Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
αὶ
ὡς συνετέλεσε Σαλωμὼν προσευχόμενος,
καὶ τὸ πῦρ κατέβη ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ καὶ κατέφαγε τὰ ὁλοκαυτώματα
καὶ τὰς θυσίας, καὶ δόξα Κυρίου
ἔπλησε τὸν οἶκον.
|
ταν
ὁ Σολομὼν ἐτελείωσε τὴν προσευχήν
του, πῦρ κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸν
καὶ κατέφαγε τὰς θυσίας τῶν
ὁλοκαυτωμάτων καὶ τὰς ἄλλας
θυσίας. Θεία δὲ λάμψις ἐγέμισε
τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου. |
αὶ
ὅταν ὁ Σολομὼν ἐτελείωσε νὰ
προσεύχεται, φωτιὰ κατέβη ἀπὸ τὸν
οὐρανὸν καὶ κατέκαυσεν ἐντελῶς,
ἔκαμε κάρβουνο καὶ στάχτη τὰ κομμάτια τῶν
ζώων, ποὺ προσεφέροντο ὡς ὁλοκαυτώματα,
καὶ τὶς ἄλλες θυσίες· ταυτοχρόνως ἡ
δόξα Κυρίου, ἡ ὑπερφυσικὴ καὶ ἐκθαμβωτικὴ
λάμψις, ἐγέμισε τὸν Ναόν! |
2
Καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ ἱερεῖς
εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον Κυρίου
ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ὅτι
ἔπλησε δόξα Κυρίου τὸν οἶκον.
|
2
Οἱ ἱερεῖς δὲν ἠμποροῦσαν
νὰ εἰσέλθουν εἰς τὸν ναὸν
τοῦ Κυρίου κατὰ τὸ χρονικὸν
ἐκεῖνο διάστημα, διότι θεία
λάμψις εἶχε γεμίσει τὸν ναὸν
τοῦ Κυρίου. |
2
Ἕνεκα τούτου οἱ ἱερεῖς δὲν ἠμποροῦσαν
να εἰσέλθουν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ
Κυρίου κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον,
διότι ἡ δόξα τοῦ Κυρίου, ἡ ὑπερφυσικὴ
καὶ ἐκθαμβωτικὴ λάμψις, ἐγέμισε τὸν
Ναόν. |
3
Καὶ πάντες οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ
ἑώρων καταβαῖνον τὸ πῦρ, καὶ
ἡ δόξα Κυρίου ἐπὶ τὸν
οἶκον, καὶ ἔπεσον ἐπὶ πρόσωπον
ἐπὶ τὴν γῆν ἐπὶ τὸ
λιθόστρωτον καὶ προσεκύνησαν καὶ ᾔνουν
τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθόν,
ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος
αὐτοῦ. |
3
Ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται ἔβλεπον τὸ
πῦρ νὰ κατεβαίνῃ ἀπὸ τὸν
οὐρανὸν καὶ τὴν θείαν λάμψιν,
ἡ ὁποία ἐγέμισε τὸν ναόν.
Ἔπεσαν δὲ κατὰ γῆς μὲ τὸ
πρόσωπον αὐτῶν εἰς τὸ λιθόστρωτον
δάπεδον, προσεκύνησαν τὸν Θεὸν καὶ
ὑμνοῦσαν αὐτὸν λέγοντες·
<ὅτι εἶναι ἀγαθός, ὅτι τὸ
ἔλεός του παραμένει εἰς τοὺς
αἰῶνας τῶν αἰώνων>.
|
3
Καὶ ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς
εἶδαν τὴν φωτιὰ νὰ κατεβαίνῃ
ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
δόξαν τοῦ Κυρίου, τὴν ὑπερφυσικὴν
καὶ ἐκθαμβωτικὴν λάμψιν, νὰ γεμίζῃ
τὸν Ναόν, καὶ ἔπεσαν μπρούμυτα εἰς
τὴν γῆν, ἐπάνω εἰς τὸ λιθόστρωτον
δάπεδον, προσκυνοῦντες καὶ δοξολογοῦντες
τὸν Θεὸν μὲ τό: <Διότι τοῦτο εἶναι
ὠφέλιμον, γλυκύ, καλὸν καὶ πρέπον·
διότι πάντοτε καὶ διαρκῶς ὁ Κύριος ἐλεεῖ
καὶ ἡ εὐσπλαγχνία του εἶναι ἀστείρευτος
πηγὴ ἐλέους, ὥστε τὸ ἔλεός
του νὰ μένῃ ἀνεξάντλητον εἰς τὸν
αἰῶνα>. |
4
Καὶ ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶς ὁ
λαὸς θύοντες θύματα ἔναντι Κυρίου.
|
4
Ὁ βασιλεὺς καὶ ὅλος ὁ λαὸς
προσέφερον θυσίας ἐνώπιον τοῦ
Κυρίου. |
4
Ὁ βασιλιᾶς καὶ μαζί του ὅλος
ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς προσέφεραν θυσίες
ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. |
5
Καὶ ἐθυσίασεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν
τὴν θυσίαν μόσχων εἴκοσι καὶ
δύο χιλιάδας καὶ βοσκημάτων ἑκατὸν
καὶ εἴκοσι χιλιάδας, καὶ ἐνεκαίνισε
τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ ὁ βασιλεὺς
καὶ πᾶς ὁ λαός.
|
5
Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν προσέψερεν ὡς
θυσίαν εἰκοσιδύο χιλιάδας μόσχους
καὶ ἑκατὸν εἴκοσι χιλιάδας πρόβατα.
Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον ὁ
βασιλεὺς καὶ ὅλος ὁ λαὸς ἔκαμαν
τὰ ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τοῦ
Θεοῦ. |
5
Ὁ βασιλιᾶς Σολομὼν προσέφερε θυσίαν εἴκοσι
δύο χιλιάδες (22.000) μοσχάρια καὶ ἑκατὸν
εἴκοσι χιλιάδες (120.000) πρόβατα. Μὲ αὐτὸν
τὸν τρόπον ἐγκαινίασαν τὸν Ναὸν τοῦ
Θεοῦ ὁ βασιλιᾶς καὶ μαζί του
ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός.
|
6
Καὶ οἱ ἱερεῖς ἐπὶ τὰς
φυλακὰς αὐτῶν ἐστηκότες, καὶ
οἱ Λευῖται ἐν ὀργάνοις ᾠδῶν
Κυρίου τοῦ Δαυὶδ τοῦ βασιλέως
τοῦ ἐξομολογεῖσθαι ἔναντι Κυρίου,
ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος
αὐτοῦ, ἐν ὕμνοις Δαυὶδ διὰ
χειρὸς αὐτῶν, καὶ οἱ ἱερεῖς
σαλπίζοντες ταῖς σάλπιγξιν ἐναντίον
αὐτῶν, καὶ πᾶς Ἰσραὴλ
ἐστηκώς. |
6
Οἱ ἱερεῖς ἐστέκοντο ὄρθιοι
εἰς τὰς θέσεις των καὶ οἱ Λευῖται
μὲ τὰ ἱερὰ μουσικά των ὄργανα,
διὰ νὰ ὑμνοῦν μὲ αὐτὰ
τὸν Κύριον λέγοντες, ὅτι εἰς
τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Ἐπίσης ἐδοξολογοῦσαν τὸν Κύριον
μὲ ἄσματα, τὰ ὁποῖα ὁ
Δαυὶδ ἰδιοχείρως εἶχε γράψει,
καὶ οἱ ἱερεῖς ἐσάλπιζαν
μὲ τὰς ἱερὰς σάλπιγγας ἐνώπιον
αὐτῶν καὶ ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται
ἵσταντο ὄρθιοι. |
6
Οἱ ἱερεῖς ἐστέκοντο εἰς
τὶς ὠρισμένες θέσεις των, ὅπως ἐπίσης
καὶ οἱ Λευῖται (ἀπέναντί των)
μὲ τὰ ἱερά των ὄργανα, μὲ
τὰ ὁποῖα ὁ βασιλιᾶς Δαβὶδ
τοὺς εἶχεν ἐφοδιάσει, διὰ νὰ
ψάλλουν καὶ δοξολογοῦν τὸν Κύριον μὲ
τὴν συνοδείαν τῶν ὀργάνων αὐτῶν
λέγοντες: <Διότι πάντοτε καὶ διαρκῶς ὁ
Κύριος ἐλεεῖ καὶ ἡ εὐσπλαγχνία
του εἶναι ἀστείρευτος πηγὴ ἐλέους,
ὥστε τὸ ἔλεός του νὰ μένῃ
ἀνεξάντλητον εἰς τὸν αἰῶνα.
Ἐπίσης ἐδοξολογοῦσαν τὸν Θεὸν
καὶ μὲ ὕμνους, τοὺς ὁποίους
εἶχε συνθέσει ὁ ἴδιος ὁ Δαβίδ. Ἀπέναντι
δὲ ἀπὸ τοὺς Λευῖτες οἱ
ἱερεῖς ἐσάλπιζαν μὲ τὶς
σάλπιγγες, ἐνῷ ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς
λαός, ποὺ εἶχε συναθροισθῇ, ἐστέκετο
ὄρθιος. |
7
Καὶ ἡγίασε Σαλωμὼν τὸ μέσον
τῆς αὐλῆς τῆς ἐν οἴκῳ
Κυρίου, ὅτι ἐποίησεν ἐκεῖ
τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ τὰ στέατα
τῶν σωτηρίων, ὅτι τὸ θυσιαστήριον
τὸ χαλκοῦν, ὃ ἐποίησε Σαλωμών,
οὐκ ἐξεποίει δέξασθαι τὰ ὁλοκαυτώματα
καὶ τὰ μαναὰ καὶ στέατα
|
7
Ὁ Σολομὼν ἡγίασε τὴν αὐλήν,
ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὸν ναὸν
τοῦ Κυρίου, διότι ἐκεῖ ἐπὶ
τοῦ νέου θυσιαστηρίου προσέφερε τὰ
ὁλοκαυτώματα καὶ τὰ λίπη τῶν
θυσιῶν τοῦ σωτηρίου, ἐπειδὴ
τὸ ἄλλο τὸ χαλκοῦν θυσιαστήριον,
τὸ ὁποῖον εἶχε κατασκευάσει
ὁ Σολομών, δὲν ἦτο ἀρκετὸν
νὰ δέχεται ὅλα τὰ ὁλοκαυτώματα
καὶ τὰ δῶρα καὶ τὰ λίπη
τῶν εἰρηνικῶν θυσιῶν. |
7
Ὁ Σολομὼν ἐκαθαγίασε τὸ κέντρον
τῆς αὐλῆς, ἡ ὁποία εὑρίσκετο
ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν Ναὸν τοῦ
Κυρίου. Διότι ἐκεῖ προσέφερε τὶς θυσίες
τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ τὰ λίπη (τὰ
λιπαρὰ κομμάτια) τῶν θυσιῶν τοῦ <σωτηρίου<,
ἐπειδὴ τὸ χάλκινον θυσιαστήριον τῶν
ὁλοκαυτωμάτων, ποὺ κατεσκεύασεν ὁ Σολομών,
δὲν ἐπαρκοῦσε εἰς τὸ νὰ
δεχθῇ ὅλες τὶς θυσίες τῶν ὁλοκαυτωμάτων
καὶ τὰ ἄλλα δῶρα καὶ τὰ
λίπη (τὰ λιπαρὰ κομμάτια). |
8
Καὶ ἐποίησε Σαλωμὼν τὴν ἑορτὴν
ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἑπτὰ
ἡμέρας καὶ πᾶς Ἰσραὴλ
μετ' αὐτοῦ, ἐκκλησία μεγάλη
σφόδρα ἀπὸ εἰσόδου Αἰμὰθ
καὶ ἕως χειμάρρου Αἰγύπτου.
|
8
Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἐτέλεσεν
ὁ Σολομὼν τὴν ἑορτὴν αὐτὴν
τῶν ἐγκαινίων ἐπὶ ἑπτὰ
ἡμέρας. Μαζῆ δὲ μὲ αὐτὸν
ἦσαν ὅλοι οἱ Ἰσραηλῖται, συγκέντρωσις
πολὺ μεγάλη, διότι εἶχον ἔλθει
Ἰσραηλῖται ἀπὸ τὴν εἴσοδον
τῆς χώρας Αἰμὰθ ἕως τὸν
χείμαρρον τῆς Αἰγύπτου.
|
8
Καὶ ὁ Σολομὼν ἑώρτασε τὴν ἑορτὴν
αὐτὴν τῶν Ἐγκαινίων ἐπὶ
ἑπτὰ ἡμέρες, μαζὶ δὲ μὲ
αὐτὸν καὶ ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς
λαός. Ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἀποτελοῦσε
μίαν πολὺ μεγάλην συνάθροισιν πλήθους, τὸ ὁποῖον
ἦλθεν ἀπὸ τὴν περιοχὴν ποὺ
ἐξετείνετο ἀπὸ τὴν εἴσοδον Αἰμάθ
(εἰς τὸ βορειότερον ἄκρον τῆς
Παλαιστίνης) μέχρι τὸν χείμαρρον τῆς Αἰγύπτου
(εἰς τὸ νοτιώτερον ἄκρον τῆς Παλαιστίνης).
|
9
Καὶ ἐποίησεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ
τῇ ὀγδόῃ ἐξόδιον, ὅτι
ἐγκαινισμὸν τοῦ θυσιαστηρίου ἐποίησεν
ἑπτὰ ἡμέρας ἑορτήν.
|
9
Κατὰ τὴν ὀγδόην ἡμέραν
ἑώρτασεν ὁ Σολομὼν τὴν λῆξιν
τῆς ἑορτῆς. Ἐπὶ ἑπτὰ
ἡμέρας ἐτέλεσε τὴν ἑορτὴν
τῶν ἐγκαινίων τοῦ θυσιαστηρίου.
|
9
Κατὰ δὲ τὴν ὀγδόην ἡμέραν ὁ
Σολομὼν ἑώρτασε τὴν λῆξιν τῆς
ἑορτῆς τῶν Ἐγκαινίων· διότι οἱ
ἐορτασμοὶ τῶν ἐγκαινίων τοῦ
θυσιαστηρίου διήρκεσαν ἑπτὰ ἥμερες.
|
10
Καὶ ἐν τῇ τρίτῃ καὶ εἰκοστῇ
τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου ἀπέστειλε
τὸν λαὸν εἰς τὰ σκηνώματα αὐτῶν
εὐφραινομένους καὶ ἀγαθῇ καρδίᾳ
ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς, οἷς
ἐποίησε Κύριος τῷ Δαυίδ, καὶ
τῷ Σαλωμῶντι καὶ τῷ Ἰσραὴλ
λαῷ αὐτοῦ. |
10
Κατὰ τὴν εἰκοστὴν τρίτην ἡμέραν
τοῦ ἑβδόμου μηνὸς ἀφῆκεν
ὁ Σολομὼν τοὺς Ἰσραηλίτας νὰ
ἐπιστρέψουν χαρούμενοι εἰς τὰς
οἰκίας των διὰ τὰς εὐεργεσίας,
τὰς ὁποίας ὁ Κύριος ἔκαμεν
εἰς τὸν Δαυίδ, εἰς τὸν Σολομῶντα
καὶ εἰς τὸν ἰσραηλιτικὸν λαόν.
|
10
Κατὰ δὲ τὴν εἰκοστὴν τρίτην
ἡμέραν του ἑβδόμου μηνὸς (τοῦ ἑβραϊκοῦ
ἔτους) ὁ Σολομὼν ἀπέλυσε τὸν
λαὸν διὰ νὰ ἀναχωρήσουν εἰς
τὰ σπίτια των. Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται
ἐπέστρεψαν εἰς τὶς πόλεις των εὐτυχισμένοι,
χαρούμενοι καὶ μὲ καρδιὰ γεμάτην ἀγαλλίασιν
δι’ ὅλα τὰ ἀγαθὰ καὶ τὶς
εὐλογίες, ποὺ ὁ Κύριος ἐχάρισεν
εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ εἰς τὸν
Σολομῶντα καὶ εἰς τοὺς Ἰσραηλῖτες,
τὸν περιούσιον λαόν του. |
11
Καὶ συνετέλεσε Σαλωμὼν τὸν οἶκον
Κυρίου καὶ τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως·
καὶ πάντα, ὅσα ἠθέλησεν ἐν
τῇ ψυχῇ Σαλωμὼν τοῦ ποιῆσαι
ἐν οἴκῳ Κυρίου καὶ ἐν
οἴκῳ αὐτοῦ, εὐωδώθη.
|
11
Ἔφερεν εἰς πέρας ὁ Σολομὼν τὸν
ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ τὸ βασιλικόν
του ἀνάκτορον. Ἐπραγματοποίησεν ἐπιτυχῶς
ὅλα ὅσα ἐσκέφθη καὶ ἐπεθύμησε
νὰ κάμῃ εἰς τὸν οἶκον
τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὸν ἰδικόν
του οἶκον. |
11
Ἔτσι ὁ Σολομὼν ἐτελείωσε τὸ
κτίσιμον τοῦ Ναοῦ τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ
βασιλικοῦ ἀνακτόρου. Ὠλοκλήρωσε μὲ
ἐπιτυχίαν ὁ Σολομὼν ὅλα, ὅσα
ἐσχεδίασε καὶ ἀπεφάσισε νὰ κάμῃ
εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ
εἰς τὸ βασιλικόν του ἀνάκτορον.
|
12
Καὶ ὤφθη Κύριος τῷ Σαλωμὼν τὴν
νύκτα καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἤκουσα
τῆς προσευχῆς σου καὶ ἐξελεξάμην
ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ ἐμαυτῷ
εἰς οἶκον θυσίας.
|
12
Ὁ Κύριος παρουσιάσθη εἰς τὸν
Σολομῶντα τὴν ἑπομένην νύκτα
καὶ τοῦ εἶπε· <ἤκουσα τὴν
προσευχήν σου καὶ ἐξέλεξα τὸν
τόπον αὐτόν, διὰ νὰ εἶναι
ναός μου, εἰς τὸν ὁποῖον θὰ
προσφέρετε τὰς θυσίας σας.
|
12
Τότε ὁ Κύριος παρουσιάσθη μὲ θεῖον, ἰερὸν
καὶ ὑπερφυσικὸν ὄνειρον εἰς
τὸν Σολομῶντα τὴν νύκτα (ἐνῷ
ἐκοιμᾶτο) καὶ τοῦ εἶπεν: <Ἄκουσα
τὴν προσευχήν σου καὶ ἐδιάλεξα καὶ
ἐξεχώρισα τὸν τόπον αὐτὸν διὰ
τὸν ἑαυτόν μου ὡς Ναόν, ὅπου θὰ
προσφέρωνται θυσίες. |
13
Ἐὰν συσχῶ τὸν οὐρανὸν
καὶ μὴ γένηται ὑετός, καὶ
ἐὰν ἐντείλωμαι τῇ ἀκρίδι
καταφαγεῖν τὸ ξύλον, καὶ ἐὰν
ἀποστείλω θάνατον ἐν τῷ λαῷ
μου, |
13
Ἐὰν κλείσω τὸν οὐρανὸν
καὶ δὲν πέσῃ βροχή, ἐὰν
διατάξω τὰς ἀκρίδας νὰ καταφάγουν
τὰ δένδρα, ἐὰν στείλω θάνατον
εἰς τὸν λαόν μου, |
13
Ἐὰν κλείσω τὸν οὐρανὸν καὶ
δὲν πίπτῃ βροχὴ εἰς τὴν γῆν,
ἢ ἐὰν διατάξω τὶς ἀκρίδες νὰ
καταφάγουν τὰ δένδρα, ἢ ἐὰν στείλω
θανατηφόρον ἐπιδημίαν μεταξὺ τοῦ λαοῦ
μου, |
14
καὶ ἐὰν ἐντραπῇ ὁ λαός
μου ἐφ' οὐς ἐπικέκληται τὸ ὄνομά
μου ἐπ' αὐτούς, καὶ προσεύξωνται
καὶ ζητήσωσι τὸ πρόσωπόν μου
καὶ ἀποστρέψωσιν ἀπὸ τῶν
ὁδῶν αὐτῶν τῶν πονηρῶν,
καὶ ἐγὼ εἰσακούσομαι ἐκ
τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσομαι
ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῶν καὶ
ἰάσομαι τὴν γῆν αὐτῶν
|
14
εἰς τὸν ὁποῖον ἔχει δοθῇ
ὡς ὄνομα τὸ Ὄνομά μου καὶ
συναισθανθῇ τὸ σφάλμα του καὶ μετανοήσῃ,
ἐὰν προσευχηθοῦν τότε οἱ Ἰσραηλῖται
πρὸς ἐμὲ καὶ ζητήσουν τὸ
πρόσωπόν μου καὶ ἀπομακρυνθοῦν
ἀπὸ τὰς πονηρὰς αὐτῶν
ὁδούς, ἐγὼ ἀπὸ τὸν
οὐρανὸν θὰ ἀκούσω τὰς
προσευχάς των, θὰ γίνω ἵλεως εἰς
τὰς ἁμαρτίας των καὶ θὰ ἀπαλλάξω
τὴν χώραν των ἀπὸ τὰς θλίψεις
των. |
14
(τότε) ἐὰν ὁ λαός μου, εἰς τὸν
ὁποῖον ἔχω θέσει τὸ ὄνομά μου,
ταπεινωθῇ, συντριβῇ καὶ προσευχηθῇ
καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ζητήσουν τὸ
πρόσωπόν μου καὶ τὴν περιφανῆ ἐπίσκεψιν
τῆς προστασίας μου μὲ ἅγιον πόθον, καὶ
ἐπιστρέψουν μὲ μετάνοιαν ἀπὸ τὸν
δρόμον τῆς ἁμαρτίας καὶ πονηρίας των, τότε
καὶ ἐγὼ θὰ εἰσακούσω τὴν
προσευχήν των ἀπὸ τὸν οὐρανὸν
καὶ θὰ φανῶ συγχωρητικὸς καὶ
εὐσπλαγχνικὸς εἰς τὶς ἁμαρτίες
των καὶ θὰ ἀποκαταστήσω τὴν γῆν
των καὶ θὰ φέρω πάλιν εὐημερίαν εἰς
τὴν χώραν των. |
15
καὶ νῦν οἱ ὀφθαλμοί μου ἔσονται
ἀνεωγμένοι καὶ τὰ ὦτά
μου ἐπήκοα τῇ προσευχῇ τοῦ τόπου
τούτου. |
15
Τώρα οἱ ὀφθαλμοί μου θὰ εἶναι
ἀνοικτοὶ καὶ τὰ ὦτα μου προσεκτικὰ
εἰς τὴν προσευχήν, ἡ ὁποία
θὰ ἀναπέμπεται πρὸς ἐμὲ
ἀπὸ τὸν τόπον αὐτόν.
|
15
Τώρα τὰ μάτια μου θὰ εἶναι ἀνοικτὰ
καὶ ἄγρυπνα καὶ τὰ αὐτιά μου
προσεκτικὰ καὶ πρόθυμα νὰ ἀκούουν
τὴν προσευχήν, ἡ ὁποία θὰ ἀναπέμπεται
ἀπὸ τὸν τόπον αὐτόν, τὸν Ναόν.
|
16
Καὶ νῦν ἐξελεξάμην καὶ ἠγίακα
τὸν οἶκον τοῦτον τοῦ εἶναι ὄνομά
μου ἐκεῖ ἕως αἰῶνος, καὶ
ἔσονται οἱ ὀφθαλμοί μου καὶ
ἡ καρδία μου ἐκεῖ πάσας τὰς
ἡμέρας. |
16
Ἐξέλεξα καὶ ἡγίασα τὸν
ναὸν αὐτόν, διὰ νὰ εἶναι
καὶ νὰ ἀναφέρεται ἐκεῖ
αἰωνίως τὸ Ὄνομά μου. Οἱ
ὀφθαλμοί μου καὶ ἡ καρδία μου
θὰ εἶναι ἐκεῖ ὅλας τὰς
ἡμέρας. |
16
Διότι τώρα ἐδιάλεξα, ἐξεχώρισα καὶ
ἁγίασα τὸν Ναὸν αὐτὸν
διὰ νὰ λατρεύεται ἐκεῖ εἰς αὐτὸν
αἰωνίως τὸ ὄνομά μου. Ἐκεῖ,
εἰς τὸν Ναὸν αὐτόν, θὰ εἶναι
στραμμένοι οἱ ὀφθαλμοί μου καὶ ἢ καρδιά
μου πάντοτε, ὅλες τὶς ἡμέρες.
|
17
Καὶ σὺ ἐὰν πορευθῇς ἐναντίον
μου ὡς Δαυὶδ ὁ πατήρ σου καὶ
ποιήσεις κατὰ πάντα, ἃ ἐνετειλάμην
σοι, καὶ τὰ προστάγματά μου καὶ
τὰ κρίματά μου φυλάξῃ,
|
17
Καὶ σύ, ἐὰν πορευθῇς καὶ
ζήσῃς ἐνώπιόν μου, ὅπως
ὁ πατήρ σου ὁ Δαυίδ, καὶ ἐκτελέσῃς
ὅλα ὅσα ἐγὼ σὲ ἔχω διατάξει
καὶ φυλάξῃς τὰ προστάγματά
μου καὶ τὰς ἐντολάς μου,
|
17
Σὺ δέ, ἐὰν συμπεριφερθῇς ἀπέναντί
μου, ὅπως εἶχε συμπεριφερθῆ ὁ Δαβίδ,
ὁ πατέρας σου, καὶ ἐὰν ἐφαρμόσῃς
μὲ ἀκρίβειαν ὅλα, ὅσα σὲ ἔχω
διατάξει, καὶ φυλάξῃς τὰ προστάγματά μου
καὶ τὶς ἀποφάνσεις καὶ δίκαιες κρίσεις
μου, |
18
καὶ ἀναστήσω τὸν θρόνον τῆς
βασιλείας σου, ὡς διεθέμην Δαυὶδ τῷ
πατρί σου λέγων· οὐκ ἐξαρθήσεταί
σοι ἡγούμενος ἀνὴρ ἐν Ἰσραήλ.
|
18
ἐγὼ θὰ ἀνορθώσω καὶ θὰ
στερεώσω τὸν βασιλικόν σου θρόνον,
ὅπως ὑπεσχέθην εἰς τὸν πατέρα
σου Δαυὶδ λέγων· Ποτὲ δὲν θὰ
λείψῃ βασιλεὺς ἐπὶ τοῦ
ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἐκ τῶν ἀπογόνων
σου. |
18
τότε καὶ ἐγὼ θὰ στερεώσω τὸν
βασιλικόν σου θρόνον, ὅπως εἶχα ὑποσχεθῆ
εἰς τὸν Δαβίδ, τὸν πατέρα σου, εἰς
τὸν ὁποῖον εἶπα: <Δὲν θὰ
λείψῃ ποτὲ ἀπόγονος (διάδοχός) σου ἀπὸ
τὸν βασιλικὸν θρόνον σου (ἐπί) τοῦ
Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ>.
|
19
Καὶ ἐὰν ἀποστρέψητε ὑμεῖς
καὶ ἐγκαταλίπητε τὰ προστάγματά
μου καὶ τὰς ἐντολάς μου, ἂς
ἔδωκα ἐναντίον ὑμῶν, καὶ
πορευθῆτε καὶ λατρεύσητε θεοῖς ἑτέροις
καὶ προσκυνήσητε αὐτοῖς.
|
19
Ἐὰν ὅμως σεῖς στραφῆτε πρὸς
ἄλλους δρόμους καὶ ἐγκαταλείψετε
τὰ προστάγματά μου καὶ τὰς ἐντολάς
μου, τὰς ὁποίας ἔδωκα ἐνώπιόν
σας, καὶ πορευθῆτε καὶ λατρεύσετε
ἄλλους θεοὺς καὶ προσκυνήσετε αὐτούς,
|
19
Ἐὰν ὄμως σεῖς ἀποστραφῆτε
ἀπὸ ἐμὲ καὶ ἐγκαταλείψετε
τὰ προστάγματά μου καὶ τὶς ἐντολές
μου, τὶς ὁποῖες ἔθεσα ἐνώπιόν
σας διὰ νὰ τὶς τηρῆτε, καὶ προχωρήσετε
καὶ λατρεύσετε ἄλλους θεοὺς καὶ προσκυνήσετε
αὐτούς, |
20
Καὶ ἐξαρῶ ὑμᾶς ἀπὸ
τῆς γῆς, ἧς ἔδωκα αὐτοῖς,
καὶ τὸν οἶκον τοῦτον, ὃν ἡγίασα
τῷ ὀνόματί μου, ἀποστρέψω
ἐκ προσώπου μου καὶ δώσω αὐτὸν
εἰς παραβολὴν καὶ εἰς διήγημα
ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι.
|
20
ἐγὼ θὰ σᾶς ξερριζώσω ἀπὸ
τὴν χώραν αὐτήν, τὴν ὁποίαν
ἔδωκα εἰς τοὺς πατέρας σας, καὶ
τὸν ναὸν αὐτόν, τὸν ὁποῖον
ἡγίασα διὰ τὸν ἑαυτόν
μου, θὰ ἀπορρίψω ἀπὸ τὸ
πρόσωπόν μου καὶ θὰ καταστήσω
αὐτὸν παροιμίαν καὶ θλιβερὰν
διήγησιν μεταξὺ ὅλων τῶν εἰδωλολατρικῶν
ἐθνῶν. |
20
τότε καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς ξερριζώσω
ἀπὸ τὴν χώραν, τὴν ὁποίαν ἔδωκα
εἰς αὐτούς (τοὺς πατέρες σας)·
αὐτὸν δὲ τὸν Ναόν, τὸν ὁποῖον
ἁγίασα καὶ ἀφιέρωσα εἰς
τὸ ὄνομά μου, θὰ τὸν ἀποκηρύξω
καὶ θὰ τὸν ἀποδιώξω ἀπὸ
τὸ πρόσωπόν μου καὶ θὰ κάμω, ὥστε
νὰ καταντήσῃ παροιμιώδης ἢ ταπείνωσις καὶ
ἡ ἐρήμωσίς του καὶ ἀντικείμενον ἐξευτελισμοῦ
καὶ ἐμπαιγμοῦ εἰς τὰ στόματα
ὅλων τῶν ἐθνικῶν.
|
21
Καὶ ὁ οἶκος οὗτος ὁ ὑψηλός,
πᾶς ὁ διαπορευόμενος αὐτὸν ἐκστήσεται
καὶ ἐρεῖ· χάριν τίνος ἐποίησε
Κύριος τῇ γῇ ταύτῃ καὶ
τῷ οἴκῳ τούτῳ;
|
21
Ὁ μεγαλοπρεπὴς αὐτὸς ναὸς θὰ
καταστροφῇ καὶ καθένας, ποὺ θὰ
διέρχεται καὶ θὰ βλέπῃ αὐτόν,
θὰ μένῃ ἕκπληκτος καὶ θὰ
ἐρωτᾷ· Διὰ ποίαν αἰτίαν
ἐπέφερεν ὁ Κύριος εἰς τὴν
γῆν αὐτὴν καὶ εἰς τὸν
ναὸν τοῦτον τὴν καταστροφήν;
|
21
Καὶ ὁ μεγαλοπρεπὴς αὐτὸς Ναός,
ὁ ὁποῖος σήμερα εἶναι ὑψηλός
(διότι εἶναι κτισμένος εἰς τὸν λόφον Μορία),
ἐπίσημος καὶ φημισμένος, θὰ ἐρειπωθῇ
τόσον πολύ, ὥστε, ὅποιος θὰ περνᾷ
ἀπὸ δίπλα του, θὰ ἐκπλήσσεται,
θὰ διερωτᾶται καὶ γεμᾶτος ἀπορίαν
θὰ λέγῃ: < Διὰ ποῖον λόγον ὁ
Κύριος ἐτιμώρησε τὴν χώραν αὐτὴν καὶ
ἐρήμωσε τὸν Ναὸν αὐτόν; >
|
22
Καὶ ἐροῦσι· διότι ἐγκατέλιπον
Κύριον τὸν Θεὸν τῶν πατέρων
αὐτῶν τὸν ἐξαγαγόντα αὐτοὺς
ἐκ γῆς Αἰγύπτου καὶ ἀντελάβοντο
θεῶν ἑτέρων καὶ προσεκύνησαν
αὐτοῖς καὶ ἐδούλευσαν αὐτοῖς,
διὰ τοῦτο ἐπήγαγεν ἐπ' αὐτοὺς
πᾶσαν τὴν κακίαν ταύτην. |
22
Καὶ θὰ ἀπαντοῦν· Διότι
αὐτοὶ ἐγκατέλιπον Κύριον τὸν
Θεὸν τῶν πατέρων των, ὁ ὁποῖος
τοὺς ἔβγαλεν ἐλευθέρους ἀπὸ
τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου, καὶ
προσεκολλήθησαν εἰς ἄλλους εἰδωλολατρικοὺς
θεοὺς καὶ προσεκύνησαν αὐτοὺς
καὶ ὑπεδουλώθησαν εἰς αὐτούς,
διὰ τοῦτο ἐπέφερεν ὁ Θεὸς
ὅλην αὐτὴν τὴν συμφορὰν ἐναντίον
των. |
22
Εἰς αὐτὸ τὸ γεμᾶτον ἀπορίαν
ἐρώτημα θὰ τοὺς ἀπαντοῦν: <Ὅλα
αὐτὰ ἔγιναν, διότι (οἱ Ἰσραηλῖται)
ἐγκατέλειψαν τὸν Κύριον, τὸν Θεὸν
τῶν πατέρων των, ὁ ὁποῖος τοὺς
ἐλευθέρωσε καὶ τοὺς ἔβγαλε ἀπὸ
τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου, καὶ διότι
ὑπετάγησαν καὶ ἀφωσιώθηκαν εἰς
ξένους (εἰδωλολατρικούς) θεοὺς καὶ
τοὺς ἐπροσκύνησαν καὶ τοὺς ἐλάτρευσαν.
Διὰ τοῦτο ὁ Κύριος ἐπροξένησε καὶ
ἔσυρεν ἐπάνω τους ὅλην αὐτὴν
τὴν μεγάλην συμφοράν)>. |