Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
ξομολογήσομαί
σοι, Κύριε βασιλεῦ,
καὶ αἰνέσω σε Θεὸν τὸν σωτῆρά
μου, ἐξομολογοῦμαι τῷ ὀνόματί
σου, |
ὰ
σὲ δοξολογήσω, Κύριε Βασιλεῦ, θὰ
ὑμνολογήσω σέ, τὸν Θεὸν τὸν
σωτῆρα μου. Θὰ δοξολογήσω τὸ Ὄνομά
σου· |
ὰ
σὲ δοξολογήσω, Κύριε βασιλεῦ, καὶ θὰ
ἀνυμνήσω Σέ, τὸν Σωτῆρα μου. Δοξάζω τὸ
Ὄνομά σου. |
2
ὅτι σκεπαστὴς καὶ βοηθὸς ἐγένου
μοι καὶ ἐλυτρώσω τὸ σῶμά
μου ἐξ ἀπωλείας καὶ ἐκ παγίδος
διαβολῆς γλώσσης, ἀπὸ χειλέων
ἐργαζομένων ψεῦδος καὶ ἔναντι
τῶν παρεστηκότων ἐγένου μοι βοηθὸς
|
2
διότι ἔγινες δι' ἐμὲ σκεπαστὴς
καὶ βοηθός, ἐγλύτωσες τὴν ζωήν
μου ἀπὸ καταστροφὴν καὶ ἀπὸ
παγίδα συκοφαντικῆς γλώσσης, ἀπὸ
χείλη ποὺ ἐργάζονται τὸ ψεῦδος·
ἔγινες βοηθός μου ἐναντίον τῶν
ἐχθρῶν μου, οἱ ὁποῖοι μὲ
περιεκύκλωναν. |
2
Διότι μοῦ ἔγινες σκεπαστὴς καὶ βοηθός
μου, ἔσωσες τὸ σῶμα μου ἀπὸ
τῆς καταστροφῆς καὶ ἀπὸ παγίδος
γλώσσης συκοφαντικῆς καὶ ἀπὸ χείλη,
ποὺ ἐργάζονται συστηματικῶς καὶ ἐσκεμμένως
τὸ ψεῦδος. Μοῦ ἔγινες βοηθὸς
καὶ ἀπέναντι ἐκείνων, ποὺ παραστέκονται,
παραμονεύοντες νὰ μὲ βλάψουν·
|
3
καὶ ἐλυτρώσω με κατὰ τὸ πλῆθος
ἐλέους καὶ ὀνόματός σου
ἐκ βρυγμῶν ἑτοίμων εἰς βρῶμα,
ἐκ χειρὸς ζητούντων τὴν ψυχήν
μου ἐκ πλειόνων θλίψεων, ὧν ἔσχον,
|
3
Κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος καὶ διὰ
τὸ ἅγιον Ὄνομά σου μὲ ἐγλύτωσες
ἀπὸ ἐχθρούς, οἱ ὁποῖοι
ἔτριζαν τοὺς ὀδόντας των ἕτοιμοι
νὰ μὲ καταφάγουν, ἀπὸ τὰ
χέρια ἐκείνων οἱ ὁποῖοι
ἐπιζητοῦν νὰ μοῦ ἀφαιρέσουν
τὴν ζωὴν καὶ ἀπὸ πολλὰς
ἄλλας θλίψεις, τὰς ὁποίας εἶχα.
|
3
καὶ μὲ ἐγλύτωσες σύμφωνα μὲ τὸ
πλῆθος τοῦ ἐλέους σου καὶ κατὰ
τὸ ὄνομά σου, ποὺ ἐκφράζει ἄπειρον
ἀγαθότητα καὶ εὐσπλαγχνίαν, ἀπὸ
τριγμοὺς ὀδόντων ἐχθρῶν ἑτοίμων
νὰ μὲ φάγουν, καὶ ἀπὸ τὴν
χεῖρα ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐζήτουν
τὴν ζωήν μου· μὲ ἐγλύτωσες ἀπὸ
πολυαρίθμους θλίψεις, τὰς ὁποίας ὑπέστην.
|
4
ἀπὸ πνιγμοῦ πυρᾶς κυκλόθεν καὶ
ἐκ μέσου πυρός, οὗ οὐκ ἐξέκαυσα.
|
4
Ἀπὸ πνιγμόν, ἀπὸ πῦρ ποὺ
ἔκαιεν ὁλόγυρά μου, ἀνάμεσα
ἀπὸ πῦρ, τὸ ὁποῖον ἐγὼ
δὲν εἶχα ἀνάψει.
|
4
Μὲ ἔσωσες ἀπὸ πνιγμὸν φωτιᾶς,
ἡ ὁποία μὲ εἶχε κυκλώσει, τὴν
ὁποίαν δὲν ἤναψα ἐγώ.
|
5
Ἐκ βάθους κοιλίας ᾅδου καὶ ἀπὸ
γλώσσης ἀκαθάρτου καὶ λόγου
ψευδοῦς. |
5
Μὲ ἔσωσες ἀπὸ τὰ βάθη
τῆς κοιλίας τοῦ ᾅδου, ἀπὸ
ἀκάθαρτον γλῶσσαν καὶ ἀπὸ
λόγον ψευδῆ.
|
5
Μὲ ἐγλύτωσες ἀπὸ τὸ βάθος τῆς
κοιλίας τοῦ Ἅδου καὶ ἀπὸ γλῶσσαν
ἀκάθαρτον καὶ λόγον ψευδῆ.
|
6
Βασιλεῖ διαβολὴ γλώσσης ἀδίκου.
Ἤγγισεν ἕως θανάτου ἡ ψυχή μου,
καὶ ἡ ζωὴ μου ἦν σύνεγγυς ᾅδου
κάτω. |
6
Αὐτὸ ἄδικον συκοφαντικὴν γλῶσσαν,
ποὺ μὲ διέβαλε πρὸς βασιλέα,
ἤγγισεν ἡ ψυχή μου ἕως τὸν θάνατον
καὶ ἡ ζωή μου ἐπλησίασεν εἰς
τὰ βάθη τοῦ ᾅδου. |
6
Ὁ λόγος αὐτὸς ἐλέχθη εἰς βασιλέα,
ἦτο διαβολὴ καὶ συκοφαντία γλώσσης ἀδίκου.
Ἡ ψυχή μου ἤγγισεν εἰς τὸν θάνατον,
καὶ ἡ ζωή μου ἦτο πολὺ πλησίον εἰς
τὸν Ἅδην κάτω. |
7
Περιέσχον με πάντοθεν καὶ οὐκ ἦν
ὁ βοηθῶν, ἐνέβλεπον εἰς ἀντίληψιν
ἀνθρώπων, καὶ οὐκ ἦν.
|
7
Ἐχθροὶ καὶ θλίψεις μὲ περιεκύκλωσαν
ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη καὶ δὲν
ὑπῆρχε κανεὶς νὰ μὲ βοηθήσῃ.
Προσέβλεπα καὶ ἐπερίμενα ἀνθρωπίνην
βοήθειαν καὶ δὲν παρουσιάζετο καμμία.
|
7
Μὲ περιεκύκλωσαν κίνδυνοι ἀπὸ ὅλα
τὰ μέρη, καὶ δὲν ὑπῆρχε κανεὶς
νὰ μὲ βοηθήσῃ. Ἔρριπτα τὰ βλέμματά
μου ἀναζητῶν βοήθειαν ἀπὸ ἀνθρώπους,
καὶ δὲν ὑπῆρχε καμμία.
|
8
Καὶ ἐμνήσθην τοῦ ἐλέους
σου, Κύριε, καὶ τῆς ἐργασίας
σου τῆς ἀπ' αἰῶνος, ὅτι ἐξαιρῇ
τοὺς ὑπομένοντάς σε καὶ σῴζειν
αὐτοὺς ἐκ χειρὸς ἐθνῶν.
|
8
Καὶ τότε, Κύριε, ἐνεθυμήθην
τὸ ἔλεός σου, τὰ θαυμαστὰ ἔργα
σου διὰ μέσου τῶν αἰώνων, ὅτι
δηλαδὴ βγάζεις ἀπὸ κινδύνους
ἐκείνους, ποὺ μένουν πιστοὶ
εἰς σέ, καὶ τοὺς σῴζεις ἀπὸ
τὰ χέρια τῶν εἰδωλολατρικῶν
λαῶν.
|
8
Καὶ ἐνεθυμήθην τὸ ἔλεός σου, Κύριε,
καὶ τὰ ἔργα σου, ποὺ τὰ ἐργάζεσαι
ἀπὸ χρόνων αἰωνίων ἐνεθυμήθην δηλαδή,
ὅτι ἐλευθερώνεις καὶ βγάζεις ἀπὸ
τὰς δυσκολίας των ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι
μεθ’ ὑπομονῆς ἐλπίζουν εἰς Σέ, καὶ
τοὺς σώζεις ἀπὸ χέρια ἐχθρικά.
|
9
Καὶ ἀνύψωσα ἀπὸ γῆς ἱκετείαν
μου καὶ ὑπὲρ θανάτου ρύσεως
ἐδεήθην. |
9
Καὶ ἀνύψωσα ἀπὸ τὴν γῆν
πρὸς τὸν οὐρανὸν τὴν ἱκεσίαν
μου καὶ θερμῶς σὲ παρεκάλεσα, νὰ
μὲ γλυτώσῃς ἀπὸ τὸν θάνατον.
|
9
Καὶ ὕψωσα ἀπὸ τὴν γῆν
πρὸς τὸν οὐρανὸν τὴν παράκλησίν
μου καὶ ἐδεήθην ὑπὲρ σωτηρίας μου
ἐκ τοῦ θανάτου. |
10
Ἐπεκαλεσάμην Κύριον πατέρα κυρίου
μου, μή με ἐγκαταλιπεῖν ἐν ἡμέραις
θλίψεως, ἐν καιρῷ ὑπερηφάνων
ἀβοηθησίας. |
10
Παρεκάλεσα τὸν Κύριον, τὸν πατέρα
τοῦ Κυρίου μου, νὰ μὴ μὲ ἐγκαταλείψῃ
εἰς τὰς ἡμέρας τῆς θλίψεώς
μου, εἰς ἐποχὴν ποὺ ἐπικρατοῦν
ὑπερήφανοι καὶ δὲν ὑπάρχει
καμμία βοήθεια ἀπὸ αὐτούς.
|
10
Ἐπεκαλέσθην τὸν Κύριον, τὸν Πατέρα τοῦ
Κυρίου μου, νὰ μὴ μὲ ἐγκαταλίπῃ
εἰς ἡμέρας θλίψεως, εἰς καιρὸν ποὺ
θὰ ἰσχύουν οἱ ὑπερήφανοι καὶ
θὰ στεροῦμαι βοηθείας. |
11
Αἰνέσω τὸ ὄνομά σου ἐνδελεχῶς
καὶ ὑμνήσω ἐν ἐξομολογήσει.
Καὶ εἰσηκούσθη ἡ δέησίς
μου. |
11
Θὰ ἐπαινῶ τὸ Ὄνομά σου
πάντοτε, θὰ σὲ δοξολογῶ μὲ εὐγνωμοσύνην.
Ἡ δέησίς μου ἔγινε δεκτή.
|
11
Θὰ αἰνῶ τὸ Ὄνομά σου ἀδιακόπως
καὶ θὰ Σὲ ὑμνῳ μὲ εὐγνώμονα
δοξολογίαν. Καὶ ἡ δέησίς μου εἱσηκούσθη.
|
12
Ἔσωσάς γάρ με ἐξ ἀπωλείας
καὶ ἐξείλου με ἐκ καιροῦ πονηροῦ.
Διὰ τοῦτο ἐξολογήσομαι καὶ αἰνέσω
σε καὶ εὐλογήσω τῷ ὀνόματι
Κυρίου. |
12
Διότι, πράγματι, σὺ μὲ ἔσωσες
ἀπὸ τὸν ὄλεθρον. Μὲ ἐγλύτωσες
εἰς περίοδον πειρασμῶν καὶ κινδύνων·
διὰ τοῦτο θὰ σὲ δοξολογῶ, θὰ
σὲ ὑμνῶ, θὰ εὐλογῶ τὸ
Ὄνομά σου, Κύριε.
|
12
Διότι μὲ ἔσωσες ἀπὸ καταστροφὴν
καὶ μὲ ἠλευθέρωσες ἀπὸ καιρὸν
καὶ περίστασιν κακὴν καὶ ἐπικίνδυνον.
Διὰ τοῦτο θὰ σὲ δοξάζω καὶ θὰ
σὲ ὑμνῶ καὶ θὰ εὐλογῶ
τὸ Ὄνομα τοῦ Κυρίου. |
13
Ἔτι ὤν νεώτερος, πρὶν ἢ πλανηθῆναί
με, ἐζήτησα σοφίαν προφανῶς ἐν
προσευχῇ μου, |
13
Ὅταν ἀκόμη ἤμην νεώτερος, πρὶν
ἢ περιπλανηθῶ εἰς διάφορα μέρη,
ἐζήτησα διὰ τῆς προσευχῆς μου
εἰλικρινῶς σοφίαν.
|
13
Ὅταν ἤμην ἀκόμη πολὺ νέος, προτοῦ
περιέλθω διάφορα μέρη, ἐζήτησα ἀπὸ τὸν
Θεὸν εἰς τὴν προσευχήν μου ρητῶς καὶ
σαφῶς Σοφίαν. |
14
ἔναντι ναοῦ ἠξίουν περὶ αὐτῆς
καὶ ἕως ἐσχάτων ἐκζητήσω
αὐτήν. |
14
Ἐνώπιον τοῦ ναοῦ σου ἐζητοῦσα
ἐπιμόνως καὶ μὲ πίστιν αὐτήν,
καὶ μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μου
θὰ τὴν ζητῶ.
|
14
Ἐνώπιον τοῦ Ναοῦ παρεκάλουν ἐπιμόνως
δι' αὐτὴν καὶ μέχρι τῶν ἐσχάτων
καὶ τοῦ τέλους μου ταύτην θὰ ζητῶ.
|
15
Ἐξ ἄνθους ὡς περκαζούσης σταφυλῆς
εὐφράνθη ἡ καρδία μου ἐν αὐτῇ·
ἐπέβη ὁ πούς μου ἐν εὐθύτητι,
ἐκ νεότητός μου ἴχνευσα αὐτήν.
|
15
Ἀπὸ τὰ ἄνθη της, ὅπως ἀπὸ
τὰ ὥριμα σταφύλια τοῦ κλήματος,
εὐφρανθῇ ἡ καρδία μου δι' αὐτήν.
Χάρις εἰς αὐτὴν βαδίζουν τὰ
πόδια μου εἰς ὁμαλὸν ἔδαφος.
Ἀπὸ τὴν νεότητά μου ἠκολούθησα
τὰ ἴχνη της.
|
15
Ἀπὸ τὸ ἄνθος της ὡς ἀπὸ
σταφυλῆς, ἥτις ἀρχίζει να ὠριμάζῃ,
ηὐφράνθη ἡ καρδία μου ἐξ αὐτῆς.
Ὁ πούς μου ἐβάδισε τὴν εὐθεῖαν
ὁδὸν ἀπὸ τὴν νεότητά μου ἠκολούθησα
τὰ ἴχνη της. |
16
Ἔκλινα ὀλίγον τὸ οὖς μου καὶ
ἐδεξάμην καὶ πολλὴν εὗρον ἐμουτῷ
παιδείαν. |
16
Ἐπὶ ὀλίγον ἔτεινα τὸ αὐτί
μου καὶ ἐδέχθην τὴν σοφίαν καὶ
ἐλαβα πολλὴν μόρφωσιν ἀπὸ αὐτήν.
|
16
Ἐσκυψα ἐπ' ὀλίγον τὸ αὐτί μου
καὶ τὴν ἐδέχθην καὶ εὗρον διὰ
τὸν ἑαυτόν μου πολλὴν μόρφωσιν καὶ
μάθησιν. |
17
Προκοπὴ ἐγένετό μοι ἐν αὐτῇ·
τῷ διδόντι μοι σοφίαν δώσω δόξαν.
|
17
Χάρις εἰς αὐτὴν ἐσημείωσα
προκοπήν. Εἰς τὸν Κύριον, ὁ
ὁποῖος δίδει τὴν σοφίαν, θὰ
ἀποδώσω εὐγνωμοσύνην καὶ δοξολογίαν.
|
17
Προκοπὴ καὶ πρόοδος μοῦ ἦλθε δι’ αὐτῆς.
Εἰς Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος
μοῦ δίδει Σοφίαν, θὰ δώσω καὶ ἐγὼ
δόξαν. |
18
Διενοήθην γὰρ τοῦ ποιῆσαι αὐτὴν
καὶ ἐζήλωσα τὸ ἀγαθὸν
καὶ οὐ μὴ αἰσχυνθῶ.
|
18
Ἐσκέφθην καὶ ἀπεφάσισα νὰ
ἐφαρμόσω ὅσα αὐτὴ διδάσκει.
Ἠγάπησα μὲ ζῆλον τὸ ἀγαθὸν
καὶ δὲν ἐντροπιάσθην.
|
18
Διότι ἀπεφάσισα νὰ καταστήσω αὐτὴν
πρᾶξιν εἰς τὴν ζωήν μου, καὶ ὑπῆρξα
ζηλωτῆς τοῦ ἀγαθοῦ καὶ δὲν
θὰ ἐντροπιασθῶ. |
19
Διαμεμάχισται ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῇ
καὶ ἐν ποιήσει λιμοῦ διηκριβωσάμην.
Τὰς χεῖράς μου ἐξεπέτασα πρὸς
ὕψος καὶ τὰ ἀγνοήματα αὐτῆς
ἐπένθησα. |
19
Ἠγωνίσθη ἡ ψυχή μου, διὰ νὰ
τὴν ἀποκτήσω. Ἠρεύνησα καὶ
ἐξηκρίβωσα καὶ ἐδέχθην τὰς
ἀληθείας της μὲ τόσην βουλιμίαν,
ὡσὰν ἐκείνην ποὺ αἰσθάνεται
ὁ εὑρισκόμενος εἰς λιμόν. Ὕψωσα
ἰκετευτικὰς τὰς χεῖρας μου πρὸς
τὸν οὐρανόν, ἐπένθησα δι' ὅσας
ἀληθείας αὐτῆς δὲν ἐγνώριζα.
|
19
Μάχην διεξήγαγεν ἡ ψυχή μου πρὸς ἀπόκτησιν
αὐτῆς, καὶ μὲ προσπάθειαν, κατὰ
τὴν ὁποίαν παρημέλουν ἀκόμη καὶ τὸ
φαγητὸν καὶ ἐδοκίμαζα πεῖναν, ἐξηκρίβωσα
αὐτήν. Ἐξέτεινα τὰς χεῖρας μου πρὸς
τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ καὶ
ἐλυπούμην δι’ ὅσα ἠγνόουν ἐκ τῆς
σοφίας. |
20
Τὴν ψυχήν μου κατεύθυνα εἰς αὐτήν,
καρδίαν ἐκτησάμην μετ' αὐτῆς
ἀπ' ἀρχῆς καὶ ἐν καθαρισμῷ
εὗρον αὐτήν, διὰ τοῦτο οὐ
μὴ ἐγκαταλειφθῶ·
|
20
Τὴν ψυχήν μου κατηύθυνα πρὸς αὐτήν·
δι' αὐτῆς ἀπέκτησα καρδίαν ἀγαθὴν
εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, εὑρῆκα
καθαρότητα βίου. Διὰ τοῦτο δὲν
θὰ ἐγκαταλειφθῶ ἀπὸ αὐτήν.
|
20
Διηύθυνα τὴν ψυχήν μου κατ' εὐθεῖαν πρὸς
αὐτήν, ἀπέκτησα μετ’ αὐτῆς καὶ
διὰ τοῦ φωτισμοῦ τῆς ἐξ ἀρχῆς
νέαν καρδίαν καὶ διὰ τῆς καθαρότητος τοῦ
βίου εὗρον αὐτὴν δι’ αὐτὸ δὲ
καὶ δὲν θὰ ἐγκαταλειφθῶ.
|
21
καὶ ἡ κοιλία μου ἐταράχθη τοῦ
ἐκζητῆσαι αὐτήν· διὰ τοῦτο
ἐκτησάμην ἀγαθὸν κτῆμα.
|
21
Τὸ ἐσωτερικόν μου συνεκλονίσθη ἀπὸ
τὸν πόθον τῆς ἀναζητήσεώς
της. Διὰ τοῦτο καὶ ἀπέκτησα
τὸ πολύτιμον τοῦτο ἀγαθόν.
|
21
Τὰ σπλάγχνα μου καὶ τὸ ἐσωτερικόν
μου συνεκινήθησαν καὶ ἐταράχθησαν πρὸς ἀναζήτησιν
της· δι’ αὐτὸ δὲ καὶ ἀπέκτησα
πολύτιμον ἀπόκτημα. |
22
Ἔδωκε Κύριος γλῶσσάν μοι μισθόν
μου, καὶ ἐν αὐτῇ αἰνέσω
αὐτόν. |
22
Διὰ τοὺς κόπους μου ὁ Κύριος
μοῦ ἔδωσεν ὡς μισθὸν εὐχέρειαν
γλώσσης, καὶ μὲ αὐτὴν θὰ
δοξολογῶ τὸν Κύριον.
|
22
Μοῦ ἔδωκεν ὁ Κύριος ὡς ἀνταπόδοσιν
καὶ ἀμοιβὴν γλῶσσαν καὶ ἱκανότητα
λόγου, καὶ μὲ αὐτὴν θὰ Τὸν
ἀνυμνῶ. |
23
Ἐγγίσατε πρός με, ἀπαίδευτοι,
καὶ αὐλίσθητε ἐν οἴκῳ
παιδείας, |
23
Πλησιάσατε πρὸς ἐμὲ σεῖς, οἱ
ὁποῖοι δὲν ἔχετε μόρφωσιν, καὶ
κατοικήσατε εἰς τὸν οἶκον τῆς
παιδείας. |
23
Πλησιάσατέ με, σεῖς οἵτινες στερεῖσθε μορφώσεως,
καὶ διαμείνατε μονίμως εἰς τὸν οἶκον
τῆς διαπαιδαγωγήσεως καὶ παιδεύσεως.
|
24
τί ὅτι ὑστερεῖτε ἐν τούτοις
καὶ αἱ ψυχαὶ ὑμῶν διψῶσι
σφόδρα; |
24
Διατὶ στερεῖσθε ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ
τῆς σοφίας καὶ αἱ ψυχαί σας
κυριαρχοῦνται ἀπὸ μεγάλην δίψαν;
|
24
Διατὶ καθυστερεῖτε εἰς αὐτά, τὰ
ὁποῖα σχετίζονται πρὸς τὴν ἀπόκτησιν
τῆς Σοφίας, καὶ αἱ ψυχαί σας διψοῦν
πάρα πολύ; |
25
Ἤνοιξα τὸ στόμα μου καὶ ἐλάλησα·
κτήσασθε ἑαυτοῖς ἄνευ ἀργυρίου.
|
25
Ἤνοιξα τὸ στόμα μου καὶ ἐλάλησα·
ἀποκτήσατε διὰ τὸν ἑαυτόν
σας τὴν σοφίαν, χωρὶς νὰ πληρώσετε
τίποτε. |
25
Ἤνοιξα τὸ στόμα μου καὶ ὡμίλησα; Ἀποκτήσατε
διὰ τοὺς ἑαυτούς σας Σοφίαν δωρεὰν
καὶ ἄνευ χρημάτων. |
26
Τὸν τράχηλον ὑμῶν ὑπόθετε
ὑπὸ ζυγόν, καὶ ἐπιδεξάσθω
ἡ ψυχὴ ὑμῶν παιδείαν· ἐγγύς
ἐστιν εὑρεῖν αὐτήν.
|
26
Κόψατε τὸν αὐχένα σας καὶ τεθῆτε
κάτω ἀπὸ τὸν ἀγαθὸν ζυγόν
της, ἡ δὲ ψυχή σας ἂς δεχθῇ
τὴν ἀληθινὴν μόρφωσιν. Πλησίον
εἶναι ἡ ὑγιὴς μόρφωσις καὶ
εἶναι δυνατὸν νὰ τὴν εὔρῃ
κανείς.
|
26
Θέσατε τὸν τράχηλόν σας ὑποκάτω τοῦ ζυγοῦ
της, καὶ ἡ ψυχή σας ἂς δεχθῇ προθύμως
παιδαγωγίαν. Εἶναι πολὺ πλησίον διὰ νὰ
τὴν εὕρητε. |
27
Ἴδετε ἐν ὀφθαλμοῖς ὑμῶν
ὅτι ὀλίγον ἐκοπίασα καὶ
εὗρον ἐμαυτῷ πολλὴν ἀνάπαυσιν.
|
27
Ἰδέτε μὲ τὰ ἴδια σας τὰ
μάτια καὶ κατανοήσατε καλὰ ὅτι
ἐγὼ ὀλίγον ἐκοπίασα καὶ
εὑρῆκα διὰ τὸν ἑαυτόν
μου πολλὴν ἀνάπαυσιν μὲ τὴν
γνῶσιν τῆς σοφίας. |
27
Ἴδετε μὲ τὰ μάτια σας ὅτι ὀλίγον
ἐκοπίασα καὶ εὗρον διὰ τὸν ἑαυτόν
μου πολλὴν ἀνάπαυσιν. |
28
Μετάσχετε παιδείας ἐν πολλῷ ἀριθμῷ
ἀργυρίου καὶ πολὺν χρυσὸν κτήσασθε
ἐν αὐτῇ. |
28
Ἀγοράσατε καὶ κάμετε κτῆμα σας
τὴν σοφίαν καὶ μὲ πολλὰ χρήματα
ἐν ἀνάγκη. Ἀποκτήσατέ
την μὲ πολὺν χρυσόν.
|
28
Λάβετε μετοχὴν καὶ πεῖραν τῆς παιδαγωγίας,
ἔστω καὶ ἂν πρόκειται νὰ ἀποκτήσητε
αὐτὴν μὲ πολὺν ἀριθμὸν
ἀργυρῶν νομισμάτων, καὶ δι’ αὐτῆς
θὰ ἀποκτήσετε πολὺν χρυσόν.
|
29
Εὐφρανθείη ἡ ψυχὴ ὑμῶν
ἐν τῷ ἐλέει αὐτοῦ, καὶ
μὴ αἰσχυνθείητε ἐν αἰνέσει
αὐτοῦ. |
29
Εἴθε νὰ εὐφρανθῇ ἡ ψυχή
σας μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου καὶ
νὰ μὴ ὑποσταλῆτε ποτὲ εἰς
δοξολογίαν αὐτοῦ.
|
29
Εἴθε νὰ εὐφραίνεται ἡ ψυχή σας μὲ
τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου, καὶ νὰ
μὴ δοκιμάζετε ἐντροπὴν καὶ συστολήν,
ὅταν θὰ Τὸν δοξάζετε.
|
30
Ἐργάζεσθε τὸ ἔργον ὑμῶν
πρὸ καιροῦ, καὶ δώσει τὸν μισθὸν
ὑμῶν ἐν καιρῷ αὐτοῦ.
|
30
Κάμετε τὸ ἔργον αὐτό, πρὶν
ἢ περάσῃ ὁ καιρός, καὶ
ὁ Κύριος θὰ σᾶς δώσῃ τὸν
δίκαιον μισθόν σας εἰς τὸν κατάλληλον
καιρόν. |
30
Συντελέσατε τὸ ἐπιβεβλημένον εἰς σᾶς
ἔργον, πρὶν ἢ ἔλθῃ ὁ καιρὸς
καὶ εἶναι πλέον ἀργά, καὶ θὰ
δώσῃ ὁ Κύριος τὸν μισθόν σας εἰς τὸν
καιρὸν τῆς δικαιοκρισίας του. |