταπείνωσες
καὶ ἔρριψες κάτω εἰς τὴν γῆν
αὐτούς, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν
εἰς ὑψηλὰς καὶ ἐπιφανεῖς
θέσεις. Σὺ θὰ καταβάλῃς ὀχυρᾶς
ἀσεβεῖς πόλεις, θὰ τὰς κρημνίσῃς
ἕως κάτω εἰς τὸ ἔδαφος.
|
5
Ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ ἐταπείνωσες,
ἔρριψες κάτω ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι
κατῴκουν εἰς ὑψηλὰς καὶ περιόπτους
θέσεις· ὄχι δὲ μόνον εἰς τὸ παρελθόν,
ἀλλὰ καὶ πάντοτε θὰ καταρρίπτῃς
πόλεις ὀχυρᾶς καὶ θὰ τὰς ἰσοπεδώνῃς
μέχρι τοῦ ἐδάφους, |
6
καὶ πατήσουσιν αὐτοὺς πόδες
πρᾳέων καὶ ταπεινῶν. |
6
Οἱ πόδες τῶν πρᾴων καὶ τῶν
ταπεινῶν ἀνθρώπων θὰ πατήσουν
ἐπάνω εἰς αὐτάς.
|
6
καὶ θὰ πατοῦν αὐτοὺς πόδες ἀνθρώπων
πράων καὶ ταπεινῶν. |
7
Ὁδὸς εὐσεβῶν εὐθεῖα ἐγένετο,
καὶ παρεσκευασμένη ἡ ὁδὸς τῶν
εὐσεβῶν. |
7
Εὐθεῖα καὶ χωρὶς προσκόμματα
ἔγινεν ἡ ὁδὸς τῶν εὐσεβῶν,
ἡτοιμασμένος καὶ παρεσκευασμένος ἀπὸ
σὲ ὁ δρόμος των.
|
7
Ὁ πρὸς τὴν ἰσχυρὰν καὶ
ἀχειροποίητον πόλιν ὁδηγῶν δρόμος τῶν
δικαίων ἔγινεν εὐθὺς καὶ ἀπηλλαγμένος
προσκομμάτων, καὶ ἡτοιμάσθη ὁ δρόμος τῶν
εὐσεβῶν ἀπὸ αὐτὸν τὸν
Θεόν. |
8
Ἡ γὰρ ὁδὸς Κυρίου κρίσις·
ἠλπίσαμεν ἐπὶ τῷ ὀνόματί
σου καὶ ἐπὶ τῇ μνείᾳ,
|
8
Καὶ τοῦτο, διότι ἡ ὁδὸς
τοῦ Κυρίου εἶναι δικαία καὶ
εὐθεῖα, ἡμεῖς δὲ ἔχομεν
στηρίξει τὰς ἐλπίδας μας εἰς
τὸ Ὄνομά σου, εἰς τὴν ἰδικήν
σου πάντοτε ἀνάμνησιν,
|
8
Εἶναι δὲ ἕτοιμος καὶ ἀσφαλὴς
ἡ ὁδὸς τῶν εὐσεβῶν, διότι
ἡ ὁδὸς τοῦ Κυρίου, πρὸς τὴν
ὁποίαν αὕτη ταυτίζεται, εἶναι δικαιοσύνη
καὶ δικαία κρίσις. Ἠλπίσαμεν εἰς τὸ
ὄνομά σου, Κύριε, βαδίζοντες τὴν ὁδὸν
αὐτήν, καὶ ἐστηρίχθημεν μὲ πεποίθησιν
εἰς τὴν ἐνθύμησίν σου,
|
9
Ἧ ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχὴ ἡμῶν.
Ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμά
μου πρός σε, ὁ Θεός, διότι φῶς
τὰ προστάγματά σου ἐπὶ τῆς
γῆς. Δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες
ἐπὶ τῆς γῆς. |
9
τὴν ὁποίαν καὶ ἐπιθυμεῖ
ἡ ψυχή μας. Τόσον σφοδρῶς σὲ
ποθεῖ ἡ καρδία μας, ὥστε ἀπὸ
τὴν νύκτα, ἀπὸ τὸ γλυκοχάραμα
ἀγρυπνεῖ τὸ πνεῦμα μου πρὸς
σέ, ὦ Θεέ μου, διότι γνωρίζω
ὅτι φῶς εἶναι τὰ προστάγματά
σου διὰ τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς.
Δικαιοσύνην, λοιπόν, Θεοῦ μάθετε καὶ
ἐφαρμόσατε σεῖς, οἱ ἄνθρωποι,
ποὺ κατοικεῖτε τὴν γῆν.
|
9
τὴν ὁποίαν ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή
μας. Τόσον δὲ πολὺ Σὲ ποθοῦμεν, ὥστε
ἀπὸ τὴν νύκτα ἀγρυπνεῖ ἐνωρὶς
τὸ πνεῦμα μου καταφυγὸν εἰς Σέ, ὦ
Θεέ, διότι τὰ προστάγματά σου εἶναι φῶς
ἐπὶ τῆς γῆς. Μάθετε καὶ ἐφαρμόσατε
τὴν δικαιοσύνην αὐτήν, περὶ τῆς ὁποίας
σᾶς φωτίζουν τὰ θεῖα προστάγματα, σεῖς
ποὺ κατοικεῖτε ἐπὶ τῆς γῆς.
|
10
Πέπαυται γὰρ ὁ ἀσεβής·
πᾶς ὃς οὐ μὴ μάθῃ δικαιοσύνην
ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλήθειαν
οὐ μὴ ποιήσει· ἀρθήτω ὁ
ἀσεβής, ἵνα μὴ ἴδῃ τὴν
δόξαν Κυρίου. |
10
Θὰ παύσῃ πλέον νὰ ὑπάρχῃ
ὁ ἀσεβής· καθένας ὁ ὁποῖος
δὲν θὰ μάθῃ νὰ πράττῃ
δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς, οὔτε
τὴν ἀλήθειαν θὰ μάθῃ νὰ
ἐφαρμόζῃ. Ἂς ξερριζωθῇ ὁ
ἀσεβής, διὰ νὰ μὴ ἴδῃ
τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου, διὰ τὴν
ὁποίαν εἶναι καὶ ἀνάξιος.
|
10
Μάθετε δικαιοσύνην. Διότι ὁ ἀσεβὴς ἔχει
παύσει να ζῇ· πᾶς ὅστις δὲν θὰ
μάθῃ ἐπὶ γῆς δικαιοσύνην, εἶναι
ἀδύνατον νὰ συμμορφωθῇ πρὸς τὴν
ἀλήθειαν καὶ νὰ ἀπαλλαγῇ τοῦ
ψεύδους. Ἂς ἐξαφανισθῇ ὁ ἀσεβής,
διὰ νὰ μὴ ἴδῃ τὴν δόξαν
τοῦ Κυρίου. |
11
Κύριε, ὑψηλός σου ὁ βραχίων,
καὶ οὐκ ἤδεισαν, γνόντες δὲ
αἰσχυνθήσονται. Ζῆλος λήψεται λαὸν
ἀπαίδευτον, καὶ νῦν πῦρ τοὺς
ὑπεναντίους ἔδεται. |
11
Κύριε, ὑψωμένος εἶναι πάντοτε
ὁ παντοδύναμος τιμωρὸς βραχίων σου,
διὰ νὰ ἐπιπέσῃ κατὰ τῶν
ἀσεβῶν. Αὐτοὶ ὅμως δὲν
ἐγνώρισαν τοῦτο. Ὅταν ὅμως διὰ
τῆς προσωπικῆς των πείρας γνωρίσουν
τὴν δικαίαν τιμωρίαν σου, θὰ κατεντροπιασθοῦν.
Ζῆλος θὰ καταλάβῃ τὸν ἀσεβῆ
καὶ ἀπαιδαγώγητον λαὸν καὶ πῦρ
θὰ καταφάγῃ τοὺς ἐχθρούς
σου, Κύριε. |
11
Κύριε, ὑψώθη ὑψηλὰ ἡ τιμωρητικὴ
χείρ σου, ἕτοιμος νὰ πέσῃ κατὰ τῶν
ἀσεβῶν, καὶ αὐτοὶ δὲν
ἐγνώρισαν τοῦτο· ὅταν ὅμως διὰ
τῆς πείρας τὸ γνωρίσουν, θὰ κατεντροπιασθοῦν
ὁ ὑπὲρ τῶν εὐσεβῶν ζῆλος
τοῦ Θεοῦ θὰ καταλάβῃ τὸν ἀνεπίδεκτον
παιδαγωγίας λαόν, καὶ ἀμέσως τώρα φωτιὰ
θὰ καταφάγῃ τοὺς ἐχθρούς.
|
12
Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, εἰρήνην
δὸς ἡμῖν, πάντα γὰρ ἀπέδωκας
ἡμῖν. |
12
Κύριε ὁ Θεός μας, δῶσε εἰς ἡμᾶς
εἰρήνην, διότι ὅλα τὰ ἄλλα
μᾶς τὰ ἔχεις δώσει.
|
12
Κύριε, ὁ Θεός μας, δός μας εἰρήνην
δός μας καὶ αὐτὸ τὸ ἀγαθόν,
διότι ὅλα τὰ ἀγαθά, ὅσα ἔχομεν,
σὺ μᾶς τὰ ἔδωκες.
|
13
Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, κτῆσαι
ἡμᾶς, Κύριε, ἐκτός σου ἄλλον
οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν.
|
13
Κύριε ὁ Θεός μας, ἰδιοκτησίαν
σου μόνιμον καὶ ἀναφαίρετον κάμε
ἡμᾶς, διότι ἐκτὸς ἀπὸ
σὲ ἡμεῖς δὲν γνωρίζομεν ἄλλον·
τὸ Ὄνομά σου πάντοτε ἡμεῖς
ἐπικαλούμεθα.
|
13
Κύριε, ὁ Θεός μας, κάμε μας κτῆμα σου καὶ
τελείως ἰδικούς σου. Κύριε, ἐκτὸς σοῦ
ἄλλον δὲν ἠξεύρομεν· Σὲ
μόνον ἀναγνωρίζομεν ὡς Θεόν μας καὶ
τὸ ὄνομά σου ἐπικαλούμεθα καὶ λατρεύομεν.
|
14
Οἱ δὲ νεκροὶ ζωὴν οὐ μὴ
ἴδωσιν, οὐδὲ ἰατροὶ οὐ
μὴ ἀναστήσουσι· διὰ τοῦτο
ἐπήγαγες καὶ ἀπώλεσας καὶ
ᾖρας πᾶν ἄρσεν αὐτῶν.
|
14
Οἱ ἀσεβεῖς, ὅμως, οἱ πνευματιῶς
νεκροί, δὲν θὰ ἴδουν καὶ δὲν
θὰ ἀπολαύσουν τὴν αἰωνίαν
ζωὴν καὶ εἰρήνην. Οὔτε ἰατροὶ
θὰ τοὺς ἀναστήσουν ἀπὸ
τὴν πνευματικήν των νέκρωσιν. Διὰ
τοῦτο ἐπέφερες κακὰ ἐναντίον
αὐτῶν, ἐξολόθρευσες καὶ ἐξηφάνισες
κάθε ἄρρενα ἀπόγονόν των, ὥστε
νὰ λείψῃ ἡ γενεά των.
|
14
Οἱ νεκροὶ ὅμως πνευματικῶς καὶ
ἀσεβεῖς δὲν θὰ ἴδουν τὴν
αἰώνιον καὶ εἰρηνικὴν ζωήν, οὔτε
οἱ ἰατροὶ θὰ ἀναστήσουν αὐτοὺς
ἀπὸ τῆς καταστάσεως τοῦ πνευματικοῦ
των θανάτου· διὰ τοῦτο ἐπήγαγες κακὰ
κατ’ αὐτῶν καὶ ἐξωλόθρευσας
καὶ ἐξηφάνισας πάντα ἄρρενα ἀπόγονόν
των, ὥστε νὰ ἐκλίπῃ ἡ γενεά
των. |
15
Πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε,
πρόσθες κακὰ τοῖς ἐνδόξοις τῆς
γῆς. |
15
Πρόσθεσε, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου,
σκληρὰς τιμωρίας, Κύριε· πρόσθεσε
τιμωρίας μεγάλας ἐναντίον τῶν
ἐνδόξων, ἀλλὰ ἀσεβῶν,
ἀνθρώπων τῆς γῆς.
|
15
Πρόσθεσε, Κύριε, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ
σου τιμωρίας ἐπάνω εἰς ἄλλας τιμωρίας, πρόσθεσε
κακὰ εἰς τοὺς ἐνδόξους ἀσεβεῖς
τῆς γῆς. |
16
Κύριε, ἐν θλίψει ἐμνήσθην σου,
ἐν θλίψει μικρᾷ ἡ παιδείᾳ
σου ἡμῖν. |
16
Κύριε, κατὰ τὸ διάστημα θλίψεων
σὲ ἐνεθυμήθημεν. Μικρὰ ἦτο ἡ
θλῖψις, διὰ τῆς ὁποίας παιδαγωγικῶς
μᾶς ἐτιμώρησες.
|
16
Κύριε, ὅταν εὑρίσκωμαι εἰς θλῖψιν,
τότε σὲ ἐνθυμοῦμαι· μὲ θλῖψιν
μικράν, συγκερασμένην μὲ ἐπιείκειαν καὶ
ἔλεος, συντελεῖται εἰς ἡμᾶς
ἡ παιδαγωγία σου. |
17
Καὶ ὡς ἡ ὠδίνουσα ἐγγίζει
τοῦ τεκεῖν καὶ ἐπὶ τῇ
ὠδῖνι αὐτῆς ἐκέκραξεν,
οὕτως ἐγενήθημεν τῷ ἀγαπητῷ
σου διὰ τὸν φόβον σου, Κύριε.
|
17
Ὅπως δὲ ἡ ἐπίτοκος γυνή,
ὅταν ἔλθῃ ἡ ὥρα τοῦ τοκετοῦ,
κραυγάζει ἕνεκα τῆς ὀδύνης,
ἔτσι καὶ ἡμεῖς κατελήφθημεν
ἀπὸ ὀδύνην ἀναμένοντες
τὴν ἔλευσιν τοῦ ἠγαπημένου σου,
τοῦ Μεσσίου, διὰ τὸν ἱερὸν
φόβον σου, Κύριε. |
17
Καὶ ὅπως αὐτὴ ποὺ κοιλοπονεῖ,
πλησιάζει νὰ γεννήσῃ καὶ ἕνεκα τῶν
πόνων της κραυγάζει, ἔτσι ἐγίναμεν καὶ
ἡμεῖς κατώδυνοι διὰ πᾶν τὸ ἀρεστὸν
ἐνώπιόν σου, διὰ τὸν φόβον σου, Κύριε.
|
18
Ἐν γαστρὶ ἐλάβομεν καὶ ὠδινήσαμεν
καὶ ἐτέκομεν· πνεῦμα σωτηρίας
σου ἐποιήσαμεν ἐπὶ τῆς γῆς,
οὐ πεσούμεθα, ἀλλὰ πεσοῦνται
πάντες οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ
τῆς γῆς. |
18
Καὶ ἡμεῖς συνελάβαμεν πνευματικῶς
ἐν γαστρί, ἐδοκιμάσαμεν τοὺς
πόνους τοῦ τοκετοῦ καὶ ἐγεννήσαμεν
πνεῦμα σωτηρίας. Ἐφέραμεν εἰς
φῶς μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων τῆς
γῆς, ποὺ μᾶς ἔδωκεν ἡ ἀπὸ
σὲ σωτηρία. Διὰ τοῦτο καὶ δὲν
θὰ ἡττηθῶμεν, οὔτε καὶ θὰ
πέσωμεν ἡμεῖς. Ἀλλὰ θὰ
πέσουν οἱ ἀσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι
κατοικοῦν εἰς τὴν γῆν.
|
18
Συνελάβομεν καὶ ἡμεῖς, καταστάντες πνευματικῶς
ἔγκυοι, καὶ ἐκοιλοπονέσαμεν καὶ
ἐγεννήσαμεν πνεῦμα, ποὺ μᾶς ἔδωκεν
ἐκ σοῦ τὴν σωτηρίαν καὶ τὸ κατεστήσαμεν
φανερὸν καὶ εἰς τοὺς ἐπὶ
τῆς γῆς ἀνθρώπους. Δὲν θὰ πέσωμεν
διὰ τοῦτο ἡμεῖς καὶ δὲν
θὰ καταστραφῶμεν, ἀλλὰ θὰ πέσουν
ὅλοι, ὅσοι κατοικοῦν ἐπὶ τῆς
γῆς προσκολλημένοι μόνον εἰς αὐτήν.
|
19
Ἀναστήσονται οἱ νεκροί, καὶ
ἑγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις,
καὶ εὐφρανθήσονται οἱ ἐν τῇ
γῇ· ἡ γὰρ δρόσος ἡ παρὰ
σοῦ ἴαμα αὐτοίς ἐστιν, ἡ
δὲ γῆ τῶν ἀσεβῶν πεσεῖται.
|
19
Οἱ εὐσεβεῖς νεκροὶ θὰ ἀναστηθοῦν
καὶ θὰ ἐγερθοῦν ὅλοι, ὅσοι
εὑρίσκονται εἰς τὰ μνήματα.
Θὰ εὐφρανθοῦν οἱ εὑρισκόμενοι
εἰς τὴν γῆν, διότι ἡ ἀπὸ
σὲ κατερχομένη θεία καὶ ζωογόνος
δρόσος εἶναι θεραπεία δι' αὐτούς.
Ἡ δὲ χώρα τῶν ἀσεβῶν θὰ
πέσῃ καὶ θὰ καταστραφῇ.
|
19
Θὰ ἀναστηθοῦν θριαμβεύοντες οἱ ἐν
Κυρίῳ νεκροὶ καὶ θὰ ἐγερθοῦν
οἱ εὑρισκόμενοι ἐντὸς τῶν μνημείων
καὶ θὰ εὐφρανθοῦν οἱ εὐσεβεῖς
οἱ εὑρισκόμενοι ἐν τῇ γῇ·
διότι ἡ ὡσὰν ζωοποιὸς δρόσος καταπεμπομένη
ἀπὸ σοῦ βοήθεια καὶ χάρις θὰ
εἶναι εἰς αὐτοὺς θεραπεία· ἀντιθέτως
ὅμως ἡ χώρα τῶν ἀσεβῶν θὰ
καταστραφῇ. |
20
Βάδιζε, λαός μου, εἴσελθε εἰς τὰ
ταμιεῖά σου, ἀπόκλεισον τὴν
θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον
ὅσον, ὡς ἂν παρέλθῃ ἡ
ὀργὴ Κυρίου. |
20
Προχώρει μὲ ἐλπίδα, ὦ λαέ
μου, λέγει ὁ Κύριος. Εἴσελθε εἰς
τὰ πλέον ἐσωτερικὰ δωμάτια τοῦ
οἴκου σου, κλεῖσε ἐκεῖ τὴν θύραν
σου καὶ ἀπομονώσου, κρύψου ἐπὶ
μικρὸν χρονικὸν διάστημα, ἕως ὅτου
παρέλθῃ ἡ ὀργὴ τοῦ Κυρίου,
ποὺ μέλλει νὰ ἐκσπάσῃ.
|
20
Προχώρει γεμᾶτος ἐλπίδα, ὦ λαέ μου, λέγει
ὁ Κύριος, αὐτοσυγκεντρώθητι, εἰσερχόμενος
οἰονεὶ εἰς τὰ ἰδιαίτερά
σου δωμάτια καὶ χωριζόμενος ἀπὸ τοὺς
ἁμαρτωλοὺς καὶ ἀσεβεῖς·
κλεῖσε τὴν θύραν σου καὶ κρύφθητι ἐκεῖ
ἐπ’ ὀλίγον, ἕως ὅτου παρέλθῃ
ἡ ὡς ἄλλη λαῖλαψ μέλλουσα νὰ
ἐκσπάσῃ ὀργὴ τοῦ Κυρίου.
|
21
Ἰδοὺ γὰρ Κύριος ἀπὸ τοῦ
ἁγίου ἑπάγει τὴν ὀργὴν
ἐπὶ τοὺς ἐνοικοῦντας ἐπὶ
τῆς γῆς, καὶ ἀνακαλύψει ἡ
γῆ τὰ αἷμα αὐτῆς καὶ οὐ
κατακαλύψει τοὺς ἀνηρημένους ἐπ'
αὐτῆς. |
21
Διότι ἰδού, ὁ Κύριος ἐπιφέρει
ἀπὸ τὸν ἅγιον οὐρανὸν
τὴν ὀργήν του ἐναντίον τῶν
κατοίκων τῆς γῆς. Θὰ ξεσκεπάσῃ
ἡ γῆ τὸ ἀθῷον αἷμα, ποὺ
ἐχύθη ἐπάνω εἰς αὐτήν,
δὲν θὰ σκεπάσῃ τοὺς φονευθέντας,
διὰ νὰ εἶναι φανεροὶ εἰς τὸν
Θεὸν καὶ προκαλοῦν τὴν δικαίαν
ὀργὴν ἐναντίον τῶν φονευτῶν,
|
21
Διότι ἰδοὺ ὁ Κύριος ἀπὸ τὸν
ἅγιον θρόνον του ἐπιφέρει τὴν ὀργὴν
κατὰ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς
γῆς, καὶ θὰ ξεσκεπάσῃ ἡ γῆ
τὸ αἷμα της, ποὺ ἔχει καταπίει, καὶ
δὲν θὰ σκεπάσῃ ἐκείνους, οἱ
ὁποῖοι ἐφονεύθησαν ἐπ’ αὐτῆς
καὶ κατεκρύβησαν εἰς τὰ χώματά της.
|