Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ν
ἐξόδῳ Ἰσραὴλ ἐξ Αἰγύπτου,
οἴκου Ἰακὼβ ἐκ λαοῦ βαρβάρου,
|
ταν
ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς
ἐπραγματοποίησε τὴν ἔξοδόν του
ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, ὅταν οἱ
ἀπόγονοι τοῦ
Ἰακὼβ ἐλεύθεροι ἀπεμακρύνθησαν
ἀπὸ τὸν βάρβαρον αἰγυπτιακὸν
λαόν, |
ταν
ἐξῆλθεν ἐλεύθερος ὁ Ἰσραὴλ
ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, καὶ ὅταν
οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἰακώβ ἐβγῆκαν
ἀπὸ τὸ μέσον λαοῦ βαρβάρου,
|
2
ἐγενήθη Ἰουδαία ἁγίασμα
αὐτοῦ, Ἰσραὴλ ἐξουσία
αὐτοῦ. |
2
τότε κυρίως ἡ
Ἰουδαία ἐξεχωρίσθη ἀπὸ
τὰ ἀλλὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη
καὶ ἔγινε
ἀφιερωμένη εἰς τὸν Θεόν,
ὁ δὲ ἰσραηλιτικὸς λαός, ἐτέθη
ὑπὸ τὴν ἰδιαιτέραν διακυβέρνησιν
καὶ πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ
ἄλλως τε μαρτυρεῖ τὸ
πλῆθος τῶν θαυμαστῶν
ἔργων. |
2
ἔγινεν ἡ Ἰουδαία χώρα ξεχωρισμένη καὶ
ἀφιερωμένη εἰς τὸν Θεόν, καὶ
ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἐτέθη ὑπὸ
τὴν ἄμεσον ἐξουσίαν καὶ πρόνοιαν τοῦ
Θεοῦ. |
3
Ἡ θάλασσα εἶδε καὶ ἔφυγεν, ὁ
Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ
ὀπίσω· |
3
Ἡ Ἐρυθρὰ Θάλασσα εἶδε τὸν
ἰσραηλιτικον λαὸν καὶ ὑπεχώρησε,
σχισθεῖσα εἰς δύο. Ὁ Ἰορδάνης
ποταμὸς ἀνέκοψε τὸ ρεῦμα του
καὶ ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω,
διὰ νὰ δώσῃ δίοδον εἰς
τοὺς Ἰσραηλίτας.
|
3
Ἡ Ἐρυθρὰ θάλασσα εἶδε τὸν Ἰσραὴλ
καὶ ἔφυγε σχισθεῖσα εἰς δύο διὰ
νὰ τοῦ ἀφήσῃ ἐλευθέραν τὴν
δίοδον· ὁ Ἰορδάνης ἔστρεψε τὸ
ρεῦμα του ὀπίσω καὶ ἐξηράνθη διὰ
νὰ μὴ παρεμποδισθῇ ἡ εἴσοδος
τοῦ Ἰσραὴλ εἰς τὴν γῆν
Χαναάν. |
4
τὰ ὄρη ἐσκίρτησαν ὡσεὶ
κριοὶ καὶ οἱ βουνοὶ ὡς ἀρνία
προβάτων. |
4
Τὰ ὄρη ἐσκίρτησαν ἀπὸ
ἀγαλλίασιν ὡσὰν κριοὶ καὶ
τὰ βουνὰ σὰν
τὰ ἀρνάκια τῶν προβάτων.
|
4
Τὰ ὅρη ἀνεσκίρτησαν σὰν νὰ ἦσαν
κριοὶ ἀπὸ τὸν φόβον τῆς παρουσίας
τοῦ Κυρίου, ὅταν ἔδιδεν εἰς τὸ
Σινᾶ τὸν νόμον, καὶ τὰ βουνὰ
ἐπήδησαν σὰν ἀρνία προβάτων.
|
5
Τί σοί ἐστι, θάλασσα, ὅτι ἔφυγες,
καὶ σύ, Ἰορδάνη, ὅτι ἐστράφης
εἰς τὰ ὀπίσω; |
5
Τί συνέβη εἰς σέ, ὦ θάλασσα,
ποὺ ἐσχίσθης εἰς δύο καὶ
ὑπεχώρησες πρὸ τῶν Ἰσραηλιτῶν,
καὶ σύ, Ἰορδάνη, ποὺ ἀνέκοψες
τὴν ροήν σου πρὸς τὴν θάλασσαν,
καὶ ἐγύρισες πρὸς τὰ ὀπίσω;
|
5
Τί σοῦ συνέβη, ὦ θάλασσα, καὶ ἔφυγες,
καὶ τί ἔπαθες καὶ σύ, ὦ Ἰορδάνη,
ποὺ ἔστρεψας τὸ ρεῦμα σου ὀπίσω;
|
6
Τὰ ὄρη, ὅτι ἐσκιρτήσατε ὡσεὶ
κριοί, καὶ οἱ βουνοὶ ὡς ἀρνία
προβάτων; |
6
Διατὶ σεῖς, ὄρη τοῦ
Σινᾶ, ἐσκιρτήσατε ὡσὰν
κριοὶ καὶ τὰ βουνὰ ὡσὰν
ἀρνάκια προβάτων;
|
6
Καὶ διατὶ τὰ ὅρη ἀνεσκιρτήσατε
σὰν κριοί; Καὶ σεῖς βουνὰ διατὶ
ἀνεπηδήσατε σὰν ἀρνία προβάτων;
|
7
Ἀπὸ προσώπου Κυρίου ἐσαλεύθη
ἡ γῆ, ἀπὸ προσώπου τοῦ
Θεοῦ Ἰακὼβ |
7
Ἔγιναν αὐτά, ἐπειδὴ
ἐσημειώθη ἐκεῖ ἡ παρουσία
τοῦ Κυρίου. Ἐσείσθη
ἡ γῆ μὲ τὴν ἐμφάνισίν
τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰακώβ.
|
7
Ἐπεφάνη ὁ Θεὸς καὶ ἀπὸ
τὸν φόβον τὸν ὁποῖον ἐμπνέει
τὸ πρόσωπον τοῦ Κυρίου ἐσαλεύθη ἀπὸ
σεισμὸν μέγαν ἡ γῆ, ἀπὸ τὸ
πρόσωπον τοῦ Θεοῦ Ἰακώβ,
|
8
τοῦ στρέψαντος τὴν πέτραν εἰς
λίμνας ὑδάτων καὶ τὴν ἀκρότομον
εἰς πηγὰς ὑδάτων.
|
8
Αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος
μετέβαλε τὸν ξηρὸν βράχον εἰς
λίμνας ὑδάτων καὶ τὸν
ἀπότομον σκληρὸν
γρανίτην εἰς πηγὰς ὑδάτων.
|
8
ὁ ὁποῖος μετέστρεψε καὶ μετέβαλε τὴν
σκληρὰν καὶ ξηρὰν πέτραν εἰς λίμνας
γεμάτας ἀπὸ ὕδατα καὶ τὸν συμπαγῆ
καὶ ἀπότομον γρανίτην εἰς πηγὰς ὑδάτων.
|
9
Μὴ ἡμῖν, Κύριε, μὴ ἡμῖν,
ἀλλ' ἢ τῷ ὀνόματί σου
δὸς δόξαν ἐπὶ τῷ ἐλέει
σου καὶ τῇ ἀλήθείᾳ σου,
|
9
Ἔγιναν αὐτὰ πρὸς χάριν ἡμῶν.
Ὅμως ὀχι πρὸς ἡμᾶς, Κύριε,
ὄχι πρὸς ἡμᾶς, ἀλλὰ εἰς
τὸ πάντιμον Ὄνομά σου δῶσε δόξαν.
Εἰς σὲ καὶ μόνον πρέπει ἡ
δόξα διὰ τὴν πολλὴν εὐσπλαγχνίαν
σου, ποὺ ἔδειξες καὶ δεικνύεις πρὸς
ἡμᾶς, καὶ διὰ τὴν ἀλήθειαν,
τὴν ὁποίαν μᾶς φανερώνεις.
|
9
Ὅπως δὲ τότε θαυμαστὴ ὑπῆρξεν
ἡ παρέμβασίς σου, οὕτω καὶ τώρα ἂς
λάμψῃ ἡ ἐπιφάνεά σου. Ὄχι εἰς
ἠμᾶς τοὺς εὐτελεῖς καὶ
ἀναξίους, Κύριε· ὄχι εἰς ἠμᾶς,
ἀλλὰ εἰς τὸ ὄνομά σου δὸς
τὴν δόξαν. Δοξάσθητι, Κύριε, διὰ τοῦ ἐλέους
τὸ ὁποῖον θὰ δείξῃς οἰκτείρων
ἡμᾶς τοὺς ἀναξίους, καὶ διὰ
τῆς ἀληθείας σου, ἡ ὁποία θὰ
καταδειχθῇ ἐν τῇ τηρήσει τῶν ἐπαγγελιῶν
σου. |
10
μήποτε εἴπωσι τὰ ἔθνη· ποῦ
ἐστιν ὁ Θεὸς αὐτῶν;
|
10
Σῶζε μας πάντοτε σύμφωνα μὲ τὴν
ὑπόσχεσίν σου, διὰ νὰ μὴ
καταστραφῶμεν καὶ εἴπουν τὰ εἰδωλολατρικὰ
ἔθνη: Ποῦ εἶναι, λοιπόν, ὁ Θεός
των; |
10
Μὴ τύχη καὶ εἴπουν οἱ ἐθνικοί,
ὅταν θὰ μᾶς ἴδουν ἀπροστατεύτους
καὶ ἐγκαταλελειμμένους· Ποῦ εἶναι
ὁ Θεός των; Διατὶ δὲν φαίνεται πουθενά,
ὅπως βοηθήσῃ αὐτούς; |
11
Ὁ δὲ Θεὸς ἡμῶν ἐν τῷ
οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ πάντα,
ὅσα ἠθέλησεν, ἐποίησε.
|
11
Καὶ ὅμως ὁ Θεός μας ὑπάρχει
παντού, εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ
εἰς τὴν γῆν, καὶ ὅλα τὰ
ἔργα, τὰ ὁποῖα ἠθέλησε
καὶ θέλει, ἔπραξε καὶ πράττει.
|
11
Ὁ Θεός μας ὅμως τόσον εἰς τὸν
οὐρανόν, ὅσον καὶ εἰς τὴν γῆν,
ὅλα ὅσα ἠθέλησε τὰ ἔκαμε καὶ
τίποτε δὲν παρουσιάσθη ἀδύνατον εἰς τὴν
δύναμίν του. |
12
Τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν, ἀργύριον
καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων·
|
12
Ἀντιθέτως τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν
εἶναι κατασκευασμένα ἀπὸ ἄργυρον
καὶ χρυσόν, ἔργα ἀνθρωπίνων
χειρῶν, |
12
Ἀντιθέτως τὰ εἴδωλα, ποὺ λατρεύουν
οἱ ἐθνικοί, εἶναι μὲν ἀργυρᾶ
καὶ χρυσᾶ, ἀλλὰ δὲν παύουν νὰ
εἶναι μέταλλα ἄψυχα, τὰ ὁποῖα
κατειργάσθησαν καὶ προσέδωκαν εἰς αὐτὰ
τὴν μορφὴν τῶν εἰδώλων ἀνθρώπιναι
χεῖρες. |
13
στόμα ἔχουσι καὶ οὐ λαλήσουσιν,
ὀφθαλμοὺς ἔχουσι καὶ οὐκ ὄψονται,
|
13
ποὺ ἔχουν στόμα ἄλλα δὲν ἠμποροῦν
νὰ ὁμιλήσουν, ἔχουν ὀφθαλμοὺς
καὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ ἴδουν,
|
13
Στόμα ἔχουν, ἀλλὰ μὴ περιμένῃς
νὰ ὁμιλήσουν καὶ νὰ ἐκφράσουν
τὸ θέλημά των· μάτια ἔχουν, ἀλλὰ
δὲν βλέπουν διόλου. |
14
ὦτα ἔχουσι καὶ οὐκ ἀκούσονται,
ρῖνας ἔχουσι καὶ οὐκ ὀσφρανθήσονται,
|
14
ἔχουν αὐτιὰ ἀλλὰ δὲν ἀκούουν,
ἔχουν ρῖνας καὶ δὲν ἠμποροῦν
νὰ ὀσφρανθοῦν. |
14
Ἔχουν αὐτιά, ἀλλὰ δὲν θὰ
ἀκούσουν, ρῖνας ἔχουν, ἀλλὰ
δὲν θὰ αἰσθανθοῦν τὴν μυρωδιὰ
τοῦ λιβάνου ἢ τῆς κνίσης τῶν θυσιαζομένων
πρὸ αὐτῶν ζώων. |
15
χεῖρας ἔχουσι καὶ οὐ ψηλαφήσουσι,
πόδας ἔχουσι καὶ οὐ περιπατήσουσιν,
οὐ φωνήσουσιν ἐν τῷ λάρυγγι
αὐτῶν. |
15
Ἔχουν χέρια, ἀλλὰ δὲν δύνανται
νὰ ψηλαφήσουν, ἔχουν πόδια, χωρὶς
καὶ νὰ ἠμποροῦν νὰ βαδίσουν,
οὔτε δύνανται νὰ ἀρθρώσουν λέξιν
ἀπὸ τοὺς λάρυγγας αὐτῶν.
|
15
Ἔχουν χεῖρας, ἀλλὰ ποτὲ δὲν
θὰ ἠμπορέσουν μὲ αὐτὰς
νὰ ἐγγίσουν τινα ἢ νὰ τὸν
ψηλαφήσουν· ἔχουν πόδας, ἀλλὰ δὲν
θὰ περιπατήσουν, οὔτε θὰ σπεύσουν πρὸς
βοήθειαν τῶν ἐπικαλουμένων αὐτούς. Δὲν
θὰ φωνάξουν μὲ τὸν λάρυγγά των, διὰ
νὰ διδάξουν ἢ παραμυθήσουν ἢ καὶ ἀπειλήσουν
τοὺς λάτρεις των. |
16
Ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες
αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες
ἐπ' αὐτοῖς. |
16
Ὅμοιοι μὲ τὰ εἴδωλα αὐτά,
τὰ νεκρὰ καὶ τὰ ἄψυχα, ἂς
γίνουν καὶ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι
τὰ κατασκευάζουν καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι,
οἱ ὁποῖοι πιστεύουν εἰς αὐτά.
|
16
Ὅμοιοι πρὸς τοὺς ἀψύχους καὶ
ἀσυναισθήτους τούτους θεοὺς θὰ γίνουν καὶ
ὅσοι κατασκευάζουν τὰ εἴδωλά των,
καθὼς καὶ ὅλοι ὅσοι στηρίζουν τὴν
πεποίθησιν καὶ ἐλπίδα των εἰς αὐτούς.
Εἰς ἠθικὴν ἀναισθησίαν θὰ καταλήξουν
καὶ αὐτοὶ καὶ θὰ καταντήσουν
νὰ γίνουν αἰχμάλωτοι τῆς ματαιότητος, δουλεύοντες
εἰς τὴν ὕλην καὶ εἰς ψευδῆ
ὄνειρα καὶ φαντασίας. |
17
Οἶκος Ἰσραὴλ ἤλπισεν ἐπὶ
Κύριον· βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστὴς
αὐτῶν ἐστιν. |
17
Ὁ δὲ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ἤλπισεν
ἀπ' ἀρχῆς καὶ θὰ ἐλπίζῃ
εἰς τὸν Κύριον, διότι αὐτὸς
εἶναι βοηθὸς εἰς τὰς ἀνάγκας
του, ὑπερασπιστὴς εἰς τοὺς διαφόρους
κινδύνους, ποὺ τὸν ἀπειλοῦν.
|
17
Ὁ οἶκος τοῦ Ἰσραὴλ ἀνέκαθεν
ἤλπισεν εἰς τὸν Κύριον· αὐτὸς
εἶναι ὁ βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστής
των. |
18
Οἶκος Ἀαρὼν ἤλπισεν ἐπὶ
Κύριον· βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστὴς
αὐτῶν ἐστιν. |
18
Ὁ ἱερατικὸς οἶκος τοῦ Ἀαρὼν
ἤλπισε καὶ ἐλπίζει πρὸς τὸν
Κύριον. Βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστὴς
αὐτῶν εἶναι ὁ ἀληθινὸς
Θεός. |
18
Οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀαρών,
ὁλόκληρον τὸ ἱερατικὸν γένος τοῦ
Ἰσραήλ, ἤλπισαν εἰς τὸν Κύριον·
αὐτὸς εἶναι ὁ βοηθὸς καὶ
ὑπερασπιστής των. |
19
Οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον ἤλπισαν
ἐπὶ Κύριον· βοηθὸς καὶ
ὑπερασπιστὴς αὐτῶν ἐστιν.
|
19
Οἱ προσήλυτοι ἀπὸ τὰ διάφορα
εἰδωλολατρικὰ ἔθνη, ποὺ σέβονται
τὸν ἀληθινὸν Θεόν, ἤλπισαν καὶ
ἐλπίζουν εἰς αὐτόν. Διότι
εἶναι βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστής
των. |
19
Οἱ ἐκ τῶν ἐθνικῶν γνωρίσαντες
τὸν ἀληθινὸν Θέον καὶ φοβούμενοι αὐτὸν
ἤλπισαν ἐπὶ Κύριον· καὶ δὲν
διεψεύσθησαν εἰς τὰς ἐλπίδας των, διότι
ἀπεδείχθη βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστής
των. |
20
Κύριος μνησθεὶς ἡμῶν εὐλόγησεν
ἡμᾶς, εὐλόγησε τὸν οἶκον
Ἰσραήλ, εὐλόγησε τὸν οἶκον
Ἀαρών, |
20
Ὁ Κύριος μᾶς ἐνθυμεῖται, μᾶς
ἔχει πάντοτε πρὸ ὀφθαλμῶν, μᾶς
ηὐλόγησε μὲ τὴν προστασίαν καὶ
τὰ ἀγαθά του καὶ θὰ μᾶς
εὐλογῇ. Θὰ εὐλογήσῃ τὴν
ἱερατικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀαρών!
|
20
Ὁ Κύριος δὲν μᾶς ἐλησμόνησεν,
ἀλλ' ἐνθυμηθεὶς ἡμᾶς μᾶς
ηὐλόγησε πλουσίως· ηὐλόγησε τοὺς ἀπογόνους
τοῦ Ἰσραήλ· ηὐλόγησε τὸ
ἱερατικὸν γένος, τὸ καταγόμενον ἀπὸ
τὸν Ἀαρών· |
21
εὐλόγησε τοὺς φοβουμένους τὸν
Κύριον, τοὺς μικροὺς μετὰ τῶν
μεγάλων. |
21
Θὰ εὐλογήσῃ τοὺς προσηλύτους,
οἱ ὁποῖοι τὸν σέβονται, τοὺς
μικροὺς μαζῆ μὲ τοὺς μεγάλους.
|
21
ηὐλόγησε τοὺς φοβουμένους τὸν Κύριον·
ὅλους ἀνεξαιρέτως ηὐλόγησεν, τόσον τοὺς
μικροὺς εἴτε κατὰ τὴν ἡλικίαν
εἴτε κατὰ τὴν δόξαν καὶ δύναμιν, ὅσον
καὶ τοὺς μεγάλους. |
22
Προσθείη Κύριος ἐφ' ὑμᾶς, ἐφ'
ὑμᾶς καὶ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς
ὑμῶν. |
22
Εἴθε νὰ προσθέσῃ ὁ Κύριος
εἰς σᾶς, εἰς σᾶς καὶ εἰς
τὰ τέκνα σας νέας εὐλογίας.
|
22
Εἴθε νὰ προσθέση ὁ Κύριος ἐφ’ ὑμῶν
καὶ ἐπὶ τῶν υἱῶν σας νέας
εὐλογίας. |
23
Εὐλογημένοι ὑμεῖς τῷ Κυρίῳ
τῷ ποιήσαντι τὸν οὐρανὸν καὶ
τὴν γῆν. |
23
Εἴθε νὰ εἷσθε σεῖς εὐλογημένοι
παρὰ τοῦ Κυρίου καὶ εἰς δόξαν
τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησε
τὸ σύμπαν, τὸν οὐρανὸν καὶ
τὴν γῆν. |
23
Εἴθε νὰ εἶσθε σεῖς εὐλογημένοι,
πρὸς δόξαν καὶ ἔπαινον τοῦ Κυρίου,
ὁ ὁποῖος ἐποίησε τὸν οὐρανὸν
καὶ τὴν γῆν. |
24
Ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ
τῷ Κυρίῳ, τὴν δὲ γῆν ἔδωκε
τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων.
|
24
Ὁ ὑπεράνω τοῦ οὐρανοῦ
τῶν ἀστέρων ὑπέρτατος οὐρανὸς
ἀνήκει εἰς τὸν Κύριον ὡς
ἰδικόν του κατ' ἐξοχὴν ἐνδιαίτημα·
τὴν γῆν ὅμως ἔδωκεν ὡς κατοικίαν
εἰς τοὺς ἀνθρώπους.
|
24
Ὁ ὑπέρτατος οὐρανὸς ὁ ὑπερκείμενος
τοῦ οὐρανοῦ τῶν ἀστέρων, εἶναι
ἐνδιαίτημα καὶ κατοικία τοῦ Κυρίου, τὴν
δὲ γῆν ἔδωκεν ὁ Κύριος εἰς τοὺς
υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων ὡς κατοικητήριον
κατὰ τὴν ἐξ αὐτῆς ὀλιγοχρόνιον
διάβασίν των. |
25
Οὐχ οἱ νεκροὶ αἰνέσουσί
σε, Κύριε, οὐδὲ πάντες οἱ καταβαίνοντες
εἰς ᾅδου, |
25
Βοήθησέ μας, Κύριε, νὰ ζήσωμεν
εἰρηνικοὶ καὶ μακροχρόνιοι ἐδῶ
εἰς τὴν γῆν, διὰ νὰ σε δοξάζωμεν,
διότι οἱ νεκροὶ δὲν σὲ δοξάζουν,
Κύριε. Αὐτοί, οἱ ὁποῖοι
κατεβαίνουν κάτω εἰς τὸ σκότος
τοῦ ᾅδου, δὲν σὲ ἐνθυμοῦνται
καὶ δὲν σὲ δοξολογοῦν.
|
25
Βοήθησέ μας, Κύριε, ἐφ' ὅσον ζῶμεν
εἰς τὴν γῆν, διὰ νὰ ὑμνῶμεν
καὶ δοξάζωμεν τὸ ὄνομά σου. Δὲν θὰ
σὲ ὑμνήσουν οἱ νεκροί, Κύριε, τῶν
ὁποίων τὸ στόμα ἔκλεισε διὰ παντὸς
καὶ αἱ χεῖρες δὲν εἶναι δυνατὸν
νὰ παίξουν ὄργανον καὶ ψαλτήριον. Οὔτε
θὰ σὲ δοξολογήσουν ὅσοι καταβαίνουν εἰς
τὸν Ἅδην. |
26
ἀλλ' ἡμεῖς οἱ ζῶντες εὐλογήσομεν
τὸν Κύριον ἀπὸ τοῦ νῦν
καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος. |
26
Ἀλλὰ ἡμεῖς, ποὺ ζῶμεν,
θὰ δοξολογήσωμεν τὸν Κύριον καθ' ὅλην
τὴν ζωήν μας καὶ τώρα καὶ διὰ
δὲ τῶν ἀπογόνων μας εἰς τοὺς
αἰῶνας τῶν αἰώνων. |
26
Ἀλλ ’ ἠμεῖς οἱ ζῶντες θὰ
ὑμνοῦμεν τὸν Κύριον ἀπὸ τώρα,
ἐνόσῳ ζῶμεν ἡμεῖς, καὶ
ἕως τοῦ αἰῶνος θὰ τὸν
ὑμνοῦμεν διὰ τῶν στομάτων τῶν
ἀπογόνων μας. |