Πρωτότυπο Κείμενο
|
Ἑρμηνεία Ἰωάννου Κολιτσάρα
|
Ἑρμηνεία Παναγιώτη Τρεμπέλα
|
νήσθητι
Κύριε ὅ,τι ἐγενήθη ἡμῖν·
ἐπίβλεψον καὶ ἰδὲ τὸν
ὀνειδισμὸν ἡμῶν. |
νθυμήσου,
Κύριε, ὅλα αὐτά, τὰ ὁποῖα
μᾶς συνέβησαν. Ἐπίβλεψε καὶ
ἰδὲ τοὺς ἐξευτελισμοὺς καὶ
τοὺς ἐμπαιγμούς μας.
|
νθυμήσου,
Κύριε, ὅλα τὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα
συνέβησαν εἰς ἡμᾶς. Ρίψε εὐσπλαγχνικὸν
τὸ βλέμμα σου καὶ ἴδε τὴν καταφρόνησιν
καὶ τοὺς ἐξευτελισμούς μας.
|
2
Κληρονομία ἡμῶν μετεστράφη ἀλλοτρίοις,
οἱ οἶκοι ἡμῶν ξένοις.
|
2
Ἡ κληρονομία μας, ἡ γῆ τῶν πατέρων
μας, ἔπεσεν εἰς τὰ χέρια ἀλλοεθνῶν.
Τὰ σπίτια μας εἰς τοὺς ξένους.
|
2
Ἡ κληρονομία μας, ἡ πατρίδα μας, ἐπέρασεν
εἰς τὰ χέρια ἄλλων ἐθνῶν καὶ
τὰ σπίτια μας εἰς τὰ χέρια ξένων.
|
3
Ὀρφανοὶ ἐγενήθημεν, οὐχ ὑπάρχει
πατήρ· μητέρες ἡμῶν ὡς
αἱ χῆραι. |
3
Ἐγίναμεν ὀρφανοί. Δὲν ὑπάρχει
πατέρας πλέον εἰς ἡμᾶς. Αἱ
μητέρες μας ἔγιναν χῆραι.
|
3
Ἐγίναμε ὀρφανοί, δὲν ὑπάρχει
δι’ ἡμᾶς πατέρας· οἱ μητέρες μας ἔγιναν
ὅπως οἱ χῆρες. |
4
῞Υδωρ ἡμῶν ἐν ἀργυρίῳ
ἐπίομεν, ξύλα ἡμῶν ἐν
ἀλλάγματι ἦλθεν ἐπὶ τὸν
τράχηλον ἡμῶν. |
4
Καὶ αὐτὸ τὸ νερό, ποὺ
ἠθέλαμεν νὰ πίωμεν, τὸ ἀγοράζομεν
ἀντὶ χρημάτων. Τὰ ξύλα τὰ
ἐπρομηθευόμεθα μὲ χρηματικὸν ἀντάλλαγμα.
Τὰ ἐφορτωνόμεθα εἰς τὸν τράχηλόν
μας, διὰ νὰ τὰ μεταφέρωμεν.
|
4
Τὸ νερό μας, ποὺ ἠθελήσαμε νὰ
πιοῦμε, τὸ ἀγοράζαμε μὲ χρήματα·
καὶ τὰ καυσόξυλά μας τὰ ἐπρομηθευόμεθα
μὲ χρηματικὸν ἀντάλλαγμα καὶ τὰ
ἐφορτωνόμεθα εἰς τοὺς ὤμους
μας, προκειμένου νὰ τὰ μεταφέρωμεν.
|
5
Ἐδιώχθημεν, ἐκοπιάσαμεν, οὐκ
ἀνεπαύθημεν. |
5
Κατεδιώχθημεν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς,
ἐκοπιάσαμεν, δὲν εὑρήκαμεν στιγμὴν
ἀναπαύσεως καὶ ἠρεμίας.
|
5
Κατεδιώχθημεν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς
μας, ἐκοπιάσαμεν μέχρις ἑξαντλήσεως,
δὲν μᾶς ἐπέτρεψαν νὰ ἀναπαυθῶμεν.
|
6
Αἴγυπτος ἔδωκε χεῖρα, Ἀσσούρ
εἰς πλησμονὴν αὐτῶν.
|
6
Ἡ Αἴγυπτος μᾶς ἔδωσε χεῖρα βοηθείας
διὰ τὴν συντήρησίν μας. Οἱ Ἀσσύριοι
τοὺς ἐχόρτασαν.
|
6
Ἡ Αἴγυπτος μᾶς ἐβοήθησε διὰ
τὴν συντήρησίν μας· οἱ Ἀσσύριοι
τοὺς <χόρτασαν <ὅσους εὑρίσκοντο εἰς
τὴν ἐξορίαν>. |
7
Οἱ πατέρες ἡμῶν ἥμαρτον, οὐχ
ὑπάρχουσιν· ἡμεῖς τὰ ἀνομήματα
αὐτῶν ὑπέσχομεν.
|
7
Οἱ πατέρες μας, οἱ ὁποῖοι ἡμάρτησαν,
δὲν ὑπάρχουν πλέον. Ἡμεῖς
δὲ πληρώνομεν τὰς ἁμαρτίας ἐκείνων.
|
7
Οἱ πρόγονοί μας <οἱ ὁποῖοι>
ἁμάρτησαν, ἀπέθαναν, δὲν ὑπάρχουν
πλέον· ἠμεῖς δέ, οἱ ἀπόγονοί
των, φέρομεν τὸ βάρος τῆς ἐνοχῆς των
καὶ ὑποφέρομεν <τιμωρούμεθα> ἀντὶ
ἐκείνων. |
8
Δοῦλοι ἐκυρίευσον ἡμῶν, λυτρούμενος
οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῶν.
|
8
Οἱ δοῦλοι μας ἔγιναν κύριοί
μας. Κανεὶς δὲν ὑπάρχει, ὁ ὁποῖος
νὰ ἠμπορέσῃ νὰ μᾶς σώσῃ
ἀπὸ τὰ χέρια αὐτῶν.
|
8
Οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλιᾶ τῆς Βαβυλῶνος,
δηλαδὴ οἱ ἀξιωματοῦχοι του, ἔγιναν
κύριοι καὶ κυβερνῆται μας· δὲν ὑπάρχει
κανεὶς νὰ μᾶς λυτρώσῃ ἀπὸ
τὰ χέρια των. |
9
Ἐν ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν εἰσοίσομεν
ἄρτον ἡμῶν, ἀπὸ προσώπου
ρομφαίας τῆς ἐρήμου. |
9
Μὲ κίνδυνον τῆς ζωῆς μας ἐξοικονομοῦμεν
καὶ μεταφέρομεν τὸν ἄρτον μας. Ἀπειλούμεθα
ἀπὸ τὴν ρομφαίαν τῶν ἀνθρώπων
τῆς ἐρήμου.
|
9
Μὲ κίνδυνον τῆς ζωῆς μας ἐξοικονομοῦμεν
τὴν τροφήν μας καὶ μεταφέρομεν τὰ
γεννήματά μας κάτω ἀπὸ τὴν ἀπειλὴν
τοῦ σπαθιοῦ τῶν ἐπιδρομέων τῆς
ἐρήμου, οἱ ὁποῖοι ἐπιτίθενται
ἐναντίον μας. |
10
Τὸ δέρμα ἡμῶν ὡς κλίβανος
ἐπαλιώθη, συνεσπάσθησαν ἀπὸ
προσώπου καταιγίδων λιμοῦ.
|
10
Τὸ δέρμα μας ἐμαύρισεν, ὅπως
ὁ φοῦρνος ἀπὸ τὴν καπνιά.
Ἐσυρικνώθησαν τὰ σώματά μας
ἐξ αἰτίας τοῦ φοβεροτάτου λιμοῦ.
|
10
Τὸ δέρμα μας ἐμελάνιασε, ἐμαύρισε,
ὅπως ὁ φοῦρνος ἀπὸ τὸν
καπνόν· τὰ σώματά μας ἐζάρωσαν,
ἐσούρωσαν, ἐστέγνωσαν καὶ ἐξηράνθησαν
ἐξ αἰτίας τῆς φοβερῆς πείνας,
ἡ ὁποία μᾶς ἐκτύπησεν ὡσὰν
καταιγίδα. |
11
Γυναῖκας ἐν Σιὼν ἐταπείνωσαν,
παρθένους ἐν πόλεσιν Ἰούδα.
|
11
Οἱ ἐχθροὶ ἐκακοποίησαν καὶ
ἐξηυτέλισαν γυναῖκας εἰς τὴν
Σιών, καὶ παρθένους εἰς τὰς
διαφόρους πόλεις τῆς Ἰουδαίας.
|
11
Οἱ ἐχθροὶ ἐξηυτέλισαν καὶ
ἀτίμασαν γυναῖκες εἰς τὴν Σιὼν
καὶ παρθένους εἰς τὶς διαφορες πόλεις τῆς
Ἰουδαίας. |
12
Ἄρχοντες ἐν χερσὶν αὐτῶν ἐκρεμάσθησαν,
πρεσβύτεροι οὐκ ἐδοξάσθησαν.
|
12
Οἱ ἄρχοντές μας ἐκρεμάσθησαν
ἀπὸ τὰ χέρια καὶ ἐβασανίσθησαν·
οἱ γέροντες μας δὲν ἐτιμήθησαν.
|
12
Ἄρχοντες ἐκρεμάσθησαν ἀπὸ τὰ
χέρια των, οἱ πρεσβύτεροι κατὰ τὴν ἡλικίαν
δὲν ἔτυχαν σεβασμοῦ καὶ τιμῆς.
|
13
Ἐκλεκτοὶ κλαυθμὸν ἀνέλαβον,
καὶ νεανίσκοι ἐν ξύλῳ ἠσθένησαν.
|
13
Ἐκλεκτοὶ πολῖται μας ἐξέσπασαν
εἰς κλαυθμούς. Οἱ νέοι ἄνδρες
ἐξησθένησαν ἀπὸ τὰ βαρειὰ
φορτώματα τῶν ξύλων.
|
13
Πολῖται ἐπίσημοι καὶ ἐκλεκτοὶ
ἐξέσπασαν εἰς θρήνους, καὶ νέοι ἄνδρες
ἐξησθένησαν καὶ ἐκάμφθησαν κάτω ἀπὸ
τὸ βάρος ὑπερβολικῶν φορτωμάτων ξύλων.
|
14
Καὶ πρεσβύται ἀπὸ πύλης κατέπαυσαν,
ἐκλεκτοὶ ἐκ ψαλμῶν αὐτῶν
κατέπαυσαν.
|
14
Οἱ γέροντες ἔπαυσαν πλέον νὰ
συχνάζουν εἰς τὴν πύλην τῆς
πόλεως. Οἱ ἐκλεκτοὶ ψάλται ἐσταμάτησαν
τοὺς ὕμνους των.
|
14
Οἱ γέροντες ἔπαυσαν πλέον νὰ συγκεντρώνωνται
εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως διὰ νὰ
συζητοῦν, νὰ συμβουλεύουν καὶ ἀποφασίζουν
ἐπὶ δικαστικῶν ζητημάτων. Οἱ ἐκλεκτοί
<νεαροί> ψάλται ἐσταμάτησαν πλέον
τὶς ψαλμωδίες των. |
15
κατέλυσε χαρὰ καρδίας ἠμῶν,
ἐστράφη εἰς πένθος ὁ χορὸς
ἡμῶν, |
15
Κατελύθη καὶ ἔσβησεν ἡ χαρὰ
τῆς καρδίας μας. Οἱ χαρμόσυνοι χοροί
μας μετεστράφησαν εἰς πένθος.
|
15
Ἡ χαρὰ ἠφανίσθη, διελύθη ἀπὸ
τὴν καρδιά μας· οἱ χαρούμενοι χοροί
μας μετεβλήθησαν εἰς πένθος. |
16
ἔπεσεν ὁ στέφανος ἡμῶν τῆς
κεφαλῆς· οὐαὶ δὴ ἡμῖν,
ὅτι ἡμάρτομεν. |
16
Ἔπεσεν ὁ στέφανος τῆς δόξης
ἀπὸ τὴν κεφαλήν μας. Ἀλλοίμονον
εἰς ἡμᾶς, διότι διεπράξαμεν
ἁμαρτίας!
|
16
Ἔπεσε τὸ στεφάνι τῆς δόξης μας <τοῦ
βασιλείου καὶ τῆς ἱερωσύνης> ἀπὸ
τὸ κεφάλι μας. Ἀλλοίμονον εἰς ἠμᾶς,
διότι ἁμαρτήσαμε! |
17
Περὶ τούτου ἐγενήθη ὀδυνηρὰ
ἡ καρδία ἡμῶν, περὶ τούτου
ἐσκότασαν οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν.
|
17
Ἕνεκα τούτου κατεπλημμύρισεν ἡ ὀδύνη
τὴν καρδίαν μας· ἐξ αἰτίας
τῶν ἁμαρτιῶν μας οἱ ὀφθαλμοί
μας ἐκαλύφθησαν ἀπὸ σκότος.
Δὲν βλέπουν.
|
17
Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, διὰ τὸν
ὁποῖον ἐπλημμύρισεν ἀπὸ ὀδύνην
καὶ πόνον ἡ καρδιά μας· αὐτὸς
εἶναι ὁ λόγος, διὰ τὸν ὁποῖον
ἐσκοτείνιασαν, ἐτυφλώθησαν τὰ
μάτια μας. |
18
Ἐπ' ὅρος Σιών, ὅτι ἠφανίσθη,
ἀλώπεκες διῆλθον ἐν αὐτῇ.
|
18
Ἐπάνω εἰς τὸ ὅρος Σιών,
τὸ ὁποῖον ἠρημώθη, ἐπέρασαν
ἀλώπεκες.
|
18
Ἐπάνω εἰς τὸ ὄρος Σιών, ὅπου
ὑπῆρχεν ὁ Ναὸς καὶ πλήθη ἱερέων
καὶ πιστῶν, ἐπειδὴ τοῦτο ἐρημώθηκε
πλέον, περιπλανῶνται ἐλεύθερα καὶ
ἄφοβα ἀλεποῦδες. |
19
Σὺ δέ, Κύριε, εἰς τὸν αἰῶνα
κατοικήσεις, ὁ θρόνος σου εἰς γενεὰν
καὶ γενεάν. |
19
Σὺ ὅμως, Κύριε, μένεις εἰς τοὺς
αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ὁ θρόνος
σου ὑπάρχει ἀπὸ γενεὰς γενεῶν.
|
19
Σὺ ὅμως, Κύριε, κατοικεῖς εἰς τὸν
αἰῶνα· ὁ θρόνος σου διαμένει ἀσάλευτος
αἰωνίως, ἀπὸ τῆς μιᾶς γενεᾶς
εἰς τὴν ἄλλην γενεάν.
|
20
Ἱνατὶ εἰς νῖκος ἐπιλήσῃ
ἡμῶν, καταλείψεις ἡμᾶς εἰς
μακρότητα ἡμερῶν; |
20
Διατὶ μᾶς ἐγκαταλείπεις εἰς
τὴν κατάστασιν αὐτὴν τῆς ἥττης
μας; Μᾶς ἀφῆκες ἐπὶ τόσον
μακρὸν χρόνον;
|
20
Διατὶ μᾶς λησμονεῖς ἐντελῶς
εἰς τὴν κατάστασιν τῆς ἥττας καὶ
τῆς ἀθλιότητός μας· διατὶ μᾶς
ἐγκαταλείπεις ἐπὶ τόσον μακρὰν χρονικὸν
διάστημα; |
21
Ἐπίστρεψον ἡμᾶς, Κύριε, πρὸς
σέ, καὶ ἐπιστραφησόμεθα· καὶ
ἀνακαίνισον ἡμέρας ἡμῶν
καθὼς ἔμπροσθεν. |
21
Γύρισέ μας ἐν μετανοίᾳ πρὸς
σέ, Κύριε, καὶ ἡμεῖς θὰ
ἐπιστρέψωμεν. Ἀνανέωσε καὶ ξανακαινούργωσε
τὰς ἡμέρας μας, ὅπως προηγουμένως.
|
21
Ἐπανάφερέ μας, Κύριε, ἐν μετανοίᾳ
πρὸς Σέ <ἤ: Ἀποκατάστησέ
μας, Κύριε, εἰς τὴν προηγουμένην εὔνοιάν
σου καὶ δῶσε μας πάλιν εἰρήνην καὶ
χαράν>, καὶ ἡμεῖς θὰ ἐπιστρέψωμεν!
<ἤ: Καὶ τοῦτο ἀρκεῖ διὰ
νὰ ἐπιστρέψωμεν καὶ σωθῶμεν>. Ξεκαινούργωσέ
μας, δῶσε μας τὴν παλαιὰν εὐρωστίαν
καὶ τὸν παλαιὸν δυναμισμόν, ὅπως καὶ
προηγουμένως. |
22
Ὅτι ἀπωθούμενος ἀπώσω ἡμᾶς,
ὠργίσθης ἐφ' ἡμᾶς, ἕως
σφόδρα. |
22
Διότι μέχρι σήμερον μᾶς ἀπώθησές
μὲ σφοδρότητα. Καὶ τοῦτο, διότι
δικαίως ὠργίσθης πολὺ ἐναντίον
μας. |
22
Διότι Σὺ μᾶς ἀπώθησες ἐντελῶς
καὶ μᾶς ἀπέρριψες μὲ σφοδρότητα·
διότι δικαίως ἐξέσπασεν ἡ ὀργή σου
ἐναντίον μας μὲ πολλὴν δύναμιν. |